วุ่นนักรักสี่เศร้า

"โอ๊ย....ปวดแขนจริงๆ"ผมที่ต้องเดินมาซื้อของให้ยายบิสเก็ตเดินอยู่ทามกลางสวนสาธารณะ
ตุบ!
"ว้าย!"
"โอ้ย"นี้ผมไปชนใครเข้าล่ะเนี้ย
"ขะ..ขอโทษค่ะ"ว้าว...น่ารักจังผู้หญิงผมสีดำอมน้ำเงินใส่หูฟังผมยาวถึงหลังที่มาชนผม
"มะ..ไม่เป็นไร"
"อ่ะ..คุณคนข้างบ้านนี้ค่ะ..ฉันชื่อคริสตัลค่ะยินดีที่ได้รู้จัก"เฮ้ย!ผมมีเด็กข้างบ้านหน้าตาหน้ารักอย่างนี้ด้วยเหรอ
"อา..ฉันชื่อคิรัว"
"เหรอ..อืม..งั้นฉันไปก่อนนะ..คิลคุง"
คะ..คิลคุง
คิลคุง
คิลคูงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มะ...มีคนมาเรียกชื่อน่ารักๆแบบนี้กับผมด้วยเหรอว้ากกกกก
หลังจากนั้น
"กลับมาแล้ว"ผมเดินเข้าไปในบ้านอย่างเหนื่อยใจแบบสุด
"ช้าที่สุดเลยยย"หนอยยายขี้บ่นนี้
"แต่ก็ช่างเถอะไปกินข้าวได้แล้ว"
"เอ่อๆ"
หลังจากนั้นผมก็ไปกินข้าวตามที่บิสเก็ตบอก
อยากเจอคริสตัลอีกจัง