เพื่อนกัน...ฉันสัญญา

               จะเป็นเรื่องบังเอิญแน่หรือ ที่นำพาคนที่ไม่รู้จักกันให้มาพบกัน สนิทกัน ผูกพันกัน และอยู่ด้วยกันทุกวันภายใต้คำว่า “เพื่อน”
บทนำ
มนุษย์เป็นสัตว์สังคมจึงต้องอยู่กันเป็นหมู่คณะ หมู่คณะที่เราเจอเป็นครั้งแรกเรียกว่า ครอบครัว ที่ให้ความอบอุ่นปลอดภัยที่สุดสำหรับเรา และหมู่คณะต่อมาก็คือเพื่อนที่โรงเรียนนั่นเอง คุณจำความรู้สึกตอนที่พ่อแม่มาส่งที่โรงเรียนวันแรกได้หรือเปล่า ฉันวิ่งร้องไห้ตามพ่อแม่ทุกครั้งที่ท่านมาส่ง  
’ฉันเกลียดโรงเรียน’ นี่คือสิ่งแรกที่ฉันมีต่อโรงเรียน 
เพื่อนคือสิ่งเดียวที่ทำให้ลืมความเสียใจที่ต้องพรากจากพ่อแม่ได้ ธรรมดาของมนุษย์ที่เมื่อใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนนานๆก็มักจะติดเพื่อน จนลดความสำคัญของพ่อแม่ ครอบครัวลงไปบ้าง
ฉันเริ่มโตขึ้นจึงได้รู้ว่าเพื่อนกันมันใช้ความเข้าใจกันมากกว่ากาลเวลา สำหรับฉันแล้วเพื่อนสำคัญเสมอ ฉันใช้ความรักและความเข้าใจซื้อเพื่อนของฉัน เพราะฉันสุขใจและมีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำมัน
ผู้หญิงคนหนึ่งก้าวเข้ามาในชีวิตฉันตอนเริ่มเข้ามาเรียน ม.ต้น ทุกๆคนต่างก็มารวมตัวกันในโรงเรียนแห่งนี้ เราเรียนห้องเดียวกัน ยืนเข้าแถวใกล้กัน แต่ก็ไม่ได้คุยกัน เพราะเรายังไม่รู้จักใครสักคน ตอนนั้นฉันกลัวการเริ่มต้นใหม่ โชคดีที่ฉันมีเพื่อนจากโรงเรียนเก่ามาเรียนด้วย 
เมื่อทำความรู้จักกันมากขึ้นต่างคนก็ต่างมีกลุ่มของตัวเอง เราก็เหมือนจะได้อยู่กลุ่มเดียวกันนะ แต่เธอก็จะชอบอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอมากกว่า เธอเป็นคนเฮฮา ร่าเริงสดใส ฉันในตอนนั้นไม่เคยเจอคนที่ตลกมากขนาดนี้ ฉันจึงอยากอยู่กับเธอมากกว่านี้ ฉันมีความสุขกับเรื่องตลกๆมากมายที่เธอเล่าให้ฟัง เธอเป็นคนเรียนเก่งส่วนฉันก็กลางๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไร การได้คุยกับเธอมันคือความสุขของฉันตอนอยู่โรงเรียนทุกวัน แม้ว่าเธอจะสนิทกับอีกคนมากกว่า แม้ฉันจะเป็นคนอื่นสำหรับเธอก็เถอะ แต่การที่ได้ฟังเสียงเธอเล่าเรื่องตลก ได้หัวเราะทุกวัน ฉันก็พอใจแล้ว เธอคือหนึ่งในหลายๆเหตุผลที่ทำให้ฉันอยากไปโรงเรียนเลยทีเดียว ฉันจึงติดเธอตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ติดมากกว่าเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเก่าเสียอีก ช่วง ม.ต้นเธอจะสนิทกับเพื่อนเธอมากกว่าฉันเพื่อนเพื่อนสนิทเธอก็ตลกเหมือนกัน  ชีวิตของทั้งคู่จึงมีแต่เสียงหัวเราะเฮฮา ฉันก็อยากเป็นแบบนั้นบ้างฉันจึงทำตัวเองให้เป็นคนเฮฮา ตลกไม่มีสาระมาจนถึงปัจจุบันเลยล่ะมั้ง.... 
                                                         โปรดติดตามตอนต่อไป