I Need Some body (Zombie)
เขียนโดย ช่องว่างระหว่างเมฆ
วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.12 น.
แก้ไขเมื่อ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2557 17.31 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความI Need a Zombie
................Somebody (1)
.
คนเราควรพึงใจไว้นะในเมื่อยังมองเห็นฟ้าเป็นสีฟ้ามองเห็นต้นไม้ใบหญ้าเป็นสีเขียว แม้ว่าเราะยังอยู่ในโลกที่บิดเบี้ยวใบนี้
เขาอยู่ในจุดที่สูงที่สุดของตึก มองเมืองเบื้องล่างที่เล็กลง เห็นผู้คนเดินไปมาตัวเล็กพอๆกับมด เชื่อแน่ว่าตอนนี้คนทั้งโลกไม่ว่าจะมีจำนวนเท่าไหร่ต้องไม่รู้สึกอย่างเขา คนอื่นอาจจะรู้สึกหลากหลายแต่ชายหนุ่มกลับรู้สึกอ้างว้างเหลือเกิน เขาอยากกอดโลกหากวงแขนกว้างพอที่จะกอด อยากนอนแนบแผ่นดิน ปลดปล่อยความรู้สึกที่มีให้ซึมลงไปในพื้นแห่งธรรมชาติ
เสียงจากประตูบนดาดฟ้าดัง ชายหนุ่มตกใจตื่นจากความคิด ก่อนหยัดยืนขึ้นมองฟ้าเบื้องหน้าแสงสุดท้ายของวันยังสวยงามค่ำนี้ดวงจันทร์ ก็ยังจะส่องสว่างและพรุ่งนี้พระอาทิตย์ยามเช้าก็จะยังงดงาม ทุกอย่างเหมือนเดิมแต่โลกนี้เดียวดายเกินไปสำหรับเขาเสียแล้ว
ชายหนุ่มชะโงกหน้าลงไปอีกครั้ง ผู้คนเบื้องล่างทวีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ด้านหลังเสียงพังประตูเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่สนว่าใครจะคิดว่าเขาทำอะไรโง่ๆ แต่เขารู้ว่าทำไปโดยคิดมานานแล้วโลกไม่ได้พังทลายก็จริงแต่โลกที่โดดเดี่ยว มันน่าสงสารมากกว่า เขาเองไม่อยากมองดูโลกที่เดียวดายแบบนี้อีกแล้ว เพียงแต่เขาอยากกอดโลกอยากจะเอาความรู้สึกเดียวดายและอ้างว้างให้สลายไปจาก ตัวเขา แม้รู้ว่าร่างของเขาเองจะถูกรุมทึ้งจากคนซอมบี้พวกนั้น...
ขณะที่พร้อมกระโจนทิ้งตัวเองลงมายังพื้นเบื้องล่าง ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงร้องนั้น เสียงร้องขอความช่วยเหลือ เป็นเสียงของผู้หญิง ไม่นานเขาก็เห็นเธอ กำลังวิ่งหนีสัตว์นรกที่ตามเธอมาอย่างกระชั้นชิด
เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังอย่างอ่อนล้าลงไปเรื่อยๆ ไม่นานเธอคงถูกกัดกิน ไม่นานเธอคงถูกฟื้นคืนชีพ แต่ไม่นานเลยที่เขาใช้เวลาคิดกระสุนจากปืนสไนเปอร์ สโตนเนอร์เอสอาร์ ยี่สิบห้าลั่นขึ้นหนึ่งนัด ภาพในกล้องเผยให้รู้ว่ากระสุนพุ่งเข้ากลางกระหม่อมของซอมบี้ตัวหนึ่งล้มลง ทันที
หญิงคนนั้นหันมามองตามต้นเสียง ทำให้เขามองเห็นเธอได้ชัดๆจากกล้องของปืน เธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณ ยี่สิบกว่าๆ ชายหนุ่มลั่นกระสุนไปอีกนัดมันเฉียดหูของเธอไปนิดเดียวจนผมยาวของเธอปลิวตาม ความแรงลมของลูกกระสุนนัดนั้นขจัดตัวที่กำลังจะเอื้อมมือไปหาเธอได้
"หนีก่อน” ชายหนุ่มตะโกนลงมาก่อนจะส่องอีกสองนัดดับพวกที่กรูมาเธอ อีกสามตัว เสียงปืนทำให้พวกมันยิ่งกรูกันมาขณะที่ประตูบนดาดฟ้านี้ก็กำลังใกล้พังแล้ว
เขาระดมยิงปืนลงไปแต่แทบไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ได้แต่ตะโกนให้เธอหนีมาทางนี้ พยายามหาทางขึ้นมาบนตึกให้ได้ เมื่อเธอลับหายจากคลองจักษุลับหายไปในตัวตึกเขาจึงวิ่งไปที่ประตู ตึกนี้สูงสามสิบชั้นแต่ทุกชั้นก็เต็มไปด้วยพวกผีดิบกระหายเลือด ลิฟต์เองก็ใช้การไม่ได้ การจะลงไปช่วยเธอนั้นไม่ใช่ง่ายๆ เธออาจจะตายก่อนที่เขาจะไปถึงแต่เขาต้องไปไม่ว่ายังไงเขาก็หยุดไม่ได้ แต่ก่อนอื่นเขาต้องจัดการพวกที่อยู่หลังประตูนี้ก่อน มันตามเขามาตั้งแต่เมื่อวาน ตั้งแต่ที่เขาจะตัดสินใจกระโดดตึก
ยังทันที่จะเอื้อมมือไปหมุนลูกบิดประตูก็ถูกพังเหล่าอสุรกายกระหายเลือดก็ กรูกันออกมาหลายสิบตัว อย่างไม่รีรอพานท้ายปืนเหวี่ยงกระแทกไปสองตัวแรก ก่อนจะเตะตัดขาผีดิบในชุดพนักงานทำความสะอาดให้ล้มลง ปืนสั้นถูกนำมาใช้งาน เขายิงเข้ากระโหลกศรีษะในระยะแทบประชิดจนเลือดและสมองกระเซ็นมาโดนตัว เมื่อจัดการกับตัวสุดท้ายได้ เขาก็รีบวิ่งลงบันไดไป
เสียงร้องของหญิงสาวดังแว่วมาไกลๆ เขารีบเร่งอยากให้ถึงโดยเร็วที่สุด…
.
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