Love to You ฉันจะรักเธอคนเดียว
เขียนโดย 
Soman
วันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.46 น.
แก้ไขเมื่อ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2557 04.56 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
5) เรื่องวุ่นๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความท่ามกลางแสงจันทร์ ทุกคนก็ได้หลับลงไปพร้อมกับแสงจันทร์ที่ส่องสว่างอยู่ทั่วฟ้าแต่เมื่อแสงจันทร์ได้ลับหายไป แสงสีส้มของพระอาทิตย์ยามเช้าก็ย่างกลายเข้ามาหมายถึงเวลาที่ทุกคนต้องตื่นจากการหลับใหล
"พี่ค้าตื่นได้แล้ววันนี้เดี่ยวก็ตายนะคะ" เสียงเรียกยามเช้าของน้องสาวที่ปลุกพี่ชายของตนให้ลุกจากที่นอนของตนเพื่อนแต่งตัวไปโรงเรียน
"รู้แล้วไปเดี่ยวนี้แหละค้าบบ" ชิกะได้ยินเสียงน้องสาวผู้น่ารักเช่นนั่นก็ได้รีบลุกเปิดประตูออกมาเข้าห้องน้ำทันทีโดนที่ตนไม่ได้ระวังอะไรเลย
แก็กๆ แอ้ดๆๆๆๆๆๆ
เสียงเปิดประตูของห้องน้ำดังขึ้น
"โอ้โห ภูเขาไฟเต็มจอเลยทีเดียวขาวเช้งเลย เอะนี่มันอะไรกัน?"
"ว้ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!"
"ชิกะลามก !" อินาริได้เห็นแบบนั้นก็ได้หยิบอะไรต่างๆในห้องน้ำปาไส่ชิกะโดยไม่ยั้งมือปักๆ ปักๆ ปักๆ แอ็กๆ มันทำไห้ชิกะนั้นสลบไปพร้อมกับสิ่งสุดท้ายที่ลอยมาโดนหน้าผากของเขามันคือขวดแชมพูขนาด 500 มล.
"พี่อินาริเป็นอะไรค้า" มานะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายเช่นนั้นก็ได้รีบเข้าไปดูเขาก็ได้พบ พี่ชายสลบอยู่หน้าห้องน้ำพร้อมอินาริ ที่ยืนตกใจอยู่ มันทำไห้เธอพอเดาเหตุการ์ณออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
"ไอเจ้าพี่บ้าแบบนี้สมควรแล้วคะ งั้นพี่อินาริอาบน้ำต่อนะคะเดี่ยวทางนี้จัดการเอง แฮะๆ"
"จัดการหรอ มานะจัง ระวังตัวด้วยนะคะ ไม่น่าเชื่อชิกะจะเปลี่ยนไปขนาดนี้ ลามกที่สุดเลย ฮือๆๆ"
"ไม่เป็นไรหรอกค้าพี่อินาริไว้ใจสาวน้อยคนนี้ได้เลย"
อินาริได้ยินเช่นนั้นเธอก็ได้กลับเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำต่อ ส่วนทางด้านมานะก็ได้จับพี่ชายตัวเองลากไปกับพื้นดูเหมือนน้องสาวคนนี้จะทำอะไรพี่ชายของเขาสักอย่างที่มันดูชั่วร้ายที่สุดเท่าที่เจอสีหน้าของเธอมาเลย เพราะเธอ ยิ้มแฮะๆ แบบนี้มันทำไห้ผู้คนถึงกับผวา
"หืมทำไมมันร้อนๆ แบบนี้เราอยู่ที่ไหนกันน้า"
เสียงของชิกะที่เพิ่งได้สติก็ค่อยๆลุกขึ้นมา เพราะดูเหมือนตัวเองอยู่ที่ใดสักที่ ที่ตนไม่เคยอยู่มาก่อน มันทั้งร้อน มืด และน่ากลัว ถ้าอยู่ที่นั่นต่อไปนานๆอาจจะไม่รอดก็ได้
"ที่นี่ที่ไหนกันบอกทีมีใครอยู่ม้าย มานะจัง อินาริจัง ที่นี่มันที่ไหนกัน"
ชิกะร้องตะโกนเรียกชื่อที่คิดว่าจะพอมาช่วยได้แต่มันก็ไร้ผลมันไร้เสียงที่ตอบกลับมาแต่อากาศมันก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนทำไห้ชิกะเนื้อตัวเปลี่ยนเป็นสีแดงมันทำไห้เขาแทบสลบลงไปอีกรอบ
