ศพที่หายไป

ณ ป่าแห่งหนึ่ง
" วินนี่ ~ "" นั้นใครน่ะ " " วินนี่ "" ใคร ใครเรียกฉัน "
    ในนิมิตฝันวินตาได้เข้าไปอยู่สถานที่แห่งหนึ่งเป็นป่า ซึ่งเธอกำลังวิ่งหาเจ้าของเสียงปริศนาที่เรียกเธอ วินตามองไปเห็นต้นไทรที่เหมือนกับที่มหาลัย เธอได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอดังมากจากแถวๆต้นไทรต้นนั้น
" วินนี่ ~ "" ใครอยู่ตรงนั้น ใคร !! " วินตาค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ต้นไม้นั้น " วินนี่ ~ " เสียงนั้นดังขึ้นมา ทำให้วินตาเอามืออุดหู " วินตาา !! "
     วินตาที่นอนอยู่บ่นเตียง สะดุ้งตื่นเธออยู่ในสภาพเหงื่อท่วมตัว วินตาหอบด้วยความเหนื่อยล้า เหมือนกับฝันนั้นเป็นความจริง" ฝันหรอกเหรอ แฮ่ก..ๆ " วินนี่เอามือขึ้นมากุมหน้าตัวเองสักพัก เหมือนคิดอะไรอยู่ แล้วจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ
รุ่งเช้าที่มหาวิทยาลัย
     วินนี่เดินมาหา 3 สาวที่กำลังนั่งคุยกันอยู่อย่าเมามันส์ที่บริเวณต้นไทรที่เดิม วินนี่นั่งลงด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพราะจากฝันเมื่อคืนนี้ ทำให้วินนี่แทบนอนไม่หลับ
" วินนี่เป็นอะไรแก สภาพอย่างกะศพเดินได้ " บีถามวินตา แล้วทั้งสามสาวก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่" เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับอ่ะ " วินตาตอบอย่างงัวเงีย" แกไหวป่ะเนี้ย " นิสาถาม วินตาที่นั่งฟุบหน้าอยู่ยกมือ ทำท่าโอเคแทนคำพูด " แกๆ ดูพี่คนนั้นที่นั่งอยู่กับพี่ผิงสิ หล่อโครตเลยว่ะแก >< " ออมชี้ไปทางผู้ชายที่นั่งอยู่กับผู้หญิงคนนึง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนสนิทกัน" ไหนๆ " นิสาและบีถาม พร้อมมองตามอย่างรวดเร็ว" เห้ยยย นั้นมันเดือนมหาลัยรุ่นที่แล้วนิแก โหย หล่อมากอ่ะแก แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเหรอ สวยจัง ช่างเหมาะสมกันจริ๊งจริงงง " บีพูดอย่างอิจฉา" ไม่ใช่อ่ะแก รุ่นพี่ที่อยู่ข้างบ้านฉันบอกว่าพี่ผู้ชายคนนั้น ชื่อ ธีรดล เป็นแฟนกับพี่แก้วรุ่นพี่ที่โดดตึกฆ่าตัวตายด้วยแหละ " นิสาพูดถึงนักศึกษาที่ฆ่าตัวตาย" อ่าว ไหงงั้น "" พอพี่แก้วตาย ผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นมาเป็นดาวแทน และก็ตามติดพี่ธีร์อย่างกะแฟน ถ้าฉันไม่รู้ว่าพี่แก้วตายยังไงนะ ฉันว่าพี่ผิงต้องฆ่าพี่แก้วแน่ " นิสาพูดสันนิฐาน แต่ก็พูดเล่นๆตามภาษา วินตาที่ฟุบหน้าอยู่ หันไปดูด้วยความสนใจ" แล้วเค้าจะทำไปทำไมว่ะ " วินตาถาม" ก็เพื่อที่จะได้ตำแหน่งดาว และก็พี่ธีร์ไง " นิสาตอบ" ฉันว่าไม่ใช่หรอก นังนิสาแกมาว่าพี่ผิงของฉันทำไม เค้าออกจะนิสัยดี " ออมที่เป็นแฟนคลับโสภิตตราอยู่แล้วพูดขัดนิสา" ฉันก็พูดไปตามความคิดแหละแก อีกอย่างพี่สองคนเค้าก็เป็นเพื่อนกัน เค้าคงไม่ฆ่ากันเองหรอก " พรึ่บบบ ~ หลังจากนิสาพูดจบ อยู่ดีๆ ลมก็พัดมาแรงมาก จนทำให้กระดาษที่สมุดทับไว้อยู่ปลิวไปคนล่ะทิศทาง" แก ทำไมอยู่ดีๆ ลมพัดแรงขนาดนี้ว่ะ " บีถามด้วยความสงสัยแฝงกลัวนิดๆ" ฉันว่าพวกเราพูดเรื่องพี่เค้ามากไปว่ะ " ออมตอบอย่างหวาดหวั่น" ใช่ ฉันขนลุกเลยอ่ะพวกแก "" ไร้สาระ มาช่วยฉันเก็บรายงานก่อน "วินตาวิ่งเก็บกระดาษที่ปลิวโดยไม่รู้สึกกลัวแบบสามสาวนั้น" ถ้าแกไม่กลัวแกก็เก็บึนเดียวล่ะกัน พวกฉันไปล่ะ " พอบีพูดจบทั้งสามก็วิ่งไปอย่างกลัวๆทันที" เห้ย พวกแก ชิ่งตลอดเลยอ่ะ " วินตาตะโกนไปเก็บกระดาษไป" พี่ช่วยครับ " ธีรดลที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ที่เราพูดถึงมาช่วยวินนี่เก็บกระดาษรายงาน" ขอบคุณค่ะ " วินนี่พูดพร้อมยิ้มให้" ไปตึกเรียนดีกว่าค่ะ ข้างนอกลมมันแรง " โสภิตตราเข้ามาก็ควงแขนธีรดลไป " ทำไมตรงไม้ตรงนี้ถึงมาอยู่ในฝันเราได้ " วินนี่มองไปตรงต้นไม้ที่เธอเคยฝันเมื่อคืน
 
*** เป็นไงบ้าง เนื้อเรื่อง งง กันไหม ***