ยัยตัวร้ายกับนายตัวแสบ

"สวัสดีตอนเช้านะ"09.35น.นี่เช้าของนายหรอออสก้า?

"อืม หวัดดี"ํฉันทักทายกลับแต่ไม่ได้มองเพราะกำลังอ่านนิตยสารอยู่

"พรุ่งนี้ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ"ออสก้าพูด

"กลับก็กลับไปดิมาบอกทำไม"รู้สึกใจหวิวๆยังไงไม่รู้

"ใช่สิ ถ้าฉันอยู่ต่อไปก็คงทำให้เธอลำบาก"ป่าวหรอก ถ้านายกลับฉันคงคิดถึงแย่สิ

"ป่าวฉันไม่ได้คิดแบบนั้น"

"แล้วเธอจะพูดแบบนั้นทำไม"

"ไม่รู้"ฉันตอบกลับไป ไม่มีคำพูดตอบกลับใดๆทั้งสิ้น จนกระทั่งออสก้าทานอาหารเช้าเรียบร้อยเขาก็มานั่งลงโซฟาที่ฝั่งตรงข้ามกับฉัน แล้วลุงก็ออกมานั่งคุยด้วยระหว่างที่คุยกันไปเรื่อยๆลุงก็พูดขึ้น

"เดี๋ยวลุงจะลองถามคำถามง่ายๆเป็นภาษาเยอรมันนะ"

"เอ่อ..." <---ฉันเอง

"งั้นมาเริ่มกันเลย นี่คืออะไร"ลุงถามพร้อมกับจับที่มือตัวเอง

"มือค่ะ"(ถาม-ตอบเป็นภาษาเยอรมัน)

"หนูมีกี่มือ?"ฉันฟังไม่รู้เรื่องแต่คิดว่าลุงถามว่าเรามีนิ้วมือกี่นิ้ว

"10ค่ะ"ตอบอย่างมั่นใจ

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนอะไรวะมี10มือ ไม่เคยเห็น"

"อ้าว แล้วใครจะรู้ล่ะยะฉันฟังภาษาบ้านเกิดนายออกซะที่ไหนล่ะ"

"ถ้าไม่รู้ทำไมไม่ถาม ยัยเซ่อเอ้ย"ฉันไม่พูดอะไรต่อเนื่องจากฉันอายน่ะสิคะ ฉันนั่งคุยกับลุงไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงเวลาอาหารเที่ยงฉันก็ไปช่วยป้าทำ แล้วมานั่งกินอาหารอย่างพร้อมหน้ากัน(มื้อแรกที่กินข้าวพร้อมกัน)

"อะนี่มันฝรั่ง กินเยอะๆนะยิ่งตัวเล็กอยู่รู้ปะ"เกือบซึ้งละถ้านั่นเป็นสเต๊ก

"ขอบใจ จะซึ้งดีปะเนี่ย"

"ฮะ?เธอพูดอะไร"

"ฉันพูดว่ากินข้าวเถอะ"ฉันพูดตัดบทไปแล้วรีบกินอาหารที่อยู่ตรงหน้า หลังจากกินอาหารเสร็จฉันก็เก็บจานชามมาล้าง

"เดี๋ยวฉันช่วยเธอเช็ดนะ จะได้เสร็จเร็วๆ"

"ขอบคุณ แล้วพรุ่งนี้นายจะกลับตอนไหน"ฉันอดถามไม่ได้อีกแหละ

"เครื่องออกเที่ยงคืนสิบนาทีแต่ฉันกับพี่มาร์คจะนั่งแท็กซี่ออกไปจากนี่ตอนสองทุ่ม"รู้สึกใจหาย

"อืม..."ฉันไม่พูดอะไรต่อได้แต่เงียบ

"เป็นอะไรหรือป่าวเห็นเงียบๆ ไม่สบายหรอ"ออสก้าใช้หลังมือมาอังที่หน้าผากฉัน

"หน้าผากก็ไม่เห็นร้อนนี่นา เธอดีใจหรือป่าวที่ฉันจะกลับบ้านแล้ว"นายจะถามทำไม

"ไม่เลยสักนิด"ฉันพูดออกไปโดยที่ไม่รู้ตัว

"ว่าไงนะ เธอไม่อยากให้ฉันกลับบ้านหรออย่าบอกนะว่าเธอคิดถึงฉันอะ"

"ป่าว ฉันแค่เหงาไม่มีเพื่อนคุย"เกือบไปแล้วไหมล่ะ

"โถ่ ฉันนึกว่าเธอจะคิดถึงฉันซะอีก"ฉันไม่ได้ตอบอะไรออกไป

"เอม"ฮะ?ออสก้าเรียกชื่อฉัน

"ว่าไงหรอ?"

"เรื่องที่เธอจะไปเรียนต่อที่เยอรมันฉันดีใจมากนะ หวังว่าจะได้พบกันเร็วๆ"

"อื้อ "ฉันยิ้มให้ออสก้า

"ฉันจะรอเธอนะ"ออสก้าก้มลงมากระซิบที่ข้างๆหูฉัน ทำให้ฉันเต้นไม่ป็นจังหวะอีกแล้วและรุนแรงกว่าครั้งแรก