ป่ากินคน

"กระแสน้ำซัดเรือยางอย่างแรง ทำเอากาลที่อยู่ด้านข้างเรือกระเด็นตกเรือทันทีต่อหน้าทุกคน เสียงกรี๊ดร้องของดาวและเจี้ยบก็ตามมาทันที"

"ว้าย ว้าย ว้าย กาลมันตกไปแล้วดาวตะโกนด้วยความตกใจ"

"กระแสน้ำที่ไหลเร็วและแรง พาเรือยางไปต่อด้วยความเร็ว"

"ข้างหน้ามีโขดหินยักษ์ ตูนตะโกนบอกทุกคน"

"แต่ เคราะห์ดีที่กระแสน้ำพาหลบโขดหินไปได้แบบฉิวเฉียด"

"ทันใดนั้นเองเรือยางก็ถูกคลื่นซัด จนไปติดกับช่องของโขดหินใกล้ฝั่งแล้วหยุดอยู่ตรงนั้น"

" ตูนตั้งสติได้รีบถอดเสื้อชูชีพ กับ เสื้อแขนยาวที่ไส่มามัดติดกับไม้พายเป็นตะขอโยนไปเกี่ยวกับกอไผ่ริมห้วยทันที"

"ตุบ "

"บ้าเอ้ย! เกี่ยวไม่ติด ตูนรีบดึงกลับมาแล้วพยายามโยนอีกรอบ"

"เอ็งทำอะไรวะตูน ศักร้องถามตูน"

"ฉันจะเอานี่เป็นตะขอ แล้วลากเรือพวกเราเข้าฝั่งตูนพูดพร้อมโยนอีกรอบ"

"ติดแล้ว ติดแล้ว ตูนรีบดึงเรือเข้าฝั่งันที"

"เมื่อเห็นหนทางรอดทุกคนจึงช่วยกันดึงเรือเข้าฝั่ง

ยกเว้นเจี๊ยบที่เอาแต่ร้องไห้เกาะเรืออย่างเดียว........