ของขวัญมรณะ

"เป็นอะไรวะไอภูมิ ทำหน้าเศร้าๆเหมือนคนอกหัก"เก๋งเพื่อนสนิดของภูมิเข้ามาก่อกวนเจ้าตัวที่กำลังนั่งทำหน้าซึมๆ

"เออ กูอกหัก จบมะ ไอเชี่ยเก๋ง"บอกตอบเก๋งแบบโมโห

"จริงดิ มึงจีบน้องฟางม.2ไม่ติดจริงดิ"

"เออ"

"โถ่เพื่อน น่าสงสารว่ะ"

"ไม่ต้องมาซ้ำเติมกูเลยไอเชี่ยเก๋ง

"เออๆ กูขอโทษ อีกเดี๋ยวจะเข้าเรียนแล้วรีบๆไปล่ะมึงอย่ามัวดราม่าเลยเวลาเรียน5555+"

"เชี่ยเก๋ง กูจะฆ่ามึงงงงงงงงงงงง"ภูมิอดไม่ได้ที่จะขำปนโกรธกับเพื่อนตัวแสบจอมกวนส้นของเค้า ภูมิหัวเราะเก๋งที่วิ่งหนีตูดบิดเข้าห้อง

"หิวน้ำชะมัด"ภูมิลุกขึ้นไปซื้อน้ำดื่มที่ร้านค้า ภูมิเข้าคิวรอซื้อน้ำตามปกติแต่ว่าภูมิก็บังเอิญได้ยิน ม.ปลาย2คนคุยกันข้างๆร้านขายน้ำ

"เอ๋เคยได้ยินเรื่องเด็กสาวชุดดำป่ะ"

"เคยสิยัยมินท์ เค้าว่ากันว่าหากผู้ใดที่ต้องการจะพบเธอจริงๆให้นึกถึงเธออย่างจริงจัง เธอก็จะมาปรากฎให้เห็นใช่ม้า"

"ใช่แล้ว แต่เค้าบอกว่าหากเธอพอใจผู้ที่เธอมาพบเธอจะบอกสถาณที่ของวิเศษให้ด้วยนา"

"เด็กสาวชุดดำหรอ...."ภูมิซื้อน้ำเสร็จก็เดินคิดเรื่อยเปื่อยวนไปวนมาเรื่องที่พวกรุ่นพี่ม.ปลายเล่า

"ถ้ามีจริงๆก็ดีนะสิ...."ภูมินั่งดื่มน้ำพลางจินตนาการถึงเด็กสาวชุดดำจนเวลาล่วงเลยไป15นาที ภูมิก็ลุกขึ้นจะเอาแก้วน้ำไปคืนแม่ค้าแต่ว่า

"ฮึก!"ภูมิถึงกับช๊อก เพราะว่าบนโรงอาหารไม่มีใครอยู่เลย มันเงียบและไร้ผู้คนราวกับป่าช้า

"เชี่ยไรวะ"ภูมิรู้สึกหวั่นๆใจไม่ชอบมาพากล ภูมิเดินสำรวจโรงอาหารรอบๆเพื่อจะได้เจอแม่ครัวหรือภารโรงบ้างแต่สุดท้ายกลับไม่มีใครเลย

"ฮิๆๆๆ"

"ใครวะ"ภูมิหันไปมองตามเสียงหัวเราะแต่ต้องชะงักจนลมหายใจแทบหยุด

"เจ้าอยากเจอข้ามิใช่หรือ......."เด็กสาวสูงประมาณ158ยืนอยู่ข้างหลังของภูมิ เธอผิวขาวเกือบซีด สวมชุดเดรสกระโปรงบานยาวถึงหัวเข่าสีดำ สวมรองเท้าสนสูงสีดำ ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ นัยตาสีดำสนิดจนดูลึกลับน่ากลัว เรือนผมสีดำยาวสลวยเหยียดตรงติดพื้น ลักษณะของเธอดูผิวเผินเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่นที่มีชีวิตชัดๆ

"ม....ไม่จริง...เธอคือ...เด็กสาวชุดดำ"ภูมิตั้งสติได้ก็จริงแต่ใจกับข้ายังสั่นไม่หยุด

"เจ้าน่ะ น่าสงสารเสียจริง จีบผู้หญิงรุ่นน้องมาตั้งมากมายแต่สุดท้ายก็อกหักไม่ได้ใครสักคน ฮิๆๆๆๆ"เด็กสาวชุดดำพูดยัวโมโหภูมิที่กำลังกำหมัดแน่นเพราะโกรธกับคำพูดของเธอ

"แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่า!!!!!!!"

