ซะขนาดนี้หรือจะลืมลง

9.9

เขียนโดย มังกุมภ์

วันที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.05 น.

  48 ตอน
  40 วิจารณ์
  52.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 เมษายน พ.ศ. 2558 16.39 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

30) รอ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
          เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเรื่องสั้นๆ เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนน้องผมได้แจกการ์ดงานบวชมา น้องผม ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกันจึงชวนผมไปด้วย เหตุที่ชวน ไม่มีอะไรหรอกครับ เพราะงานบวชนี่มันอยู่อีกจังหวัดนึง ซึ่งถ้าน้องผมซึ่งเป็นสตรีอ้วนๆ ขี่แมงกะไซด์ไปเอง เกรงว่าเพื่อนอาจจะต้องมางานศพมันแทน เพราะโดนสิบล้อเอาไปแด๊กซะก่อน
          เมื่อไปถึงที่บ้านเพื่อน ณ จังหวัดหนึ่ง พวกเราก็ได้รับการต้อนรับจากญาติพี่น้องของนาคเป็นอย่างดี งานเลี้ยงตอนกลางคืนผ่านได้ด้วยดี พอตอนเช้าก็ตื่นมาด้วยอาการต่างๆกัน ตามแต่กำลังซัดของแต่ละคนในคืนที่ผ่านมา
          ขบวนแห่นาค เริ่มต้นกันตั้งแต่ที่บ้านของนาค ซึ่งจะแห่กันมาตามทางจนถึงวัด ซึ่งระยะทาง ก็ไม่ใกล้ไม่ไกล ประมาณว่า ไม่เกิน หนึ่งกิโลเมตร พอขบวนตั้งเสร็จ เสียงกลองยาว และรำวงที่นำหน้าขบวนก็เริ่ม เชิ๊บๆกันอย่างสนุกสนาน
          ส่วนผมซึ่งยอมรับว่า ง่วง เพราะว่านอนไม่พอ จึงไม่ได้ร่วมขบวนกับเขา เลยขอขับรถไปรอล่วงหน้าที่วัดเลย ซึ่งก็มีเพื่อนของน้องๆสองสามคนขอติดรถไปด้วย เพราะแฮงค์ เดินไม่ไหว ส่วนน้องผมนั้น เดินมากับขบวนนาคด้วย
          หลังจากขับรถมาจอดรอที่ศาลาหน้าวัด ผมก็นั่งรอขบวนแห่นาคอยู่ที่ศาลานั่นแหละ ในความเงียบของถนน ตจว. ช่วงเช้าๆ ผมได้ยินเสียงกลองยาวแว่วๆลอยๆมา นั่งรอ รอ รอ จนกระทั่งผมเคลิ้มหลับไป เมื่อสะดุ้งตื่นมาก็มองซ้ายขวา ก็ยังไม่เห็นขบวนแห่ เอ๊ะ หรือว่า เขาเข้าโบสถ์กันไปแล้ว?
          เดินไปดูก็ยังไม่เห็นขบวนนาค แต่ก็ได้ยินเสียงกลองยาวแว่วๆมาเหมือนเดิม แต่ดังขึ้นมาอีกหน่อย ผมเหลือบดูนาฬิกาแล้วก็งง เพราะว่า ร่วมๆชั่วโมงแล้วที่ผมเผลอหลับจนตื่น แต่ขบวนก็ไม่มาซักที จนกระทั่งเริ่มเห็นขบวนแห่อยู่ลิบๆ ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาเรื่อยๆ เรื่อยๆ  ในที่สุดก็มาถึงวัดและเข้าโบสถ์ไป ซึ่งระยะเวลารวมๆแล้ว ชั่วโมงกว่าๆ ซึ่งสำหรับผม ถือว่านานมากก กับระยะทางที่ไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตร
          น้องผมเดินเข้ามานั่งในศาลาด้วยอาการลิ้นห้อย เหงื่อแตก ขอน้ำไปดื่มอึกใหญ่ ผมเลยถามไปว่า ทำไมถึงช้าจังวะ ตอนที่ขับรถออกมา ขบวนก็เคลื่อนแล้ว ไม่ได้รออะไรนี่ น้องผมหลังจากดื่มน้ำไปอึกใหญ่ ก็บอกมาหอบๆว่า
          "โหยพี่ ทำไมจะไม่ช้าอ่ะ ก็ขบวนกลองยาว แม่งเดินหน้าสองก้าว ถอยหลังก้าวนึง บางทีซอยเท้าอยู่กับที่ บางทีถอยเหมือนมูนว๊อค กว่าจะถึงวัดเลยปาไปชั่วโมงกว่านี่แหละ"
 
                                        --จบ--

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา