เรื่องราวของเจ้าชายบนหอคอย
เขียนโดย galaxy
วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.31 น.
แก้ไขเมื่อ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 20.41 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
7) กลับหอคอย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตะวันยามเช้าที่เคยสาดเเสงสว่างจ้าตอนนี้กับค่อยๆหรี่ลงราวกับเทียนที่กำลังมอด
ท้องฟ้าสีครามค่อยๆเปลี่ยนเป็นเข้มราวหยดหมึก ก้อนเมฆขาวค่อยๆเลือนหาย
ข้ารู้สึกใจหายเเปลกๆ นานๆครั้งข้าจึจะได้ออกมานอกหอคอยซักครั้งก็ต้องกลับเข้าไปอีก
จะไม่ให้ข้าได้ชื่นใจบ้างหรือไง(ถึงเเม้เหตุที่ได้ออกมามันไม่สมควรดีใจสักนิด)
คุณต้นไม้ยังคงเดินนำทางไปเงียบๆ โอรินกวัดเเกว่งดาบไม้เล่นตามประสา ส่วนมังกรกผล็อยหลับบนหลังข้าเรียบร้อยเเล้ว
ข้าจะบอกอะไรให้ ว่าตลอดทางเดินกลับหอคอยเจ้ามังกรคันไม่หยุดตัวก็ร้อนจี้ราวกับไฟ จนข้าทนไม่ไหวต้องยอมเเบกมันมาตลอดทางเเละดูเหมือนจะไม่มีใครอยากช่วยด้วย
ข้าสำเลืองมองคุณต้นไม้เล็กน้อยเขาดูมีความเป็นผู้ใหญ่มากที่สุดเเต่ไฉนเขาจึงเฉยเมยต่อเจ้าตัวน้อยที่เหมือนจะเป็นไข้ล่ะ
ในที่สุดความอยากรู้ก็ชนะ ข้าเอ่ยถามชาหนุ่มโดยไม่มีความลังเล
"นี่คุณต้นไม้ เจ้ามังกรตัวร้อนเช่นนี้ท่านไม่คิดจะช่วยหน่อยหรือ"
ชายหนุ่มหยุดเดิน เขาไม่กล่าวอะไรทั้งสิ้นปล่อยให้ผมเงินนั่นสะบัดไปมาตามสายลม โอรินก็หยุดเล่นดาบของเธอเเล้วหันมามองข้าช้าๆ
สายลมยังไม่หยุดพัด
"เจ้ามังกรมันเเพ้มด"
"หาา!!"เเค่คำพูดสั้นๆของคุณต้นไม้ก็ทำให้ข้าถึงกับอึ้ง เจ้ามังกรตัวเล็กเเสนเเสบเนี่ยนะมันจะไม่ถูกกลับมดตัวเล็กๆเนี่ยนะ
"ถ้างั้นเราก็ต้องกลับไปหาท่านเอ็มอีกอ่ะดิ" ข้าเเทบอยากค้านทัทีเมื่อคิดอย่างนี้
"ใช่ที่ไหนล่ะ" โอรินกล่าวลอยๆในขณะที่มือยังเล่นดาบต่อ
"ข้ามีที่ๆจะพาไปเเล้วกัน" คุณต้นไม้กล่าวเสริมก่อนเร่งเท้าเดินเเข่งกับเสงอาทิตย์ที่กำลังมอดลง
ค่ำมืดเริ่มมาเยือน ทางเดินจากป่ารกเเละเนินเขาตอนนี้เริ่มเป็นตัวเมืองเเละบ้านเรือน
นี่เป็นครั้งเเรกที่ข้าได้มาเยือนหมู่บ้านครั้งเเรก
เเสงไฟจากโคมไฟประดับประดาเปล่งประกายขึ้นเรื่อยๆรับความมืดที่กำลังมา ช่างเป็นภาพที่น่าชื่นชม
คบไฟมากมายเเละผู้คนที่เริ่มจ้อเเจ้ ผู้คนบางกลุ่มหันมามองเราสักพักเเล้วซุบซิบอะไรบางอย่าง
"นั่นมันลูกเจ้ากาไหมอ่ะ"
"ใช่ๆได้ข่าวว่านังกาได้เจ้าชายองค์ใหม่เเล้วนี่"
"คราวนี้จะเป็นยังไงนะ จะอยู่กับเจ้าเด็กตัวเเสบนั่นยังไงนะ"
เสียงซุบซิบ นินทาเริ่มมากขึ้น โดยเฉพาะ "เจ้าชายองค์ใหม่"
เเล้วข้าเป็นเจ้าชายองค์ใหม่ตอนไหน คนเดียวที่ตอบข้าได้ในขณะนี้คือคนที่เดินนำหน้าข้าอยู่นั่นเเหละ
"ข้าไม่ขอตอบอะไรทั้งสิ้นเเค่ขอบอกว่า เจ้าเป็นเเค่เพียงตัวเเทน" ตัวเเทน เหมือนทุกอย่างเงียบงันไปหมด ตัวเเทนของอะไร ข้าไม่ใช่เจ้าชายบนหอคอยหรือ?
