ซิลเดอเรล่า กับ ช่างซ้อมร้องเท้า

 ณ บ้าน (แม่เลี้ยง)

ราฟาเอล : ซิลเดอเธอไปไหนมา!

ซิลเดอ : ไปหาไบท์อันมาค้ะ

ราฟาเอล : ร่าน! ว่างก็ไปหาแต่ผู้ชายว่างมากสินะฉันจะได้หางานให้เธอทำจะได้ไม่ว่างไปหาผู้ชาย

ซิลเดอ : ไบท์อันก็เพื่อนคนเดียวของฉันนะค้ะ

ราฟาเอล : ขออ้างละสิ

ซิลเดอ : จิงๆนะค้ะ

ราฟาเอล : ยังจะเถียงอีกนะ คาร่า ซาร่า ถ้าลูกจะทำอะไรไม่ต้องทำเองใช่ยัยซิลเดอทำให้มันไม่ต้องว่าง

ซา,คา :คร้าาาาคุณแม่

 ซิลเดอเรล่าก็เดินกลับห้องตนเองแล้วนั่งถอนหายใจ

ซิลเดอ : เมื่อไรฉันจะมีความสุขกับเค้าบ้างนะว่างไม่ได้เลยเป็นอันทำงานอย่างเดียว

แล้วซิลเดอเรล่าก็นอนร้องไห้เธอมักจะบ่นกับตัวเองทุกวันและร้องไห้ทุกวัน

 ตอนเช้า ณ ตลาดใหญ่

ซิลเดอ : ฉันอยากหนีจากราฟาเอลจัง

ไบท์อัน : แล้วจะไปอยู่ที่ไหนละ

ซิลเดอ : นั้นแหละประเด็ด

ไบท์อัน : ก็ต้องทนต่อไปแหละ

ซิลเดอ : ถ้าฉันได้แต่งงานกับเจ้าชายนะฉันจะเอาคืนยัยพวกนั้น

ไบท์อัน : อย่างเธอเนี่ยนะจะแต่งงานกับเจ้าชายฝันสูงจัง555

ซิลเดอ : ไบท์อัน!

และซิลเดอเรล่าก็กระโดดงับหัวไบท์อันแต่ไบท์อันแรงมากกว่าเลยพลักซิลเดอเรล่าแต่! แต่!แต่! ซิลเดอเรล่าล้มทับไบท์อันหน้าทั้งสองใกล้กันมากมากเลยที่เดียวใกล้มากๆอะ ไบท์อันเริ่มเคลื่อนหน้ามาใกล้ซิลเดอและซิลก็เคลื่อนหน้าตามปากของทั้งสองเริ่มใกล้กันขึ้นเลื่อยๆแต่ซิลเดอดันเอามืไปปัดร้องเท้าตกจากโต๊ะทั้งสองก็เหมือนตื่นจากโลกความฝัน

ไบท์อัน : ขอโทษ เจ็บหรือเปล่า -///-

ซิลเดอ : ฉันโอเค -///-

ไบท์อัน : ก็ดีแล้ว

ซิลเดอ : งั้นฉันกลับแหละนะ

ไบท์อัน : ควรจะไปได้ตั้งนานแหละ-3-

ซิลเดอ : อะไรนะ!

ไบท์อัน : ป่าวๆๆๆ ไม่มีอะไร

ซิลเดอ : เดียวเหอะ!