ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

          ช่วงเหตุการณ์  ป. อะไรจำบ่ได้แล้ว
          เชื่อว่าหลายท่านที่อ่านเรื่องนี้ น่าจะเคยมี หรืออยากมีบ้านบนต้นไม้ซักหลัง บ้านที่ว่านี่ไม่จำเป็นต้องเป็นหลังๆก็ได้นะครับ แค่มีไม้ซักแผ่นวางพาดบนกิ่งไม้ หรือมีอะไรที่บังหัวเป็นหลังคา เด็กอย่างเราก็จินตนาการกันว่าเป็นบ้านได้แล้ว          ในวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่ในบ้าน พี่ชายตัวแสบก็โผล่เข้ามา พร้อมกับบอกว่า         "ตามมานี่ จะให้ดูอะไร"         ด้วยความที่โดนพี่ชายหลอกบ่อย ทำให้ผมระแวงไปต่างๆนาๆ ไม่ค่อยจะไว้ใจเท่าไรนัก แต่สุดท้ายความอยากรู้ก็มากกว่าความระแวงจนได้ ผมเดินตามพี่ชายไปหลังบ้านซึ่งเป็นครัว พี่ชายพาผมเดินออกประตูครัวไปที่ต้นมะยม ซึ่งติดกับครัวนี่แหละ เพียงแต่มันอยู่นอกบ้านเท่านั้น          มะยมต้นนี้ค่อนข้างใหญ่ มีกิ่งขึ้นสลับเป็นขั้นๆเหมือนขั้นบันได พี่เอปีนนำผมขึ้นไป ผมตามไปแบบไม่ยากเย็นอะไรเพราะว่ากิ่งมะยมมันเหมือนขั้นบันไดที่ว่านี่แหละ          พอถึงกิ่งเดียวกับที่พี่เอยืน พี่เอก็ชี้ให้ผมดูอะไรบางอย่างตรงหน้า ซึ่งตอนนั้น หัวของผมอยู่สูงกว่าหลังคาบ้านแล้ว มันก็เป็นหลังคาบ้านนี่แหละครับ เพียงแต่ว่า ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรืออย่างไร  เลยทำให้กิ่งมะยมต้นที่ปีนขึ้นมานี่มันเกี่ยวกันไปมาจนเหมือนหลังคาบ้านย่อมๆ เหมือนกับมีคนเอาจากมาสานเป็นหลังคาอยู่บนหลังคาบ้านอีกที  เท่าที่เห็นนี่ บรรยากาศมันร่มรื่นมาก จนผมคิดว่า น่ามานอนเล่นตรงนี้จริงๆ ติดแต่ก็เพียงหลังคาบ้านมันเป็นรอนๆจะนอนก็คงลำบาก          "ไปหาอะไรมาปูบนหลังคากัน"          เสียงพี่เอชวนผม          "พี่เอรู้ได้ไงว่าบนนี้เป็นแบบนี้?"          ผมถามพี่ชายด้วยความสงสัย         "ปีนมาเก็บมะยมเลยเห็น"    
          ผมกับพี่จึงช่วยกันหาอะไรก็ได้ที่เรียบๆจะเอาไปปูบนหลังคา จนในที่สุด ก็เจอไม้อัดแผ่นหนึ่งในอู่ ใหญ่ขนาดที่ผมกับพี่สามารถนั่งๆนอนๆพร้อมกับสองคนได้เลยทีเดียว   แต่มันมีปัญหาอยู่ที่ว่า ผมกับพี่ ตัวเล็กเกินกว่าที่จะเอามันขึ้นไปบนหลังคา แต่เราก็ได้พี่ๆน้าๆในอู่ช่วยยกไปปูให้อย่างดี ทำให้ผมกับพี่ มีฐานลับบนต้นไม้โดยที่แม่กับยายไม่รู้          ผมกับพี่มีความสุขบนบ้านต้นไม้ของพวกเรามาก เรานอนอ่านหนังสือ หรือบางทีก็หลับบนนั้นอย่างสุขสบาย เพราะลมเย็น และแดดร่ม ในตอนกลางวัน เพราะใบมะยมต้นนั้นมันหนามากจนเป็นหลังคาธรรมชาติให้เราหลบแดดกันอย่างสบาย ทุกครั้งที่เราปีนขึ้นไป สิ่งหนึ่งที่ต้องทำก็คือ กวาดใบไม้บนกระดานไม้อัด เพราะใบมะยมจะร่วงค่อนข้างเยอะ หลังจากนั้น ก็ตามสบายจะนอนจะอ่านหนังสือ ซึ่งถือว่าเป็นโลกส่วนตัวของเราเลยทีเดียว         ช่วงหลัง พี่ชายผม ไม่ค่อยได้ขึ้นมาบ้านต้นไม้นี้เท่าไหร่ เพราะว่า ทุกวันหยุด จะมีเพื่อนๆมารับพี่ผมไปเที่ยวแทบจะทุกอาทิตย์ ตามสไตล์เด็กเริ่มโตนั่นเอง ผมจึงกลายเป็นโฮมอโลนแบบฟินๆอยู่คนเดียวบนฐานลับนั่นเอง          และแล้ววันที่ผมต้องบอกลาฐานลับนี้ ก็เกิดขึ้นกับผม     
