Love to You ฉันจะรักเธอคนเดียว

               วันรุ่งเช้าของอีกวัน ชิกะได้ตื่นขึ้นมาในโรงแรมที่ตนหลับไป เขารีบแต่งตัวอาบน้ำ และรีบลงมาทานอาหาร ไห้ทันรถเที่ยวแรกที่จะพาเขากลับบ้าน

               " เห้อซวยเพราะน้องสาวจริงๆ ตัวแสบ " ชิกะบ่นพรึมพรับระหว่างรอรถเที่ยวแรกมา เพียงไม่นานเขาหันไปมองหญิงสาวคนหนึ่ง

               " ทำไม เธอดูคุ้นๆจังนะ "ชิกะยืนมองหญิสาวผมดำยาว นั่งอยู่ตรงม้านั่งสีฟ้า เหมือนเธอนั่งมองอะไรอยู่เธอทำสายตาแปลกๆ และไม่สนใจใครเลย เธอก็ได้หันมามองชิกะและทำท่าทีสงสัยชิกะ

               " เอ เธอมองเราด้วยแหะ ชั้งเถอะรถมาพอดี " ชิกะได้มองหน้าเธอครั้งสุดท้ายก็ขึ้นรถประจำทางที่มาเที่ยวแรกของวัน 

               " ได้ เวลากลับบ้านแล้วสินะ มานะจังทำอะไรอยู่นะ "เขาได้นั่งนึกถึงน้องสาวชมทิวทัศของตอนเช้าในเวลานั่งรถกลับมันเป็นแสงพระ อาทิตย์ที่ดูสวยงาม พร้อมกับต้นไม้ข้างทางมันดูสวยงามรถวิ่งสวนไปมานิดหน่อย มันทำไห้เขานั่งมองมองอย่างนั้นไปเรื่อย จนถึงบ้านของเขา

               เอี้ยดๆๆๆ .........  ตุบๆ  ตุบๆ

               " เห้อถึงบ้านแล้วสินะ "  เขาไม่รอช้า รีบเดินเข้าบ้านไปเปิดประตูในทันทีแต่งสิ่งที่เห็นภายในบ้าน มันทำไห้เขาหยุดชะงัก และ อึ้งไปกับมัน

               " ฮะ เห  เราเข้าบ้านผิดหรือเปล่าฟระเนี่ย " สิ่งที่ชิกะเห็นคือ ฮานะจังกำลังนั่งดื่มชาอยู่กับน้องสาวของตน มันทำไห้เขาต้องปปิดประตูและไม่กล้าเดินเข้าบ้าน

                 ตึง    เสียงปิดประตูดังขึ้นมันทำไห้ฮานะจังและ มานะจังหันไปมอง

               " พี่ชิกะคงมาแล้วมั้งคะเดี่ยวมานะไปหาพี่ชิกะแปบนะคะ "

               " ได้จ้ามานะจัง " ฮานะจังกล่าวจบมานะก็ได้เปิดประตูเพื่อเดินออกไปหาชิกะผู้เป็นพี่ชายของเธอ แต่ทว่าชิกะได้หายไปไหนไม่รู้ มานะจังก็ได้เดินออกไปดูข้างหน้าบ้านก็ไม่พบเธอจึงกลับเข้ามาในบ้านของเธอ

               " แล้วชิกะละจ๊ะ มานะจัง " ฮานะจังพูดขึ้นพร้อมถือถ้วยชาอยู่บนมือของเธอแต่สีหน้าของมานะมันดูเปลี่ยนไปมันทำไห้ฮาะจังไม่พูดอะไรต่อมานะจึงได้กลับมานั่งที่พ้อมถือถ้วยชากลับมาดื่มอีกครั้ง

                ระหว่างที่ชิกะได้วิ่งออกมาจากหน้าบ้านของตนเองเขาได้วิ่งไปที่สวนสาธารณะ

               " เห้อ เจอหน้าฮานะจังไ่ม่ได้ตั้งตัวเเบบนี้ อายไม่กล้าเจอหน้าเลยแฮะ " ชิกะได้วิ่งไปจนถึงสวนสาธาระ เขาได้หยุดยืนมอง ที่ม้านั่งตรงสระน้ำในสวนสาธาระณะ เขาได้ยืนมองหญิงสาว คนเมื่อเช้าที่เขาได้เจอและเธอได้ยิ้มไห้เขา และตอนนี้เธอได้หันมาแล้วยิ้มไห้อีกครึ้งหนึ่ง

