ยัยตัวร้ายกับนายตัวแสบ

     แล้ววันที่สองพี่น้องจะกลับเยอรมันก็มาถึง ตอนเย็นไปกินเลี้ยงอำลาที่ร้านอาหารแถวหน้าหมู่บ้าน

"นี่เธอ ยิ้มหน่อยสิ"ออสก้าพูดพร้อมกับยื่นมือมาจับมุมปากทั้งสองข้างของฉันยกขึ้น

"ปล่อยๆ ยิ้มแล้วๆ"ฉันกระตุกยิ้มหนึ่งครั้งก่อนจะกลับมาทำหน้าเหมือนเดิม

"นี่หรอที่เธอเรียกว่ายิ้ม เอาใหม่ๆยิ้มใหม่ดิไม่งั้นฉันจะไม่คุยกับเธอ"

"ตามใจ"

"ล้อเล่นๆ ยิ้มเหมือนที่เธอเคยยิ้มอ่าแบบว่าน่ารักๆเหมือนทุกครั้งอ่า"ว่าไงนะ หมอนี่ชมฉันว่าน่ารักอย่างงั้นหรอ? อ๊ากกกกก!!ยิ้มแล้วๆ

"ยิ้มแล้วก็ได้"

"มันต้องอย่างนี้สิ"หลังจากนั้นเราก็ทานอาหารกันและไม่ได้คุยอะไรกันต่ออีกจนกระทั่งเช็คบิลเสร็จ เราก็เดินกลับบ้านเพื่อให้สองพี่น้องอาบน้ำเตรียมตัวเดินทาง

"นี่ฉันจะกลับแล้วนะ เธอจะไม่มีของฝากให้ฉันกับพี่บ้างหรอ"

"ฉันไม่มีนายจะเอาอะไร ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวรถก็มาแล้ว"

"โอเคครับผม"หลังจากที่พี่มาร์คอาบน้ำเสร็จออสก้าเข้าไปอาบน้ำต่อ เขาอาบน้ำได้สักพักแท็กซี่ก็มารับที่หน้าบ้าน พี่มาร์คขนของลงไปขึ้นแท็กซี่รอ ส่วนออสก้าแต่งตัวเสร็จก็ตามลงไปฉันเดินตามลงไปส่งสองพี่น้องด้วยอาการปกติ

"น้องเอมสวัสดีครับ"พี่มาร์คเดินมากล่าวคำอำลาฉันด้วยภาษาไทย น่ารักจัง

"สวัสดีค่ะ"ฉันตอบกลับพร้อมรอยยิ้มและพนมมือไหว้

"เอม ไปแล้วนะ"ออสก้ายื่นมือมาจับมือฉันแล้วบีบเบาๆ

"โชคดีนะ"ฉันพูดเบาๆ

"แล้วเจอกันที่เยอรมัน ฉันจะรอเธอนะ"ออสก้ากระซิบฉันเบาๆ จากนั้นสองพี่น้องก็ขึ้นรถไป ไม่ว่าสองพี่น้องจะอยู่ต่อหรือไปยังไงฉันก็ต้องใช้ชีวิตของฉันเหมือนเดิม...

"สถานีต่อไปแล้วพบกันใหม่ที่เยอรมันนี"

-See you Soon-