          ในวันนั้น หลังจากที่ผมซัดข้าวเที่ยงจนพุงกางแล้ว ผมก็ปีนต้นมะยมขึ้นไปนอนกลิ้งบนหลังคาเหมือนเดิม หลังจากอ่านโดราเอม่อนได้สองสามตอน ตาก็เริ่มปรือ แม้จะเป็นเวลาเที่ยงเกือบบ่าย แต่อากาศบนหลังคาไม่ร้อนเลย กลับเย็นสบายมีลมเอื่อยๆ และมีร่มไม้บังแดดได้อย่างดี ด้วยความที่สบายซะขนาดนี้ ก็หลับสิครับ จะเหลืออะไร          ตื่นมารู้สึกตัวอีกที ก็น่าจะบ่ายสองบ่ายสามแล้ว ผมบิดขี้เกียจนิดหน่อย ที่มือขวาของผม หนังสือการ์ตูนยังคามืออยู่เลย ก็เลยหยิบมาอ่านต่อเพลินๆเผื่อจะง่วงอีกรอบ แต่ระหว่างที่ผมกำลังอ่านการ์ตูนอยู่นั้น หางตาผม ก็เห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนผ่านอยู่บนกิ่งมะยมทางด้านซ้ายมือของผม ผมจึงหันหน้าไปมองด้วยความสงสัย          และสิ่งที่ผมเห็นก็ชัดเจนแบบเต็มตา  มันเป็นงูตัวหนึ่ง ซึ่งผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นงูพันธุ์อะไร แต่สีของมันออกจะเขียวสลับดำ ถ้าเป็นงูปากจิ้งจก ผมจะดีใจมากเพราะจะได้มีเพื่อนร่วมฐาน เนื่องจากเคยจับเล่นแต่ตัวนี้ มันใหญ่กว่าเยอะ และที่สำคัญ มันอยู่ห่างจากผมไม่ถึงฟุต          "!!!!!!!?!!!!!!!!!"          ณ ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกับผมก็ไม่รู้ได้ แต่รู้สึกตัวอีกที ผมมายืนอยู่ตรงกองทรายข้างๆต้นมะยมแล้ว โดยมีเสียงยายโวยวายอยู่ที่ครัว         "หนู!! โดดลงมาทำไมลูก "         เสียงยายพูดพร้อมกับเดินมาจับแขนขาผม เพื่อสำรวจดูว่าหักหรือป่าว          "งู อยู่บนหลังคา"           ผมพูดบอกยายแบบตะกุกตะกัก เพราะยังตกใจอยู่         "ข้างบนมันรกจะตาย ดีนะขาแขนไม่หัก โดดลงมาได้"          เสียงยายพูดบ่นๆพร้อมกับลูบหัวผมอย่างเป็นห่วง         นับตั้งแต่นั้นมา ผมก็ทิ้งฐานบ้านต้นไม้ โดยไม่ขึ้นไปอีกเลย เพราะกลัวเจอ ง งู ตัวนั้น บรึ๋ยย!!          จนกระทั้งหลายปีต่อมา บ้านหลังนั้นก็ถูกรื้อ เพื่อจะปลูกเป็นตึกแทน ก่อนที่จะรื้อนั้น ผมได้ลองปีนขึ้นไปดู ก็พบกับสภาพที่น่าหดหู่เป็นอย่างมากคือไม้อัดผุเปื่อย มีใบมะยมทับถมจนเปียกชื้น มีราขึ้น มีมดมีแมลงต่างๆอยู่เต็มไปหมด เรียกได้ว่า เน่าสนิทเลยทีเดียว          หลังจากนั้นไม่นานบ้านทั้งหลังก็ถูกรื้อทิ้งพร้อมกับต้นมะยมที่ถูกโค่นไปเพื่อที่จะปลูกตึกต่อไป          ถึงฐานลับของผมจะถูกรื้อทำลายไปแล้ว แต่มันก็จะยังอยู่ในเมมโมรี่รอยหยักแห่งความสุขของผมไปตลอดกาล          ------------------ จบ ----------------------