               " เธอคนนั้นใครกันนะ " ชิกะได้ยืนมองอยู่นาน ได้อาการที่ตกใจนิดๆ เพียงไม่นาน เธอคนนั้นก็ได้เดินเข้ามาหา ชิกะ พร้อมส่งยิ้มไห้เขากับแววตาตีครามเหมือนน้ำทะเลที่ไม่อาจอ่านใจของเธอได้

               " ดีจ๊ะ ชิกะคุง " เธอคนนั้นได้เข้ามาทักพร้อมส่งยิ้มนั้นไห้ชิกะยืนมอง มันทำไห้เขาทำเช่นไรไม่ถูกเลยสักอย่าง

               " เอ๋ ! ทะ เธอรู้จักชื่อฉันได้ยังไง " เสียงคำถามของชิกะมันทำไหเหญิงสาวเอาหน้าเข้ามาไกล้กับหน้าของชิกะเธอคนนั้นก็ได้ จูบชิกะด้วยริมฝีปากที่เบาบาง ทำทำไห้ชิกะยืนหน้าแตงอยู่เช่นนั้นมันทำไห้เขาทำเช่นไรไม่พูกเอาเสียเลย เมื่อเธอได้้ิารืมฝีปากที่ทาริบมันสีชมพูอ่อนๆออกจากปากของชิกะ เธอได้เอ่ยบางอย่างออกมา

               " จำได้หรือยัง เจ้าสาวของฉัน " หญิงสาวที่มีดวงตาสีฟ้าพร้อมริมฝีปากสีชมพูอ่อนเอ่ยขึ้นมามันทำไห้ชิกะนึกถึงอดีตที่ผ่านมา

               10 ปีก่อน   ณ โรงเรียนอนุบาล มิซิโอการิ

               " ชิกะจัง ฉันมาแล้วน้า "

               " ว่ายังไง อินาริจัง  มาแล้วหรอเราไปนั่งเล่นกันเถอะ "

               " ที่ไหนดีละ ชิกะจัง  ฉันว่าเราไปนั่งที่ ต้นไม้ต้นนั้นดีไหมจ๊ะ "

               " อืมก้ดีนะฉันมีนิทานไหม่มาด้วยละ  เดี่ยวฉันจะอ่านไห้ฟังนะ อิมาริจัง "

               " เด็กน้อยสองคนได้วิ่งไปนั่ง ที่ต้นไม้ไหญ่ไกล้ๆกับห้องเรียนที่พวกเขาได้เดินออกมา " 

               " นิทานเรื่องนี้สนุกมากเลยนะอินาริจัง เดี่ยวฉันจะเล่าแล้วนะ "

               " ได้จ๊ะเดี่ยวฉันจะนั่งฟังชิกะจังเล่านะ "

               ในระหว่างที่ชิกะได้เล่านิทานไห้ฟัง อินาริก็ได้นั่งมอง ชิกะแล้วยิ้มไห้ตลอดเวลาที่เขาได้อ่าน นิทานเรื่องนั้นเรื่องโปรดของชิกะไห้เธอได้ฟัง  มันเป็นนิทานที่สนุกที่สุดสำหรับอินาริเลยก็ว่าได้

               " เสร็จเสียง พิธีวิวาหลังจากที่ผ่านอุปสัคมากมายพวกเขาก็ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข จบแล้ว "

               " สนุกจังเลยชิกะจังอินาริว่า  หลังผนก็คงเป็นฟ้าสินะคะ ที่นิทานเรื่องนี้อยากจะบอก "

               " ก็คงงั้นมั้งเพราะฉันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นะอินาริเนี่ยเก่งจริงๆเลยนะ "

               " ไม่หรอกจ๊ะแค่  ความคิดเห็น ที่เข้าใจนะ อิอิิ  "

               " ก็นะ  งั้นเราเข้าเรียนกันเถอะอินาริจัง  ได้เวลาแล้วนะ "

               " จ๊ะงั้นเราไปเรียนกันเถอะ " พวกเขาได้ลุกขึ้น และได้เดินเข้าห้องเรียน ในระหว่างที่พวกเขาได้กำลังเดินเข้าห้องนั้น  ก็มีเด็กประถมคนหนึ่งเดินชนอินาริเข้า  " ตุบ "

