แค่เพียง กำลังใจ

     วันต่อมา 
"สวัสดีค่ะครู"นันท์ยิ้มแล้วยกมือไหว้
"สวัสดีลูก ไปหยิบแผ่นเพลงมาซ้อมเลย"
"สวัสดีครับครู สวัสดีนันท์"ต้นยิ้ม
"สวัสดีลูก ไอ้หนุ่มมาฟังเพื่อนซ้อมหรอ"
"ครับครู"
"เอาล่ะ วรนันท์ ซ้อมต่อเลยนะ"
     ในขณะที่ต้นนั่งฟังนันท์ซ้อมเขาเห็นถึงความพยายามของเธอแต่ก็เห็นถึงความกดดัน
"อืม วรนันท์กลับบ้านได้นะลูก ครูจะซ้อมพี่ๆต่อ"
"อ่อค่ะ ครู ลากลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
"นี่นันท์"
"อะไรต้น"
"ฉันว่าเธอ อย่าเคลียดมากก็ได้นะเธอดูกดดันมาก"ต้นมองด้วยความเป็นห่วง
"อ่อ ฉันพยายามแล้วนะ"
"อืม ฉันรู้ มันคงต้องใช้เวลาสักหน่อย สู้ๆนะ"
"จ้ะ สู้ๆ"
ทั้งสองหัวเราะอย่างมีความสุขจนถึงบ้านของนันท์
"บ่ายจ้ะ ต้น กลับบ้านดีๆนะ เจอกันพรุ่งนี้"
"ครับผม แล้วเจอกัน"
พอนันท์เข้าบ้านมา ก็รู้สึกขำ แล้วก็มีแต่เรื่องของต้นอยู่ในหัว
"นายนี่ก็ ปลอบใจคนเก่งดีนะ"