รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

 (สึโนะ//แกแต่งสยองขวัญเหรอย่ะ  ซากุ//อิอิอิ  กมรสน.)
                    ค่ำคืนที่แสนวังเวง  เหล่าวองโกเล่ทุกคนต่างหลับใหล 
ตึก ตึก ตึก  เสียงฝีเท้าของบางสิ่งย่ำผ่านห้องของวองโกเล่ทุกคน  ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของสึโนะและสึนะ
     แกร็ก  เสียงปลดล็อกประตูดังขึ้น ทำให้สึนะงัวเงียตื่นขึ้นมา
สึนะ:นั่นคะ...อุ๊บ  อื้อออ
     มือปริศนาปิดปากสึนะก่อนที่สึนะจะส่งเสียง  และลากสึนะออกไปนอกห้อง
สึโนะ:พี่สึนะเหรอออ/พูดแต่ไม่ลืมตา
     เมื่อสึโนะพูดจบก็สัมผัสได้ถึงแรงยวบของที่นอน  และคิดว่าเป็นพี่ของตน 
ไม่นานนักแขนร่างสูงก็โอบรอบตัวสึโนะ ดึงร่างบางเข้าหาตนพร้อมกดหัวร่างบางเบาๆให้แนบติดกับอกแกร่งของตน  ด้วยอุณหภูมิที่ค่อนข้างต่ำ  ทำให้ร่างบางซุกเข้ากับอกของร่างใหญ่เพื่อควานหาความอบอุ่น  แล้วคืนนั้นก็ผ่านไปอย่างปกติ (มั้ง)
     05:00 น. เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก (สึโนะ//บนเรือมีไก่เหรอย่ะ  ซากุ//เออ ลืมไป งั้นตัดเสียงไก่ออก)
เช้าอันสดใสบนเตียงอันแสนอบอุ่น  มีร่างของคนสองคนนอนซุกกันอยู่  มองดูคล้ายคู่รัก แต่แล้วเหมือนมีมารมาพจญ  เสียงเอะอะโวยวายของวองโกเล่ดังขึ้นจากนอกห้องสึโนะ  ทำให้สึโนะเริ่มงัยเงียตื่นขึ้นมา  แต่ก็ยังไม่ยอมลุกออกจากเตียง
โกคุ:รุ่นที่สิบครับบ  ไม่เป็นไรน่ะครับ  รุ่นที่สิบอย่าทิ้งผมไป รุ่นที่สิบๆๆๆ/เขย่าสึนะ
สึโนะ:พี่เป็นอารายอีกเนี๊ยะ ก็พี่นอนอยู่กับเรานิ 
โกคุ:รุ่นที่สิบตื่นสิครับ ทามมายมานอนอยู่หน้าห้องอย่างนี้  รุ่นที่สิบคร๊าบบบ/เขย่าต่อ
สึโนะ:พี่สึนะนอนนะ..นอกห้อง  งั้น/ค่อยๆเงยหน้ามองหน้าคนที่กอดตัวเองอยู่