               " เดินระวังหน่อย เด้ " เด็กคนนั้นก็ได้ผลักอินาริล้มลง  มันทำไห้ชิกะที่หยุดเดินหันกลับมามอง

               " เห้ยเป็นพี่ภาษาอะไรแกล้งเด็กเป็นผู้หญิงด้วยละ " ชิกะได้รีบไปพาอินาริลุกขึ้น คำพูดนั้นมันทำไห้เด็กผู้ชายคนนั้นไม่พอใจมาผลักชิกะล้มลง  มันทำไห้ชิกะทนไม่ไหวเลยได้ต่อยกับคนๆนั้น จนตาปูดตาเขียวแต่ชิกะก็ชนะมาได้  

               " ไม่เป็นไรไช่ไหมอินาริจัง "  แล้วชิกะก็ได้จับมือเธอพาเข้าห้องเรียน  ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มแต่มีนทำไห้อิชินาริรู้สึกผิด เธอเลยได้ของสัญญากับชิกะ

               " ชิกะจัง  สัญญากับฉันนะ เธอจะมาเป็นเจ้าสาวของฉัน  ได้ไหมจ๊ะ "คำสัญญาคำนั้นพร้อมกับน้ำตาของเธอที่ไหลออกมาด้วยอาการเจ็บไหล่ที่ถูกเด็กประถมผลักลงมันทำไห้ชิกะพูดอย่างอื่นออกมาไม่ได้นอกจาก

               " ได้สิฉันสัญญา ฉันจะเป็นเจ้าสาวของเธอเองนะอินาริจัง  งี้ๆ " เสียงๆนั้นของชิกะ คำๆนั้นของเขามันทำไห้อินาริจดจำตั้งแต่นั้นมาเพียงไม่นานเขาได้ย้ายออก มาจากโรงเรียนแห่งนั้นโดยที่ไม่ได้บอกอินาริแม้แต่น้อย

                    กลับมาที่ปัจจุบัน

               " จำได้แล้วเธอเองหรออินาริคิดถึงจัง " ชิกะได้เดินเข้าไปกอด อินาริด้วยความคิดถึง  เพราะเธอเป็นเพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยอนุบาลที่จากไปไม่ได้บอกลา

               " จำได้แล้วสินะ ชิกะจัง  " น้ำตาของอินาริได้ไหลออกมาด้วยความดีใจที่ชิกะนั้นจเรื่องราวของเธอกับเขาได้

               " ปะงั้นไปที่บ้านฉันก่อนไหมฉันคิดว่า มานะจังคงอยากเจอเธอแน่ๆเลย "

               " ได้สิงั้นไปกันเลยนะชิกะจัง " พวกเขาทั้ง2ได้เดินกลับมาบ้าน ชิกะและอินาริได้พูดคุยกันอย่างสนุกสนานในระหว่าทางเดินกับบ้านมันทำไห้พวกเขายิ้มและคุยด้วยกันอย่างสนุกสนาน

               " ฉันจำได้ตอนนั้นเวลาที่ชิกะไม่สบายชอบน้ำมูกไหลแล้วก็พูดไม่ค่อยชัดด้วยนะคะ น่ารักมากเลยนะคะ "

               " ไม่หรอกมั้นอินาริจัง  มันน่าเกลียดนะเลิกพูดที่เถอะอายเวอร์ๆเลยนะนั่น "

               " แล้วก็ยังมีอีกนะคะชิกะเวลากินไอศกรีม ก็ชอบเปื้อนปากแล้วไห้อินาริเช็ดตลอดเลยนะคะ "

               " ไม่เอาน่ามันผ่านมาแล้ว haha ยิ่งพูดยิ่งอายแหะ  อะถึงบ้านแล้วเข้าไปกันเถอะอินาริจัง "

               ชิกะก็ได้พาอินาริเข้ามาภายในบ้าน   น้องสาวของเธอเห็น ผู้หญิงคนนั้นก้ได้ตกใจเพราะเธอนั้นจำไม่ค่อยได้

               " ใครนั่นนะคะ พี่ชิกะ " เสียงมานะถามพี่ชายด้วยสีหน้าที่ตกใจเพราะพี่ของเขาไม่เคยพาใครเข้าบ้านมาเลย

