ป่ากินคน

"กระแสน้ำซัดเรือยางอย่างแรง ทำเอากาลที่อยู่ด้านข้างเรือกระเด็นตกเรือทันทีต่อหน้าทุกคน เสียงกรี๊ดร้องของดาวและเจี้ยบก็ตามมาทันที"
"ว้าย ว้าย ว้าย กาลมันตกไปแล้วดาวตะโกนด้วยความตกใจ"
"กระแสน้ำที่ไหลเร็วและแรง พาเรือยางไปต่อด้วยความเร็ว"
"ข้างหน้ามีโขดหินยักษ์ ตูนตะโกนบอกทุกคน"
"แต่ เคราะห์ดีที่กระแสน้ำพาหลบโขดหินไปได้แบบฉิวเฉียด"
"ทันใดนั้นเองเรือยางก็ถูกคลื่นซัด จนไปติดกับช่องของโขดหินใกล้ฝั่งแล้วหยุดอยู่ตรงนั้น"
" ตูนตั้งสติได้รีบถอดเสื้อชูชีพ กับ เสื้อแขนยาวที่ไส่มามัดติดกับไม้พายเป็นตะขอโยนไปเกี่ยวกับกอไผ่ริมห้วยทันที"
"ตุบ "
"บ้าเอ้ย! เกี่ยวไม่ติด ตูนรีบดึงกลับมาแล้วพยายามโยนอีกรอบ"
"เอ็งทำอะไรวะตูน ศักร้องถามตูน"
"ฉันจะเอานี่เป็นตะขอ แล้วลากเรือพวกเราเข้าฝั่งตูนพูดพร้อมโยนอีกรอบ"
"ติดแล้ว ติดแล้ว ตูนรีบดึงเรือเข้าฝั่งันที"
"เมื่อเห็นหนทางรอดทุกคนจึงช่วยกันดึงเรือเข้าฝั่ง
ยกเว้นเจี๊ยบที่เอาแต่ร้องไห้เกาะเรืออย่างเดียว........