สึโนะ:กะ...อุ๊บบ/เอามือปิดปากตัวเองไว้
ฮิบาริ:อืออ/กอดสึโนะแน่นกว่าเดิม
สึโนะ:ปะ...ปล่อย/ดันอกท่านฮิออก หน้าแดง
ฮิบาริ:อืมม/เอาหน้าซุกหัวสึโนะ
สึโนะ:หลับเหรอเนี๊ยะ/พูดเบาๆ
ฮิบาริ:หอมจัง/ละเมอออกมา
สึโนะ:งั้น ค่อยๆ/ค่อยแกะมือท่านฮิออก
          ในที่สุดสึโนะก็หลุดออกมาได้  แต่พอสึโนะจะก้าวขาลงจากเตียง
พรึ๊บ  ท่านฮิกลับดึงสึโนะเข้าไปในอ้อมแขนอีกครั้ง  ทำให้ทั้งสองคนนอนหันหน้ามาหากัน  แถมใบหน้ายังใกล้กันจนเกือบชิด
สึโนะ:นะ..นะ..นาย/ติดอ่าง
ฮิบาริ:อย่าไปไหน/ละเมอ
สึโนะ:เอ๋?
ฮิบาริ:อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียวน่ะ
สึโนะ:ละเมอเหรอ/เอื้อมมือจับใบหน้าของท่านฮิไว้
ฮิบาริ:ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว/กุมมือสึโนะที่จับหน้าตัวเองไว้
สึโนะ:ฉันไม่ทิ้งนายหรอกหน่าา/ยิ้มให้ท่านฮิที่หลับอยู่
          ไม่นานนักร่างบางก็ผลอยหลับไปในอ้อมกอดของท่านฮิ
   08:00 น.
ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก
เคียวโกะ:สึโนะ 
ฮารุ:ฮะฮิ สงสัยจะยังนอนอยู่น่ะค่ะ 
เคียวโกะ:แต่ทำไมสึนะถึงโดนมัดไว้หน้าห้องกันน่ะ
ฮารุ:เข้าไปถามสึโนะกันดีกว่าค่ะ/ใช้กุญแจไขประตูเข้าไป
เคียวโกะ:ฮะ..ฮารุ อย่าดีกว่าน่ะ/ยืนอยู่หน้าประตู
ฮารุ:ชู่วว  คุณเคียวโกะ  มาดูนี่สิค่ะ/เรียกเคียวโกะเบาๆ  
เคียวโกะ:อุ๊ย  เราออกไปดีกว่าน่ะ/ยิ้มกับภาพตรงหน้า
               และทั้งสองก็เดินออกจากห้อง  ทิ้งให้หนุ่มสาวทั้งสองนอนสวีตกันต่อไป
สึนะ:อ้าว ทำไมสึโนะไม่มาด้วยหล่ะ
          สึนะเอ่ยถามเคียวโกะ และฮารุที่เดินเข้ามาในห้องโถง
เคียวโกะ:ไม่อยากขัดจังหวะน่ะ
ฮารุ:อย่าไปกวนพวกเขาเลยค่ะ
          ทั้งสองพูดขึ้น หันมองหน้ากัน  ก่อนจะหัวเราะคิกคักกันสองคน 
สึนะ:เอ๋ พวกเขาเหรอ??
รีบอร์น:อยากรู้ก็ไปดูเองสิเจ้าห่วย
          รีบอร์นที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนพูดขึ้น พร้อมกระโดดเตะสึนะ 
สึนะ:พูดอย่างเดียวก็ได้  ไม่เห็นต้องกระโดดเตะฉันเลย
รีบอร์น:อยากรู้ก็ไปดูเองสิ
สึนะ:ก็ได้
โกคุ:ผมไปด้วยครับ
ยามะ:ฮ่าๆๆ ฉันไปด้วยสิ
เบียงกี้:ฉันไปด้วย   /(ปล.เบียงกี้ใส่แว่นแล้ว โกคุเลยไม่ลงไปกองกับพื้น)
เคียวโกะ:งั้นฉัน ฮารุ แล้วก็พี่ จะรออยู่ที่นี้น่ะจร๊ะ
เรียวเฮ:คร๊อกกก ฟี้ คร๊อกก/นั่งฟุบหน้าหลับกับโต๊ะ
          และทุกคนก็เดินไปที่ห้องของสึโนะ
     แกร๊ก
สึนะ:สึโนะ..อ่ะ/อึ้งกับภาพที่เห็น
โกคุ:จะ..เจ้าฮิบาริ
ยามะ:ฮ่าๆๆ 
เบียงกี้:น่าร๊ากจิงๆ คู่นี้/ยืนยิ้ม
          หนุ่มสาวนอนกอดกันตัวกลม ใบหน้าของทั้งสองต่างเปื้อนด้วยรอยยิ้มน้อยๆ  ซึ่งดูก็รู้ว่าทั้งสองคนมีความสุข
          'คงดีสิน่ะ ถ้าสึโนะมีความสุขอย่างนี้ตลอดไป  ไม่อยาก......ให้ถึงวันนั้นเลย  วันที่ทุกสิ่งของสึโนะ ต้องถูกพรากไป  แต่พี่จะปกป้องเธอเอง  พี่หวังว่ามันจะไม่มีวันนั้น วันที่สึโนะ..จะไม่เหลือรอยยิ้มแห่งความสุขอีกต่อไป  '
 
 
To be continued
          
(ซากุ//ขอโทษที่จากไปแสนนานน  ซากุเพิ่งฟื้นคืนชีพจากกองการบ้านน่ะค่ะ ต้องขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้มาอัพซ่ะแสนนาน  แถมมาครั้งนี้มีข่าวร้ายมาบอกด้วยอ่ะ ว่า ช่วงวันที่ 12-16 พ.ย. ซากุต้องไปทัศนศึกษาค่ะ  คงไม่ได้มาอัพให้ ต้องขอโทษจริงๆ  วันที่ 21 พ.ย. ซากุจะอัพชดเชยให้ ขอโทษจริงๆ น่ะค่ะ อย่าเพิ่งทิ้งซากุไปไหนน่ะค่ะ  ซากุจะไม่ทิ้งทุกคนแน่นอนค่ะ )
วันที่ 21 พ.ย. เจอกันน่ะค่ะ  อย่าทิ้งซากุน่ะขอร้อง