ในขณะที่ชิกะลำลังหมดสติไปอีกครั้งเสียงหญิงสาวที่หน้ากลัวก็ได้เอ่ยขึ้น
"แฮะๆ แค่นี้มันยังน้อยไปนะคะ พี่ชิกะ แต่เดียวสายซะก่อนไปโรงเรียนไม่ทันพอดีอยู่ในห้องซาวหน้าจนสุกไปเลยนะคะ แฮะๆ ไปโรงเรียนไห้ทันนะค้าพี่ชิกะลามก"
มานะพูดแบบนั้นเธอก็รีบเร่งทำธุระไห้จนเสร็จก็รีบไปโรงเรียนพร้อมกับอินาริที่จะย้ายเข้ามาโรงเรียนเดียวกันกับชิกะและมานะ เพื่อหวังจะได้สนิทกับชิกะเหมือนก่อน
"กะ กะแล้วมะมานะเองสินะ นี่มันห้องซาวหน้าอย่างนั้นหรอ เอามาอบคนเนี่ยนะ เห็นพี่เป็นไก่อบหรืองายฟร้า แค้นนี้ต้องชำระน้องบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ชิกะได้พูดแบบนั้นก็ตะเกียกตะกายตัวเองขึ้นมาเพื่อเปิดประตู ให้สำเร็จแต่มันก็เริ่มหมดเรี่ยวแรงไปทุกทีจนชิกะใช้เฮือกสุดท้ายพาร่างตัวเองลุกขึ้นมา จนประตูห้องซาวหน้าเปิดออกจนได้ ชิกะ ก็นอนหอบ แฮกๆ ตัวของชิกะนั้นแดงไปหมดทั้งตัว
"นี่ๆ มานะจัง ทำกับชิกะแบบนั้นจะไม่เป็นอะไรหรอ"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค้ามานะเปิดห้องซาวหน้าก็จริงแต่ก็ปิดไปแล้วต่อไห้สลบไปอีกรอบก็ไม่เป็นไรค้า เดี่ยวสักพักมันก็จะเย็นเอง"
"อ่าวหรอแบบนั้นค่อยโล่งอกไปหน่อยงั้นรีบไปกันเถอะจ๊ะมานะจัง"
"จ้าพี่อินาริ รีบไปกันเดี่ยวสายจะโดนดุนะคะ โรงเรียนนี้อาจารย์คุมประตูรั้วโหดสุดๆเลย"
มานะและอินาริก็ได้เดินไปโรงเรียน จนพวกเธอไปโรงเรียนทันเวลา แต่ถึงอย่างนั้นอินาริก็อดเป็นห่วงชิกะไม่ได้อยู่ดี แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้ เธอได้แต่นึกคิดเพียงแค่นั้น
"ตะตาย แน่วันนี้สายอีกตามเคย จะมีวันที่ไปไวตามปกติได้ไหมเนี่ยย" ชิกะรีบแต่งตัวทันที หลังจากได้สติแต่สีผิวนั้นมันยังแดงอยู่ไม่หายเสียทีมันทำให้ชิกะนั้นแทบอับอายแต่ยังไงเขาก็ต้องไปโรงเรียนให้ได้
8.34 น. หน้าโรงเรียน อิชิกานะ
"แหะๆ แหะๆ ถึงสักทีเว้ย วันนี้อาจารย์หน้าโหดจะอยู่ไหมละนั่น"
ชิกะค่อยๆย่องๆไปอย่างช้า แต่ถึงกระนั้น
"หยุดนะไอ้เจ้าเด็กเวรมาสายไปหลายหนวันนี้แก โดนทำโทษขั้นรุนแรงแน่"
เสียงเรียกแบบนั้น คำพูดอันโหดเหี้ยมแบบนั้น ชิกะหยุดยืนตัวแข็งทื่อราวกับโดนตรึงอยู่กับที่
"คะ คร้าบบบบ อะ อาจารย์ มะ มีอะไรหรอก๊าบบผม"
"วันนี้มาสายอีกตามเคย แกนะแก เจ้าชิกะ ยืนคาบไม้บรรทัดอยู่กลางสนาม จนกว่าจะเที่ยงเดี่ยวนี้"
"อะไรว้า วันนี้โดน อบตัวแดงไม่พอมาโดนแดดเผาอีกตูมีเกรียมละงานนี้"
"มีอะไร จะขัดคำสั่งหรือไงห้า อาจารย์ทำหน้าโกรธเกี้ยวจนทำไห้ชิกะนั้นผวา"
"ไม่มีอะไรค้าบบบบไปเดี่ยวนี้เลย ขอรับอาจารย์"
ชิกะได้เดินไปหยิบไม่บรรทัศมาคาบและกางแขนออก ยืนอยู่กลางสนามอยู่อย่างนั้นไปแต่เขายืนได้หลายต่อหลายชั่วโมง เขาก็เริ่มหน้ามืด ตาค่อยๆปิดลงไปเรื่อยๆเพราะ ก่อนหน้าที่จะมายืนตากแดดก็เจออบเสียก่อนมันทำให้เขามีเรี่ยวแรงไม่มากพอ เพียงไม่นานมากนัก ชิกะก็ได้ล้มลงไป แต่ระหว่างที่ล้มลงไปนั้น ชิกะรู้สึกเหมือนมีใครมาประคองตัวเองไว้ เพียงไม่นานก็หลับไป
