ศพที่หายไป

ณ ป่าแห่งหนึ่ง

" วินนี่ ~ "
" นั้นใครน่ะ "
" วินนี่ "
" ใคร ใครเรียกฉัน "

    ในนิมิตฝันวินตาได้เข้าไปอยู่สถานที่แห่งหนึ่งเป็นป่า ซึ่งเธอกำลังวิ่งหาเจ้าของเสียงปริศนาที่เรียกเธอ วินตามองไปเห็นต้นไทรที่เหมือนกับที่มหาลัย เธอได้ยินเสียงเรียกชื่อเธอดังมากจากแถวๆต้นไทรต้นนั้น

" วินนี่ ~ "
" ใครอยู่ตรงนั้น ใคร !! " วินตาค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ต้นไม้นั้น
" วินนี่ ~ " เสียงนั้นดังขึ้นมา ทำให้วินตาเอามืออุดหู " วินตาา !! "

     วินตาที่นอนอยู่บ่นเตียง สะดุ้งตื่นเธออยู่ในสภาพเหงื่อท่วมตัว วินตาหอบด้วยความเหนื่อยล้า เหมือนกับฝันนั้นเป็นความจริง
" ฝันหรอกเหรอ แฮ่ก..ๆ "
วินนี่เอามือขึ้นมากุมหน้าตัวเองสักพัก เหมือนคิดอะไรอยู่ แล้วจึงลุกไปเข้าห้องน้ำ

รุ่งเช้าที่มหาวิทยาลัย

     วินนี่เดินมาหา 3 สาวที่กำลังนั่งคุยกันอยู่อย่าเมามันส์ที่บริเวณต้นไทรที่เดิม
วินนี่นั่งลงด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพราะจากฝันเมื่อคืนนี้ ทำให้วินนี่แทบนอนไม่หลับ

" วินนี่เป็นอะไรแก สภาพอย่างกะศพเดินได้ "
บีถามวินตา แล้วทั้งสามสาวก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่
" เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับอ่ะ " วินตาตอบอย่างงัวเงีย
" แกไหวป่ะเนี้ย " นิสาถาม
วินตาที่นั่งฟุบหน้าอยู่ยกมือ ทำท่าโอเคแทนคำพูด
" แกๆ ดูพี่คนนั้นที่นั่งอยู่กับพี่ผิงสิ หล่อโครตเลยว่ะแก >< "
ออมชี้ไปทางผู้ชายที่นั่งอยู่กับผู้หญิงคนนึง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนสนิทกัน
" ไหนๆ " นิสาและบีถาม พร้อมมองตามอย่างรวดเร็ว
" เห้ยยย นั้นมันเดือนมหาลัยรุ่นที่แล้วนิแก โหย หล่อมากอ่ะแก แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเหรอ สวยจัง ช่างเหมาะสมกันจริ๊งจริงงง " บีพูดอย่างอิจฉา
" ไม่ใช่อ่ะแก รุ่นพี่ที่อยู่ข้างบ้านฉันบอกว่าพี่ผู้ชายคนนั้น ชื่อ ธีรดล เป็นแฟนกับพี่แก้วรุ่นพี่ที่โดดตึกฆ่าตัวตายด้วยแหละ " นิสาพูดถึงนักศึกษาที่ฆ่าตัวตาย
" อ่าว ไหงงั้น "
" พอพี่แก้วตาย ผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นมาเป็นดาวแทน และก็ตามติดพี่ธีร์อย่างกะแฟน ถ้าฉันไม่รู้ว่าพี่แก้วตายยังไงนะ ฉันว่าพี่ผิงต้องฆ่าพี่แก้วแน่ " นิสาพูดสันนิฐาน แต่ก็พูดเล่นๆตามภาษา
วินตาที่ฟุบหน้าอยู่ หันไปดูด้วยความสนใจ
" แล้วเค้าจะทำไปทำไมว่ะ " วินตาถาม
" ก็เพื่อที่จะได้ตำแหน่งดาว และก็พี่ธีร์ไง " นิสาตอบ
" ฉันว่าไม่ใช่หรอก นังนิสาแกมาว่าพี่ผิงของฉันทำไม เค้าออกจะนิสัยดี " ออมที่เป็นแฟนคลับโสภิตตราอยู่แล้วพูดขัดนิสา
" ฉันก็พูดไปตามความคิดแหละแก อีกอย่างพี่สองคนเค้าก็เป็นเพื่อนกัน เค้าคงไม่ฆ่ากันเองหรอก "
พรึ่บบบ ~
หลังจากนิสาพูดจบ อยู่ดีๆ ลมก็พัดมาแรงมาก จนทำให้กระดาษที่สมุดทับไว้อยู่ปลิวไปคนล่ะทิศทาง
" แก ทำไมอยู่ดีๆ ลมพัดแรงขนาดนี้ว่ะ " บีถามด้วยความสงสัยแฝงกลัวนิดๆ
" ฉันว่าพวกเราพูดเรื่องพี่เค้ามากไปว่ะ " ออมตอบอย่างหวาดหวั่น
" ใช่ ฉันขนลุกเลยอ่ะพวกแก "
" ไร้สาระ มาช่วยฉันเก็บรายงานก่อน "วินตาวิ่งเก็บกระดาษที่ปลิวโดยไม่รู้สึกกลัวแบบสามสาวนั้น
" ถ้าแกไม่กลัวแกก็เก็บึนเดียวล่ะกัน พวกฉันไปล่ะ " พอบีพูดจบทั้งสามก็วิ่งไปอย่างกลัวๆทันที
" เห้ย พวกแก ชิ่งตลอดเลยอ่ะ " วินตาตะโกนไปเก็บกระดาษไป
" พี่ช่วยครับ "
ธีรดลที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ที่เราพูดถึงมาช่วยวินนี่เก็บกระดาษรายงาน
" ขอบคุณค่ะ " วินนี่พูดพร้อมยิ้มให้
" ไปตึกเรียนดีกว่าค่ะ ข้างนอกลมมันแรง " โสภิตตราเข้ามาก็ควงแขนธีรดลไป
" ทำไมตรงไม้ตรงนี้ถึงมาอยู่ในฝันเราได้ " วินนี่มองไปตรงต้นไม้ที่เธอเคยฝันเมื่อคืน

*** เป็นไงบ้าง เนื้อเรื่อง งง กันไหม ***