แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี
เขียนโดย 
เหยินจัง
วันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.28 น.
แก้ไขเมื่อ 9 มกราคม พ.ศ. 2558 19.44 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
7) เข้าสู้ความรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" กริ๊งๆๆๆ " เสียงออดดังขึ้น
" อ่า..เลิกเรียนแล้วบอกทำความเคารพได้ " เสียงของอาจารย์แก่ของวิชาภาษาไทยพูดขึ้นมาเสียงดังฟังชัด "
" นักเรียน เคารพ "
" ขอบพระคุณค่ะคุณครู "
คุณครูน่าแก่เดินออกจากห้องไป........ เด็กในห้องเริ่มส่งเสียงพูดคุยออกมา... บางคนก็รีบไปทำเวณ..บางคนก็รีบไปชมรม บางคนก็ทำการบ้าน
" เห้อ..คาบ 9 สักที " เสียงน้ำฟ้าถอนหายใจออกมาเฮือกยาว
" เออนั้นดิ...กว่าเราจะจดไทยนี้ทันน่ะเล่นเอาซะมือเราบ่วมเลย " พรเริ่มบ่น
ออกมาเบาๆ
" นั้นสิ..นิ้วเราก็บ่วม " น้ำฟ้าพูดขึ้นพล่างชูนิ้วมาให้ดู
"ว่า ... แต่.. ทำไมแกถึงไม่รีบไปซ้อมกีฬาอ่ะ " น้ำฟ้าขมวดคิ้ว
" อ๋อพอดี..วันนี้ครูเขามีประชุมอ่ะ..จึงไม่ได้ไป " พรพูดออกมาอย่างเหนื่อยๆ....
" เห้สาวๆ...ทำไรอยู่..ทำไมดูเซ็งๆจังอ่ะ "
เสียงชายหนุ่มเอ่ยทักกับเพื่อนสาวสองคน....
" ป่าวไม่มีไรหรอก โอ แค่พวกเราเหนื่อยกับการเรียนนิดหน่อยน่ะ "
พรบอกกับเพื่อนชาย พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้กับโอ
" เอิ่ม.. " อยู่ๆใบหน้าขาวๆของโอก็มีสีแดงออกมาเรืองๆ
" อ่ะ..เปนไรอ่ะ..โอ ทำไมหน้าแดงจังไม่สะบายเหรอ "
น้ำฟ้ารีบถามโอทันทีที่เห็นใบหน้าของโอเริ่มสุก...
" ปะ..ป่าว อากาศมันร้อนอ่ะ " โอหันเบนหน้าหนีไปทางอื่นทันที
" แปลกจังเนอะแก " น้ำฟ้ากระซิบกระซาบกับพรที่นั้งข้างๆเธ
" ไม่รุสิ " พรสายหัวเบาๆ ก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างมาจากกระเป๋า
"อะไรเหรอ..แก " น้ำฟ้าทักขึ้นมา
"ไม่มีไรหรอก แค่สมุดการบ้านวิชาฟิสิขน่ะ " พรพูดพล่างกับเปิดสมุดขึ้นมา
ด้วย.....
" เออ..ใช่พุ้งนี้ต้องส่งนี้นา ..เกือบลืมล่ะ " น้ำฟ้ารีบเอนหลังใบเอาการบ้าน มาจากกระเป๋า....
" เออ..ถ้าไหนๆ เราจะทำการบ้านแล้วพวกเรามาตั้งกลุ่มทำการบ้านกันเธอะ.... " น้ำฟ้าทำท่าทางสดใสก่อนจะหันไปทางชายหนุ่มเพื่อนสนิท
" โอๆ ทำการบ้านกันเธอะ "
สาวน้อยทำตัวอ้อนๆ ใส่โอ ...