หลังเลิกเรียนเวลา 16.30 น.ห้องพยาบาลโรงเรียน
"อะ เอะ นะ นี่ที่ไหนกัน ละ แล้วคุณฮานะจังมาหลับอะไรตรงนี้ เอ่ย"
ชิกะตื่นขึ้นหลังจากที่สลบไปหลายชั่วโมงแต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นก็เห็นฮานะจังนอนหลับอยู่ข้างๆ แบบนั้นทำไห้ชิกะตกใจ เพราะคนที่ชิกะหลงรัก มาอยู่ข้างๆตรงนี้
"อืม หะ ตื่นแล้วหรอ ชิกะคุงขอโทษทีมาเฝ้าแท้ๆแต่กลับหลับไปได้"
"ฮานะจังเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้ชิกะ"
"ฮ้าๆ ไม่เป็นอะไรครับแค่คุณฮานะจังมาเฝ้าก็เกรงใจมากแล้ว ว่าแต่ผมเป็นอะไรไปหรอครับ"
"ออ ก็เธอน่ะยืนตากแดดตอนโดนทำโทษ คงเพลียแหละเลยสลบลงไปดีนะที่ฉันเห็นพอดีเลยเข้าไปช่วยมาที่ห้องพยาบาลคะ"
"ขอบคุณนะครับ ถ้าไม่ได้คุณฮานะจังช่วยเอาไว้คงตายแน่นอน"
ชิกะได้ยิ้มไห้ฮานะจังด้วยหน้าทีแดงก่ำ
"ออจ๊ะ ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ได้เวลาจะกลับบ้านแล้วลุกไหวไหมคะชิกะคุง"
"พอได้อยู่นะครับตอนนี้ก็ไม่เป็นอะไรเท่าไหร่แล้ว"
ชิกะได้ลุกขึ้นนั่ง ฮานะจังก็ได้ช่วยประคองตัวไว้ในระหว่างที่ชิกะกำลังจะยืนขึ้นนั้นเขาก็มึนหัวขึ้นมานิดหน่อยจนทำไห้เขาล้มลงไปพร้อมกับฮานะจัง
" จู๊บ"
ริมฝีปากของทั้งสองก็ได้ประกบกันทั้งชิกะและฮานะจังเองก็ตกใจพวกเขาจ้องหน้ากันสีหน้าของทั้งสองก็แดงราวกับสีของดอกกุหลาบที่กำลังบานรับแสงแดด
แก็กๆ แก็กๆ
เสียงหมุนลูกบิดประตูของห้องพยาบาล
"นี่มันอะไรกันไม่จริงไช่ไหม พี่ชิกะเป็นคนลามกเต็มตัวไปแล้ว โรคจิตที่สุด"
น้องสาวของเธอได้เปิดประตูเขามาพร้อมกับอินาริเพื่อจะพาชิกะกลับบ้านแต่ก็ดันมาเห็นชิกะกำลังจูบฮานะจังอยู่ มันทำไห้พวกเธอๆ ผวาชิกะอย่างบอกไม่ถูก
"ปะ เปล่านะแค่อุบัติเหตุไม่ได้มีอะไรเลยนะ มานะจังอินาริจัง ไม่ไช่แบบนั้นนะ"
"เป็นแบบนั้นหรอคะ พี่ฮานะจัง"
"ไช่ค่ะ พอดีช่วยประคองชิกะอยู่เขาคงหน้ามืดเลยเป็นแบบที่เห็น"
"งั้นก็ดีไปนะพี่ชิกะ ถ้าพี่ลามกคนนี้ลวนลามพี่ฮานะจังบอกนะคะเดี่ยวมานะจะจัดการเอง"
"ขอบใจจ้า ถ้ามีคนมารับชิกะคุงแล้วงั้นไปก่อนนะคะ ชิกะคุง มานะจัง"
"บายๆ บายๆ"
"ไม่เป็นอะไรไช่ไหมชิกะคุง?"
อินาริถามจบก็รีบเดินเข้ามากอดชิกะเอาไว้อย่างแน่น
"มะไม่เป็นอะไรแล้วถ้ากลับไปนอนพักสักหน่อยก็คงหายมั้ง แต่ยังไง ก็ต้องดูอาการก่อน มานะจังนี่เล่นแรงจริง"
"ก็นี่แหละคะบทลงโทษ อันแสนสาหัส แฮะๆ"
"ใจร้ายเจรงน้องใครฟระ"
"ห้าๆๆ ห้าๆๆ ห้าๆๆ"
พวกเขาทั้งสามก็หัวเราะด้วยกันอย่างสนุกสนาน มานะและอินาริก็ได้ช่วยประคองชิกะกลับบ้าน ทานข้าวแล้วก็นอนพัก เรื่องราวต่างๆก็ได้ผ่านพ้นไป
" อายจังเลยนะพรุ่งนี้ถ้าไปโรงเรียนเราจะกล้ามองคุณฮานะจังไหมเนี่ยยอาย"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