"ขอของขวัญจากข้าสิ"

"หะ"

"เพียงแค่เอ่ยปากขอ ข้าสามารถให้เจ้าได้ทุกอย่างแต่สามารถขอได้แค่อย่างเดียว ฮิๆๆๆ"

"จริงหรอ....."

"ขอสิ"เด็กสาวจ้องมองไปในดวงตาสีน้ำตาลอมดำของภูมิอย่างสนุกสนาน

"ฉันขอแฟน น่าตาน่ารัก ตัวขาว เรียนเก่ง เรียบร้อย เธอให้ฉันได้มั้ย"ภูมิจ้องตอบกับนัยตาสีดำสนิดของเด็กสาวชุดดำอย่างเกรงๆ

"ฮิๆๆๆๆๆ แฟนคนแรกสินะ ได้สิทำไมจะไม่ได้"

"จริงนะ"

"แต่ว่าข้ามีกฎอยู่1ข้อ"

"อะไรล่ะ"

"จงดูแลรักษา ของขวัญที่ข้าให้ดีๆ ขอแค่นี้เจ้าทำได้หรือไม่"

"ได้สิ ทำได้อยู่แล้ว"

"ฮิๆๆๆ ไปรับของได้แล้วเจ้าหนุ่มน้อย"เด็กสาวชุดดำดีดนิ้วทำให้บริเวณโรงอาหารกลายเป็นสีดำมืดทุกทางและความมืดนั้นเริ่มกลืนกินตัวของภูมิ

"เดี๋ยว!!! นี่เธอจะทำอะไรฉัน!!!"

"ส่งเจ้ากลับไปยังโลกของเจ้าไง ฮิๆๆๆๆ ข้าจะรอดู หนุ่มน้อย ฮิๆๆๆๆ"

"ไม่นะ ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"ไอภูมิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"เฮือก!!!!"ภูมิลืมตาขึ้นมาพร้อมลุกขึ้นนัั่งและหอบหายใจอย่างน่าตกใจ

"มึงเป็นอะไร มึงโอเคมั้ย"เก๋งถามเพื่อนซี้ตนเองอย่างเป็นห่วง

"กูเป็นอะไร?"

"มีคนวิ่งมาบอกกูว่ามึงเป็นลม กูเลยรีบมาดูมึงแล้วเห็นมึงนอนตัวซีดเย็นเฉียบเลย"

"แล้วนี่....กี่โมงแล้ว.."

"ถึงเวลากลับบ้านพอดี มึงกลับบ้านไหวมะ"

"ไหวดิ กูไม่ได้เป็นอะไรแล้ว งั้นกูกลับก่อนนะ ขอบใจที่ห่วงกูเก๋ง"ภูมิลุกขึ้นหยิบกระเป๋ามาสะพายแล้วเดินออกจากห้องพยาบาลกลับบ้านไป

"อะไรของมันวะ"เก๋งมองภูมิงงๆก่อนที่จะออกจากห้องพยาบาลแล้วเดินกลับบ้านอีกเช่นกัน

วันต่อมา

"เชี่ยเก๋ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"อะไรของมึงวะไอภูมิ เสียงดังชิบหาย!!!!"เก๋งที่อ่านการ์ตูนอยู่ถึงกับทำหนังสือการ์ตูนหล่อนกันเลยทีเดียว

"มึง สำเร็จแล้ว กูมีแฟนคนแรกแล้วเว้ยยยยยยยยยยยย"ภูมิกอดคอเก๋งจนเก๋งหายใจแทบไม่ออก

"ปล่อยๆๆๆ ว่าแต่มึงมีแฟนแล้วจิงดิ"

"ก็เออสิวะ"

"ไหนวะแฟนมึง"

"ฮันนี่ เข้ามาเลยจ๊ะ"สิ้นเสียงของภูมิก็มีหญิงสาวตัวเล็กน่ารัก รูปร่างสัดส่วนดูดีไปหมด ท่าทางเรียบร้อยเดินเข้ามาทำเอาเก๋งและเพื่อนๆในห้องถึงกับค้างตะลึงไปกันหมด

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ กิ๊บ เป็นแฟนกับพี่ภูมิเมื่อวาน ยินดีที่ได้รู้จักพี่เก๋งนะคะ"