               " จำได้ไหมมานะจังอินาริเพื่อนพี่ ที่ซื้อของไห้มานะจังทุกวันเลยนะ เเล้วเธอชอบอินาริมากน่ะ "

               " อื่มๆๆ    พี่อินาริ   จำได้แล้วพี่สาวคนสวยมาไห้หนูกอดหน่อยไม่คิดว่าจะได้เจอแล้วนะคะ "

               " ได้จ๊ะพี่ก็ไม่คิดว่าจะได้เจอมานะจังเหมือนกันโตเป็นสาวสวยเลยนะคะเนี่ย "

               " พี่อินาริก็ด้วยนะคะ "  มานะกับอินาริก้ได้กอดกัน  มันทำไห้หวนถึงเรื่องเก่าๆ  มันทำไห้เขามีความสุข

               " เดี่ยวพี่อินาริรอเเปบนะคะเดี่ยวมานะจังจะไปชงชาไห้ดื่มคะ "

               " ได้จ๊ะ เดี่ยวพี่จะรอทานฝีมือน้องสาวคนนี้นะ " มานะก็ได้รีบเข้าครัวเพื่อไปชงชาไห้พี่สาวดื่นมแต่ในขณะนั้นชิกะก็ได้ขอตัวมาหามานะจัง  แล้วได้ถามน้องสาวของเขา

               " แล้วฮานะจังละมานะจัง  เขากลับไปแล้วหรือยังไง " ชิกะยืนถามน้อยสาวที่กำลังยืนชงชาอยู่

               " กลับไปนานแล้วคะเขานั่งรอพี่ชิกะ ตั้งนานแล้ว "

               " แล้วใครพาเขามาบ้านเราละ "

               " มานะจังเองก็เห็นว่า  เขาจะเอาเอกสารอะไรมาไห้พี่ชิกะน่ะคะเลยไห้เขามาที่บ้านนั่งรอพี่แต่ก็ไม่มาเขากลับไปแล้วคะ "

               " งั้นหรอไม่เป็นไรเเหะ เดี่ยวพี่ไปนั่งรอชากับอินาริก่อนนะ " ชิกะก็ได้เดินไปที่ห้องรับแขก สี้หน้าของเขาดูกังวนนิดหน่อยแต่ไม่ไห้คนอื่นมองเห็น ความกังวนของเขา

               " ชามาแล้วจ๊าพี่อินาริ  งั้นวันนี้นอนที่บ้านกับมานะจังนะคะ อยากมาพี่สาวมานอนด้วยอยู่พอดีอิอิ "

               " ได้จ๊ะ  งั้นเดี่ยวโทรบอก พ่อกับแม่ก่อนนะมานะจัง " เธอก็ได้รีบเอาโทรศัพท์โทรไปขอพ่อกับแม่เพื่อค้างและพ่อกับแม่ของเธอก็อนุญาติ มันทำไห้มานะจังยิ้มไม่หุบ 

               " งั้นเดี่ยวฉันไปนอนก่อนนะอินาริจังมานะจัง "  ชิกะก็ได้เดินขึ้นห้องไปนอน เพราะเขาได้เพลียมาทั้งวันแล้ว

               " งั้นพวกเราก็ไปนอนกันมั้งนะคะพี่อินาริ "

               " ได้จ๊ะ  งั้นเราไปนอนกัน  พรุ่งนี้เดี่ยวมานะพาพี่ไปเที่ยวด้วยนะจ๊ะ "

               " ได้เลยคะมานะจังเองรู้จักที่เที่ยวมาหมดแล้วเดี่ยวพาไปค่ะ "

               มานะและอินาริก็ได้อาบน้ำขึ้นห้องไปนอนกันสองคน  มันทำไห้พวกเขาดูมีความสุขมากแต่ว่าเพียงในใจของชิกะเท่านั้นที่ยังมีความกังวลอยู่ไม่น้อย

               " เอ ฮานะจังจะเอาอะไรมาไห้เรานะเเล้วเขาคอยแบบนี้จะโกรธไหมฟระเนี่ยเราไม่น่าอายแล้วรีบวิ่งออกมาเลยวุ้ยไอทุเรสเอ้ยยยย "  " หึ้ยยยยย " สิ้นความกังวลและเสียงบ่นพรึมพรัมของชิกะเขาก้ได้หลับไปในที่สุด

               แล้วเหตุการณ์จะเป็นแบบไหนต่อนะโปรดติดตามตอนต่อไป