Prayers for blessings from the stars

Time Machine
'One mistake, got a one regret'
ผิดพลาดครั้งหนึ่ง ทำให้เกิดหนึ่งความเสียใจ
'誰も完璧じゃないって'
ดาเร โม คานพาคิ จานาอิทเตะ
ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบหรอก
'そう言い聞かせてみても'
โซยู อิคิกาเสะเต มีเทโม 
ถึงฉันจะพร่ำบอกแบบนั้นอยู่ก็เถอะ
'何をしても傷は癒せなくて'
นานิ โอ ชิเทโม คิซู วา อิยาเซนาคึเต
แต่ไม่ว่าฉันจะทำยังไง บาดแผลก็ไม่จางหายไปซักนิด

ในคืนวันคริสต์มาส ปีนี้ฉันอยากให้มีหิมะตกจังเลย แต่จะทำไงได้นี่มันประเทศไทยนี่นาฉันก็ได้แต่ฝัน ในคืนวันคริสต์มาสอย่างทำไมเค้าปล่อยให้ฉันอยู่เดียวดายในT-Parkอย่างนี้ไม่ได้เรื่องเลย ผู้ชายอะไร ลองโทรไปตามดีกว่า
เอ๋ ทำไมไม่รับสาย ส่งข้อความไปดีกว่า
'นายอยู่ไหนน่ะ พล็อต'
'อย่าลืมนัดวันนี้นะ'
'ฉันรออยู่นะ อย่าให้คนสวยรอนานสิ!!'
'ทำไมไม่ตอบ โทรไปไม่รับ ติดธุระอยู่เหรอ'
'ฉันจะรอน่ะ ที่เดิม'
นี่ก็สี่ทุ่มแล้ว ลองโทรหาอีกดีกว่า
โอ๊ะ! จะเที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย หนาวจังเลย ไปหาที่คอนโดดีกว่า อย่าให้เจอตัวนะพล็อต
T-Condo
"ฉันว่านายควรไปบอกเลิกยัยนั้นซะ"
"ฉันบอกแน่ๆ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้"
"ให้มันแน่เถอะ อย่าไปตกหลุมรักยัยนั้นเข้าให้ละกัน"
"ไม่มีทาง ที่ผ่านมาก็แค่..แผน"
"หึ เหลือแค่นายบอกเลิกเกมส์ของเราก็จบนายก็ไดสิ่งที่นายอยากได้จะช้าไปทำไมว่ะ"
"ฉันมีเหตุผลของฉัน"
"บอกเลิกยัยนั้นซะก่อนที่ยัยนั้นจะมาบอกเลิกนายซะเอง ไปล่ะ"
อะไรกันพล็อตคุยกับใครในห้องแล้วใครบอกเลิกใคร เค้าไม่เคยคบใครนอกจากฉันนิ งั้นแสดงว่าเรื่องราวทั้งหมดของเขากับฉันมันก็เป็นแค่เรื่องตลกของเขาน่ะสิ 
"อ่อวันนี้วันคริสต์มาสน่ะ อย่าลืมล่ะฉันว่าป่านี้อาร์ไพน์คงรอนายนานแล้ว"
นี่ลืมถึงขนาดว่าวันนี้มันวันอะไรเลยเหรอเนี่ย ให้ตายเถอะ หึ้ยต้องซ่อนก่อนแล้ว
"สาวน้อยมาแอบฟังคนอื่นแบบนี้ไม่ดีเลยนะครับ" อะไรกันรู้ด้วยเหรอ ว่าแต่นายคนนี้หน้าตาคุ้นๆแหะเหมือนเคยเจอที่ไหน ไม่ได้สิตอนนี้ฉันต้องรีบไปที่T-park หรือฉันควรจะไปหน้ารอสวยๆที่ลอบบี้ดี หรือไม่ก็โทรไปบอกยกเลิกนัดวันนี้ดีโอ๊ยสมองจะระเบิดเอาไงดีเนี่ย สรุปเข้าไปเผชิญหน้าเลยละกัน