"ส...สุดยอด เชี่ยภูมิ!!!!!!มึงหาแฟนน่ารักสุดยอดคนนี้มาจากไหนวะ"

"ความลับว่ะเพื่อนเก๋ง"

"โหย ไอ้ขี้งก"

"ฮะๆ งั้นกูพาฮันนี่ของกูไปสวีทก่อนนะบายเพื่อนเก๋ง"

"ไปไหนก็ไปเถอะเชี่ยภูมิ"

หลังจากนั้นมาภูมิก็เอาแต่อยู่กับกิ๊บ คอยดูแลเทคแคร์กิ๊บทุกอย่างจนภูมิลืมเพื่อนซี้อย่างเก๋งไปไหนที่สุด ภูมิเอาแต่คอยดูแลกิ๊บไม่ให้ขาดตกบกพร่องทุกอย่างจนภูมิลืมไปเลยว่ายังมีเพื่อนซี้คนสำคัญรอคอยให้ภูมิกลับไปหาอยู่ เวลาเก๋งเดินกับนัทเ๋งจะคอยมองภูมิตลอด ภูมิไม่คิดจะหันมามองเก๋งด้วยซ้ำสนใจแต่กิ๊บ จนเก๋งคิดในใจว่า 

"แฟนสำคัญกว่าเพื่อนสินะ เหอะๆ"เก๋งพูดแทงใจดำตนเองและเดินออกห่างจากภูมิไป

แต่ว่าพอนานวันเข้า ภูมิเริ่มที่จะปล่อยปะละเลยกิ๊บ ไม่ดูแลเอาใจใส่เหมือนเมื่อก่อน จนตอนนี้พูดได้คำเดียวเลยว่าภูมิทำเหมือนกิ๊บไม่สำคัญอีกต่อไป แต่ภูมิหารู้มั้ยว่าการที่ภูมิทำอย่างนั้นก็เท่ากับว่าภูมิได้ทำผิดสัญญาที่ได้ให้ไว้กับเด็กสาวผมดำจนกระทั่ง คืนหนึ่ง เก๋งอดทนไม่ไหวที่ไม่ได้คุยกับภูมิ เก๋งมุกหน้าไปหาภูมิที่บ้านค่ำมืดๆจนเก๋งมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของภูมิ เก๋งทำท่าจะเปิดประตูแต่ว่ากลับชะงักเพราะเก๋งได้ยินเสียงบางอย่างเหมือนคนกำลังกินอะไร เก๋งตัดสินใจแง้มประตูบ้านภูมิเข้าไปดู

"อุ๊บ เชี่ย!!!"เก๋งตกใจและช๊อดจนแทบหยุดหายใจภาพที่เก๋งเห็นคือ กิ๊บกำลังกินลำไส้และเครื่องในต่างๆของภูมิอย่างเอร็ดอร่อย มือหนึ่งกำลังเฉือนหัวใจออกมา อีกมือก็กระชากโครงกระดูกทิ้ง ส่วนปากก็กินลำไส้ใหญ่ยาวๆ พอเก๋งได้สติเก๋งรีบวิ่งหนีออกจากบ้านของภูมิกลับไปยังบ้านของตนอย่างตกใจและเสียใจ

อีกโลกหนึ่ง

"ทำไม....ทำไมเธอถึง...ทำกับฉันแบบนี้"ภูมิในสภาพหลายเป็นดวงวิญญาณกลมๆสีขาวลอยอยู่ตรงหน้าเด็กสาวชุดดำที่นั่งบนหลังสุนัขสีดำขนาดมหึมา

"ข้าเคยบอกเจ้าแล้วมิใช่หรือ ว่าให้ดูแลรักษาของๆข้าให้ดี.......มิเช่นนั้นเจ้าจะพบกับจุดจบแบบนี้ ฮิๆๆๆ"เด็ํกสาวชุดดำจับดวงวิญญาญภูมิมาอยู่ตรงหน้า

"ไม่นะ...ไม่"

"บทลงโทษผู้ทำผิดกฎของข้าคือ จะไม่มีวันได้ไปผุดไปเกินที่ไหนอีกเลย......ฮิๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆ"

"ไม่นะ อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

เด็กสาวชุดดับจับวิณญาณของภูมิใส่ในปากและกลืนลงไปจนเสียงร้องของภูมิเงียบลง...

จบ....