" ขอโทษน่ะน้ำฟ้า.. พอดีเราตัองรีบไป
ซ้อมไวโอลินน่ะ ไปน่ะ " โอฉีกยิ้มก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปทางตึกดนตรี
" งั้น..พยายามเข้าน่ะะะ " เสียงของน้ำฟ้าดังตามมาติดๆ
โอเป็นลูกชายเศรษฐี เป็นเพื่อนกับพรมาตั้งแต่สมัยอนุบาล( น้ำฟ้าด้วย )
ประถม มัธยมต้น และตอนนี้ก็มามัธยมปลาย
โอเป็นคนร่าเริ่งเข้าสังคมเก่ง มีสาวๆจีบเยอะ ....
และแถมตอนนี้ก็จะเริ่มเข้าสู่กับการเป็นดาราร.ร. ด้วย
หน้าตาของโอ จัดว่าเยี่ยมสุดผูหญิงคนไหนเห็นแล้วถึงกับต้อง
ทำตามทุกอย่าง.......
ป.ล. อยู่ชั้นเดียวกันกับพรและน้ำฟ้า.................
น้ำฟ้า เด็กสาวฐานะปานกลาง... เป็นเพื่อนกับพรและโอตั้งแต่
สมัย อนุบาล มัธยมต้น จนมาถึงมัธยมปลาย
น้ำฟ้าเป็นคนร่าเริงแบบสุดๆ (เอาง่ายๆ " ปัญญาอ่อน " ) งอลง่ายชอบให้เพื่อนในกลุ่มให้ความสนใจกับเธอเสมอ
ส่วนหน้าตาของเธอนั้นถือว่าใช้ได้ เป็นผิวสองสี ตัวเล็กบออบาง
และเธอก็มีความลับที่ไม่สามารถจะบอกกับโอได้ ขนาดพรก็ไม่รู้ความลับของเ
ธอได้
สุดท้ายคือ " พร " สาวน้อยหุ่นดี ผิวสีธรรมชาติเพราะเธอนั้นเป็นนักกีฬา
เธอสูงกว่าโอมา 4 เซ็น ฐานเธอก็พอๆกับน้ำฟ้า แต่ด้วยความที่ว่าเธอนั้น
เป็นลูกเลี้ยง....เพื่อนในห้องคิดว่าเธอนั้นยากจน...แต่ความจิงมันตรงกันข้าม
เลย............. แม่เลี้ยงเธอหมักจะแกล้งเธอบ่อยๆ และจะโดนแม่เลี้ยง
ของเธอตีประจำ เฉพาะกับวันที่พรทำอะไรขัดใจนาง ก็จะโดนเคี่ยนอย่างไม่ล่ะ
และตาเธอนั้นจัดได้ว่าสวยแบบฟุดๆ จนผู้ชายหลายอยากเข้ามาจีบ
แต่อย่างที่บอกเมื่อกี้ ...ในร.ร. คิดว่าเธอนั้นเหมือนคนยาจก จึงไม่มีใครแตะ
ต้อง มีก็แค่เพื่อนชายที่แสนสนิทของเธอนั้นและที่มาทักเธอประจำ ( โองัย )
" เย้..เส็ดสักที " น้ำฟ้าส่งเสียงออกมาดังๆ
" เห้อ..ดีจัง " พรถอนหายใจออกมาบ่อยๆ
" ดีจะได้ไม่ตัองติดหนีกับงานนี้แล้ว " พรบ่นให้กับน้ำฟ้า
" ใช่ๆ " น้ำฟ้าพยักหัวมา งึกๆ
" อีกสิบหน้าที เราไปหา โอกันเธอะ " " อื้ม ๆ " น้ำฟ้าหยักหัวตอบ
แล้วสองคนก็เก็บกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง และไปตึกดนตรี
ซึ้งที่นั้น โอก็กำลังซ้อมอยู่
" // เสียงไวโอลิน "
" หุ้ย แก นี้มันเพลง ของโอลาฟนึ่ " น้ำฟ้ากรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียว
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
