เวลาสั้นๆ กับฝันที่ล่มสลาย

ครั้งหนึ่งเมื่อประมาณ3เดือนก่อนเคยมีเพื่อนผมคนหนึ่ง คบกับคนที่อายุมากกว่า ประมาณ7-8ปีได้ แต่ตอนนั้นผมคิดว่ามันไร้สาระเเละพูดกับเพื่อนว่า
 
เขาไม่จริงจังกับมึงหรอกเขาอายุมากแล้ว มีการมีงานทำเขาแค่คบกับมึงเล่นๆไปงั้นแหละ
เพื่อนผมนิ่งเลยครับไม่พูดอะไรมากแค่บอกกับผมว่า ถ้าวันไหนมึงเจอแบบกูมึงก็จะรู้เอง
 
จนวันนี้ เมื่อประมาณ3ชั่วโมงที่แล้ว
ผมนั่งนิ่งอยู่ที่พื้นสนามหญ้าศูนย์ฝึก ร.ด.นั่งกดไลน์หาคนคนหนึ่งที่อายุมากกว่า7ปี ใบหน้าผมเต็มไปด้วยรอยยิ้ม หัวใจเต้นระส่ำตามประสาเด็กวัยรุ่น ผ่านไปได้สักพัก คู่สนทนาของผมก็ตอบกลับมา
 
ผมอ่านข้อความนั้น สีหน้าผมเปลี่ยนไปทันทีเลยครับ มันเป็นข้อความสั้นๆแต่ก็แฝงไปด้วยความหมายที่มากมาย ผมใช้เวลา2วินาที อ่านข้อความนั้นเสร็จ แต่ ความรู้สึกของผมมันไม่เสร็จเร็วเหมือนเวลาที่อ่านข้อความเลย ผมยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่สนาม ร.ด. ผมเงยหน้ามองนกที่บินสูง ผมได้ยินเสียงนกร้อง ผมสัมผัสถึงความร้อนของแดดตอนบ่าย
และมันก็เหลือเพียงความเงียบ ผมใช้นิ้วโป้งจิ่มคีย์บอร์ดบนมือถือ พิมพ์ข้อความบางอย่างตอบกลับไป ผมบอกกลับไปว่า
......อืม เข้าใจแล้ว ไม่เป็นไรน้ะ.... ตอนนั้นผมรู้สึกบอกไม่ถูกเลยครับ มันไม่ได้เจ็บแบบเนื้อเพลงอกหักที่วัยรุ่นชอบฟังเลย แต่มันเหมือนโล่งๆตัวปลิวๆ เหมือนผมมองเห็นอะไรชัดขึ้น และก็เหมือนคำสอนหลายๆอย่างของแม่มันดังขึ้นมาข้างหูเลย
 
ผมนิ่งอยู่ได้สักพัก เสียงของครูฝึกก็ตะโกนสั่งให้ ร.ด.ทั้งหมดลุกขึ้น ผมเก็บมือถือลง หน้าผมตอนนั้นมันรู้สึกชาๆ และเพื่อนผมที่อยู่ข้างๆก็แตะไหล่ผม เพื่อนผมยิ้มตบที่ไหล่ผมเบาๆ ผมหันมามองหน้าเพื่อนแล้วพยัคหน้ารับ เชิงว่าผมยังโอเคร และผมก็หันไปบอกว่า ศุกร์นี้อยากกินหมูกระทะ วะ เพื่อนผมหัวเราะ และก็ถามว่าเป็นไร
ผมตอบกลับไปว่า ป่าว ก็แค่อยากให้กรุงเทพหนาวกว่านี้ จะได้มีอะไรสนุกๆโทรเล่าให้แม่ฟังบ่อยๆ
 
**จากครั้งหนึ่งที่ผมเคยสบประมาทเพื่อน ใครจะรู้ว่าวันนี้กลับโดนเอง แต่ก็ชั่งเถอะ เพราะอย่างน้อยผมก็ไม่รู้สึกเจ็บ โชคดีที่ครั้งหนึ่งแม่เคยสอนผมว่า เรื่องเรียนเป็นงานหลัก เขียนนิยายเป็นงานเสริม
รับJop ทุกปิดเทอม มีเรื่องรักมาเพิ่มเป็นสีสันปนไป **
 
ขอบคุณครับ รักคนอ่าน
ช่า ครับผม(นามปากกาครับ)