Our Love

     "เมี่ยง ทำอะไรอยู่ ไปกินข้าวกันเถอะว่านหิ๊วหิว" ว่านแฟนของฉันมารับไปกินข้าวกลางวันซะแล้วล่ะ เลยเป็นการห้ามทัพไปโดยอัตโนมัติ
     "ป่ะกินข้าวไอเซียน เดี๋ยวหาใหม่สาวอะ มอเราสาวเยอะแยะ" 
     "นี่อกหักอีกแล้วหรอ ยังไม่ชินอีกรึไงว่ะเซียน"
     "เอ่อ ใครจะนิสัยดี ดั่งเทพบุตรแบบมึงล่ะครับคุณว่าน จะไปไหนก็ไปกันเลยหมั่นไส้" นั่นไงพาลคนอื่นไปทั่ว ฉันคงต้องปล่อยให้มันเป็นหมาบ้าไปคนเดียวก่อนซักพัก เดี๋ยวมันก็อาการดีขึ้นเอง
     มาแนะนำตัวกันดีกว่าฉันชื่อเมี่ยงเรียนอยู่คณะสถาปัตย์ส่วนว่านแฟนของฉันเรียนอยู่คณะบริหาร เราสองคนคบกันมาตั้งแต่ ม.5 จนตอนนี้ก็ ปี4 ล่ะ
     หลังจากกินข้าวเสร็จว่านมาส่งฉันที่คณะแล้วก็ไปเรียนต่อ ส่วนฉันก็มีงานที่ต้องทำต่ออยู่เหมือนกัน 
     ไอเซียนยังคงนั่งอยู่ใต้ตึกคณะเหมือนเดิม
     "เป็นไงหายบ้ายังค่ะคุณเพื่อน" เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก 
     "ไม่คุยใช่ป่ะ เอ่อๆฉันทำงานต่อล่ะ แล้วถ้าจะเงียบก็กรุณาช่วยทำงานด้วยนะ"
     สามชั่วโมงผ่านไปเราสองคนไม่ได้คุยอะไรกันเลยจนว่านมาที่คณะของฉัน
     "เมี่ยงกลับบ้านกันวันนี้ว่านไปส่งนะ" 
     "โอเคๆ แล้วไม่มีเรียนต่อหรอ"
     "ไม่มีแล้วครับ แต่ว่าเราไปเที่ยวกันก่อนมั้ย ว่านอยากได้กีต้าร์ใหม่"
     "ได้ๆ งั้นเดี๋ยวเก็บของแปบนึงนะ เซียนไปด้วยกันป่าว ไปส่องสาวกันดีกว่า เลิกเศร้าได้แล้ว"
 
-------------------50 เปอร์เซ็น------------------
 
     "ก็ดีเหมือนกันกำลังหิวข้าวพอดีเลย คืดว่าแกจะไม่ชวนฉันซะแล้วนะเนี่ย" สุดท้ายก็ยอมคุยกับฉันสงสัยมันจะหิวจริงๆนั่นแหละ
 
     ณ ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองหลวง
     "อยากกินอะไรค่ะคุณเพื่อน"
     "อะไรก้ได้แล้วแต่แกสองคนเลย ตอนนี้หิวมากๆ"
     "งั้นกินพิชซ่ามั้ยง่ายดิ"
     "โอเคตามนั้นเลย"
     หลังจากที่กินพิชซ่าเสร็จเรียบร้อยแล้ว เซียนก็ขอตัวกลับก่อน เหลือฉันกับว่านที่ไปเลือกซื้อกีต้าร์ที่ว่านอยากได้ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการว่านก็มาส่งฉันที่บ้าน
     "บ๊ายบาย พรุ่งนี้เช้าว่านมารับนะ มีเรียนเช้าอะช่วงนี้"
     "คร๊าฟผม ขับรถกลับบ้านดีๆนะ ถึงแล้วโทหาด้วย"
     "ครับคุณเมี่ยง"
 
     พอล่ำลาว่านเรียบร้อยฉันก็เดินเข้าบ้าน ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวเล็กๆอยู่กันสองคนพี่น้อง คือฉันกับพี่มีน พ่อแม่ของเรามีหนี้สินถึงขั้นล้มละลายจึงต้องหนี้ไปอยู่ที่อื่นซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อกับแม่ไปอยู่ที่ไหนในตอนนี้
     "เมี่ยงกลับมาแล้วหรอวันนี้กลับเย็นนะว่านมาส่งหรอ"
     "ใช่แล้ว แล้วนี่พี่มีนจะออกไปทำงานแล้วหรอ" พี่มีนต้องทำงานทั้งกลางวันกลางคืน กลางวันทำงานเป็นพนักงานออฟฟิต ส่วนตอนกลางคืนก็เป็นเด็กเสริฟอยู่ที่บาร์ชื่อดังแห่งหนึ่งแถวๆย่านสุขุมวิท 
     "พี่ไปก่อนนะปิดบ้านดีๆล่ะ" 
     "ค่ะ" ฉันก็อยากทำงานช่วยพี่มีนหาเงินนะ แต่พี่มีนบอกว่าตอนี้มีหน้าที่เรียนก็ต้องตั้งใจเรียน พอจบมาแล้วค่อยทำงาน