ซิลเดอเรล่า กับ ช่างซ้อมร้องเท้า

 ณ ห้องซิลเดอเรล่า
ซิลเดอ : โอ้ย! นี้ฉันเป็นอะไรเนี่ยนึกแต่เรื่องเมื่อตอนเย็น.
ตั้งแต่ซิลเดอเรล่ากลับมาบ้านก็นึกแต่ตอนที่ล้มทับไบท์อันแต่พอซิลเดอเรล่านึกที่ไรก็เป็นอันหน้าแดงทุกทีทุกครั้งที่ซิลเดอเรล่าอยู่กับไบท์อันซิลเดอเรล่าก็มีควาสุขตลอด เพราะไบท์อันรับฟังทุกอย่างที่ซิลเดอเรล่าระบายกับไบท์อัน และไบท์อันก็เป็นเพื่อนกับซิลเดอเรล่ามานานแล้วด้วย
ปิ๊ง! ... ปิ๊ง! (เสียงอ็อดประตูหน้าบ้าน) ซิลเดอเรล่าก็รีบวิ่งไปเปิดประตูและพบกับคนในพระราชวังและคนในพระราชวังก็เอาซองกระให้ซิลเดอเรล่า
ซิลเดอ : อะไรหรอค้ะ?
คนใน... : ซองชวนไปงานเต้นรำคืนพรุ้งนี้ที่พระราชวังเนื่องจากครบรอบวันเกิดของเจ้าที่เจ้าชายอายุ 20 ปี
ซิลเดอ : อ้อค้ะ
คนใน... : อ้อ! งานนี้คนธรรมดาหรือคนรับใช้ก็ไปได้นะ
ซิลเดอ : จริงหรอค้ะ!
ซิลเดอเรล่ามีความสุขมากเธอไม่คิดว่าความฝันของเธอจะเป็นจริงเธอรีบวิ่งเอาจดหมายไปให้ราฟาเอล
ซิลเดอ : แม่ค้ะ
ราฟาเอล : อะไร!ของเธอดีใจอะไรมา
ซิลเดอ : ซองจดหมายจากราชวังเค้าชวนไปงานเต้นรำเนื่องจากเจ้าชายอายุครบ 20 ปี และเค้าก็บอกว่างานนี้คนธรรมดาและคนรับใช้ก็ไปได้หนูขอไปด้วยได้ไหมค้ะ
ราฟาเอล : จะว่าไปเธอก็ขยันทำงานมาตลอด...งั้นฉันให้เธอไปก็ได้ แต่เธอต้องเย็บชุดใหม่ให้คาร่า และซาร่าและต้องสวยกว่าชุดเดิมด้วยส่วนห้ามสวยก็ลูกฉันเข้าใจ!
ซิลเดอ : เข้าใจค้ะ^^
ราฟาเอล : รีบไปตัดชุดได้แหละ
แล้วซิลเดอเรล่าก็รีบวิ่งไปตัดให้คาร่า และซาร่า.