แค่เพียง กำลังใจ
เขียนโดย 
BoomBeam
วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.45 น.
แก้ไขเมื่อ 28 กันยายน พ.ศ. 2557 20.11 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมา
"สวัสดีค่ะครู"นันท์ยิ้มแล้วยกมือไหว้
"สวัสดีลูก ไปหยิบแผ่นเพลงมาซ้อมเลย"
"สวัสดีครับครู สวัสดีนันท์"ต้นยิ้ม
"สวัสดีลูก ไอ้หนุ่มมาฟังเพื่อนซ้อมหรอ"
"ครับครู"
"เอาล่ะ วรนันท์ ซ้อมต่อเลยนะ"
ในขณะที่ต้นนั่งฟังนันท์ซ้อมเขาเห็นถึงความพยายามของเธอแต่ก็เห็นถึงความกดดัน
"อืม วรนันท์กลับบ้านได้นะลูก ครูจะซ้อมพี่ๆต่อ"
"อ่อค่ะ ครู ลากลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
"นี่นันท์"
"อะไรต้น"
"ฉันว่าเธอ อย่าเคลียดมากก็ได้นะเธอดูกดดันมาก"ต้นมองด้วยความเป็นห่วง
"อ่อ ฉันพยายามแล้วนะ"
"อืม ฉันรู้ มันคงต้องใช้เวลาสักหน่อย สู้ๆนะ"
"จ้ะ สู้ๆ"
ทั้งสองหัวเราะอย่างมีความสุขจนถึงบ้านของนันท์
"บ่ายจ้ะ ต้น กลับบ้านดีๆนะ เจอกันพรุ่งนี้"
"ครับผม แล้วเจอกัน"
พอนันท์เข้าบ้านมา ก็รู้สึกขำ แล้วก็มีแต่เรื่องของต้นอยู่ในหัว
"นายนี่ก็ ปลอบใจคนเก่งดีนะ"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