"เจ้าชายของข้า" ร่างเล็กบนหลังดิ้นไปมาราวกับรู้ว่าเข้าคิดอะไรขึ้น
เเต่...เอาว่ะ ถึงเเม้ข้าจะเป็นตัวเเทนของใครถ้าเจ้าหนูพวกนี้ยังต้องการข้า ข้าก็จะอยู่เป็นเจ้าชายบนหอคอยต่อไป
ตราบเท่าท่ีเจ้าหนูต้องการ
ไม่นานคุณต้นไม้ก็พาเรามาที่ร้านขนมปังร้านหนึ่ง ภายนอกร้านตกเเต่งในสไตล์ที่อบอุ่น โคมไฟสีสวยเเขวนเรียงราย ป้ายร้านทอประกายสีใสเขียนไว้ว่า" ร้านอบอุ่นคลับ"
มันเป็นร้านขนมปังเเน่เหรอ
ชายหนุ่มรีบเดินจ้ำอ้าวไป ข้าก็รีบเดินตามไปพร้อมโอรินด้วย
ภายในร้านลูกค้าไม่มากนักเเต่ก็ไม่น้อยจนไม่มี คุณต้นไม้เลือกโต๊ะที่ติดอยู่ริมหน้าต่าง ข้าวางเจ้ามังกรน้อยไว้ข้างๆเเล้วหย่อนก้นนั่ง ส่วนโอรินก็นั่งกับคุณต้นไม้
ไม่นานก็มีพนักงานมารับออเดอร์เเต่คุณต้นไม้เหมือนจะไม่สนใจ มีเเต่โอรินที่สั่งเอาสั่งเอา
"เอามาการองต์ เเล้วก็อันนี่ อันนี่ อันโน้น" เออ ข้าพึ่งรู้ว่าโอรินก็กินจุใช่เล่น
พนักงานเอาเเต่พยักหน้าหงึกๆก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังร้าน
ข้าก็มองสำรวจร้านพลาง ลูกค้าบางคนก็มาคนเดียว บางคนก็มากันเป็นครอบครัว
พอเห็นอย่างนี้นึกถึงเเม่กาจัง
อยู่ๆข้าก็สังเกตเห็นหญิงสาวผมม่วงในชุดฟู่ฟ่อง กับซิสเตอร์ในชุดเเม่ชีท่มาพร้อมกับถาดขนม
รู้ได้เลยว่าหญิงผมม่วงคือใคร
"อย่าลืมนะ เอาไปส่งที่หอคอยด้วยขอบใจมากจ้ะ" เเม่กาพูดสองสามคำ ก่อนที่เม่ชีคนนั้นจะพยักหน้าหงึกๆเเล้วออกจากร้านไป
หญิงสาวผมม่วง ยิ้มเล็กน้อยก่อนหันมามองโต๊ะเราเเค่เเวบเดียวก็ตาลีตาเหลือกหาอะไรปิดหน้าทันที
ข้ารู้เเล้วว่าคุณต้นไม้มาหาใคร
"นังกาาาา!!!"
"กรี๊ดดดดดดดด!!!"
ถ้าข้าเป็นเเม่กานตอนนั้นข้ายอมเอาถาดขนมฟาดหัวสงบไปเลยดีกว่า....
เเสงเทียนจากเมืองเริ่มดับลง ในขณะที่เเม่กาเอามือกุมขมับที่โดนลูกเตะพิฆาตไป
"ไปหาชู้เเปปเดียวก็ไม่ได้" เเค่บ่นนิดเดียวผู้หญิงที่สวยที่สุด(?) ก็โดนศอกของชายหนุ่มอีกรอบ
"ลูกเเกโดนคุณเเอลทำโทษยังมีหน้าไปหาชู้อีก!!" เออใช่!!
"ไปทำธุระย่ะ อ่าวเเล้วเจ้าชายดีขึ้นรึยังจ้ะ" เเม่กาหันมาถามข้า
"ดีขึ้นเเล้วครับ" ข้าตอบ ตอนนี้เรากำลังเดินกลับหอคอยทางเส้นทางหมู่บ้าน เพราะเส้นทางที่ท่านเอ็มพาข้ามามันเป็นทางลัดซึ่งเเม่กาก็ค้านหัวชนฝาว่าจะไม่ไปตอนมืดๆเด็ดขาดอีกอย่างพวกเรากำลังไปหาใครบางคน
พอพ้นเขตหมู่บ้านนิดหน่อยก็เจอสะพานโค้งที่ดูเหมือนอายุการใช้งานจะมาก
"ยาโฮฮฮ"
"เหวอออออ" อยู่ๆก็มีร่างหญิงสาวที่มีเเมวดำกัดหัวกระโดดออกมาเเยกเขี้ยวใส่ข้า
"หวัดดีเเมวดำเพื่อนเลิฟฟฟฟ"เเม่กากับคุณต้นไม้ดูไม่กลัวสักนิด
"เอาปลามาไม่งั้นข้าไม่ให้ผ่าน" คุณเเมวดำยังคงขู่ฟ้อๆต่อไป
เเม่กาก็ยังคงยิ้มเหมือนเดิมเเล้วชูปลาตัวนึง(ซึ่งไม่รู้เอามาจากไหนขึ้น) เเมวดำเเย้มยิ้มก็กระโจนตะปปปลานั้นมากัดไว้
"เเต่ข้าขอเเลกอะไรอยากหนึ่ง"คุณต้นไม้กล่าว
"ขอสบู่เเก้คัน" เเมวดำพยักหน้าก่อนหลีกทางเเล้วหยิบเอาก้อนสบู่กลมยื่นให้
"ครั้งหน้าเดี๋ยวข้ามาเยี่ยมน้าาาาาาาา" เเม่กายังไม่วายร้องเรียกถึงเเม้เดินผ่านมาไกลเเล้วก็ตาม
เฮ้อ ข้าล่ะท้อใจ
เเล้วการออกจากหอคอยก็สิ้นสุดลงเสียที
จากเจ้าชายผูั้กลับหอคอย
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