ติ๊งต่องๆ (เสียงออดดูบ้าบอไปหน่อยนะต้องทำใจดีกว่าเสียงดัง ติ้งต๋องๆ ละกันTT)
"อ้าวไอ้วินยังไม่ไปอีกเหรอว่ะ อ้าวไพน์มาทำไรที่นี่เข้ามาก่อนสิ" มาทำไรที่นี่นะเหรอถามมาได้นายต้องลืมนัดวันนี้แล้วแน่ๆเลยพล็อต
"นั่งก่อนสิ" ไม่ต้องเชิญฉันก็นั่งย่ะ
"พล็อตนายลืมรึเปล่าว่าวันนี้เป้นวันอะไร" สถานะการตอนนี้ต้องบทใจเย็นไว้ๆ
"วันเกิดไพน์เหรอ" เขาตอบมาแล้วยิ้มอย่างขี้เล่นซึ่งเป็นนิสัยของเขาประจำ
"ไม่ใช่" 
"งั้น..วันครบรอบของเราเหรอ" 
"ไม่ใช่!" ชัดจะเดือดแล้วนะนายไม่รู้หรือแกล้งกันแน่
"งั้นวัน.." เขาหันไปดูปฏิทิน
"วันคริสต์มาส" เสียงนี้เป็นเสียงของฉันเองเเหละคิดว่ามาไม้นี้แล้วจะรอดรึไง
"ใช่ๆวันนี้วันคริสต์มาส จิงด้วยไพน์"
"ไม่ตลกน่ะพล็อตที่นายจะไม่รู้ว่าวันนี้คือวันอะไร"
"ก็เราไม่รู้จริงๆนี่ไพน์"
"โกหก"
"ไพน์เราไม่ได้โกหกน่ะ" นายมันคนขี้โกหก
"ก็ได้นายไม่ได้โกหก นายมีไรจะพูดกับฉันไหม" สีหน้าเขาดูเจื่อนไปเล็กน้อยเมื่อเห้นฉันมาบทอย่างนี้
"จะให้เราพูดอะไรอ่า อ๋อต้องการคำนี้แน่ๆเลย แมรี่คริสต์มาสน่ะไพน์^^" ฉันเข้าใจนายแล้วล่ะคนหลอกลวง
"งั้นตาไพน์พูดบ้างนะ เราเลิกกันเถอะพล็อตตัน^^" 
"เฮ้อะไรของเธอน่ะไพน์เราไม่ตลกนะ"
"ไพน์ก้ไม่ได้ตลกเหมือนกัน"
"เดี๋ยวก่อนไพน์นี้เรื่องอะไรน่ะ เรางงไปหมดแล้ว"
"ไพน์ก็บอกเลิกพล็อตไงล่า ฮึโธ่แค่นี้คิดว่าฉันจริงจังกับนายมากรึไงพล็อตฉันเบื่อนายแล้วเราเลิกกันเถอะ คบกันไปก็ไม่รอด"
"ล้อเล่นใช่ไหม ไพน์โกหกใช่ไหม" 
"ไพน์ไม่เล่นกับความรู้สึกของใคร และก็ไม่โกหกด้วยมันผิดศีล"
 "ถ้าไพน์ต้องการอย่างนี้ก็เลิกกันเถอะ ถ้าไพน์ไม่รักพล็อตแล้วมันก็สมควรแล้วที่เราควรจะเลิกกัน"
"ใช่เราเลิกกันเเละหวังว่าต่อจากนี้ไม่ต้องมาเจอกันอีก" ฉันพูดได้แค่นี้เพราะปากของฉันไม่สามารถพูดอะไรในตอนนี้ได้อีกเเล้วน้ำตาที่กลั้นเอาไว้มันกำลังจะไหลลงมา เขาจะเห็นน้ำตาของฉันไม่ได้หลังจากนั้นฉันก็รีบวิ่งไปให้ไกลจากที่นั้นโดยไม่คิดที่จะกลับหันมามองอีก