รวมเรื่อสั้น

Wild life
ครืด... ครืด...  เสียงของซี่กรงที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นที่ขอบมุมหนึ่งของสนาม เผยให้เห็นร่างบางของหญิงสาวที่กำลังเดินออกมาจากมุมมืดของสนามประลองที่กว้างใหญ่
 
เสียงตะโกนโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งของผู้ชมเปรียบดั่งเสียงเปิดม่านของเวที หญิงสาวในชุดเกราะอ่อนในมือทั้งสองถือดาบสีดำสนิทไว้เดินมาหยุดอยู่ณ กลางสนามประลอง ก่อนที่เสียงจากผู้ชมจะค่อยๆแผ่วลง จนเหลือเพียงเสียงหายใจ
 
เหล่าผู้ชมต่างก็ค่อยลุ้นว่า จะเป็นใครหรือผู้ใดกันที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ในวันนี้
 
ในอีกด้านมุมหนึ่งของสนามก็เลื่อนเปิดประตูออก ราชสีห์เจ้าป่าก็เดินเข้ามา เสียงจากผู้ชมก็กลับมาดังกึกก้องดังเดิม เสียงการพนันขันต่อในชัยชนะของหญิงสาวและเจ้าป่าที่เริ่มดำเนินขึ้น
 
หญิงสาวกวัดแกว่งดาบในมือพร้อมเดินดูเชิงไปรอบๆ พลางหวาดระวังในสัตว์ร้ายที่หมายมุ่งจะเอาชีวิตศัตรูทุกคนที่อยู่เบื้องหน้า
 
เจ้าป่าผู้หิวโซก็ไม่รอช้า เข้าจู่โจมมนุษย์ที่อ่อนแอกว่าตนในทันใด กรงเล็บอันแข็งแกร่งตะปบเหยื่อหมายจะเอาชีวิต  
 
หญิงสาวหลบพ้นเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะตวัดดาบในมือไปยังลำคอของเจ้าป่า จะมีเลือดสีแดงฉานไม่ต่างกับเลือดของมนุษย์ได้สำเร็จ
 
ราชสีห์แผดเสียงคำรามด้วยความเจ็บปวด หญิงสาวก็หวั่นเกรงหาได้หวั่นไหวไม่ ยังคงรอคอยจังหวะที่จะจู่โจมเจ้าป่าผู้เกรียงไกร
 
เจ้าป่าไม่สนใจสิ่งใด กระโจนเข้าหาตามสัญชาตญาณ ไม่มีซึ่งความคิด ไม่มีซึ่งเหตุผล มีเพียงความหิวกระหายเท่านั้นที่คงอยู่
 
ฆ่า ก่อนที่จะถูกฆ่า ผู้ที่แข็งแรงกว่าเท่านั้นที่จะคงอยู่
 
ความกลัวเกาะกินหัวใจของหญิงสาวเมื่อความตายอยู่ใกล้เพียงเอื้อม ยังจะมีสิ่งใดที่ทำได้อีกเล่า นอกเสียจากทำให้ใจให้แกร่งแล้วก้าวข้ามผ่านไปให้ได้
 
เมื่อเห็นเจ้าป่ากระโจนเข้าหา หญิงสาวก็กระชับดาบให้มั่นก่อนจะสวนดาบแทงเข้าไปที่ศีรษะของราชสีห์
เจ้าป่าส่ายหัวโงนเงนไปมาก่อนจะแน่นิ่งล้มกองบนพื้น เลือดสีแดงไหลลงนองทั่วพื้นสนาม
 
หนึ่งชีวิตที่ต้องจบลง…….
 
เคร้ง.. ดาบในมืออีกข้างหนึ่งถูกปล่อยให้ร่วงหล่นกลิ้งไปกับพื้น เมื่อสิ้นสุดการประลองที่ดูไม่มีค่าอะไร มีเพียงแต่ความสะใจของผู้ชมในสนามนี้เท่านั้น
 
หญิงสาวมองสองมือของตนที่เปื้อนไปด้วยเลือดของผู้ที่ตนสังหาร กลิ่นคาวเลือดที่ไม่มีวันล้างออก
 
ผู้ชมก็โห่ร้อง ความยินดีตกอยู่กับผู้ที่เลือกข้างถูก
 
แล้วราชสีห์กับดัวฉันเล่า? หาได้มีสิทธ์เลือก ที่จะฆ่าหรือยอมถูกฆ่า
 
ผู้ชมเหล่านั้นเห็นชีวิตเป็นอะไรกัน?  มีค่าเพียงการพนันขันต่อเพียงแค่นั้นหรือ? หากว่าต้องเป็นผู้ที่ก้าวลงมายังสนามประลองยังจะมีความยินดีอีกหรือไม่?
 
โลกของฉันมีเพียงสองสี
 
หญิงสาวยืนขึ้น หันไปมองเจ้าของสนามประลองที่กำลังยิ้มพรายกับเงินพนันที่กำลังจะได้รับ หญิงสาวก็ก้มหยิบดาบของตนที่ปักอยู่ศพของราชสีห์ ดาบที่เปื้อนเลือดของผู้ที่ไม่สมควรตาย
 
สีแดง สีของเลือด
 
หญิงสาวกำดาบแน่นก่อนจะขว้างดาบนั้นสุดแรง ไปยังผู้ที่ไม่สมควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไป ผู้ที่ดำรงอยู่ด้วยความตายของผู้บริสุทธิ์
 
รอยยิ้มกว้างของเจ้าของสนามก็หุบลง เมื่อดาบที่ทำให้เขาได้เงินมาปักอยู่ที่กลางอกของตน  เลือดไหลทะลักออกจากปากแผล ปากที่เคยฉีกยิ้มและต่อรองเงินตราด้วยชีวิตของผู้อื่นเปิดออกอีกครั้ง
 
เจ้าของสนามผู้ไร้หัวใจตะโกนสั่งยามรอบสนาม ลงโทษแก่บุคคลที่กล้ามาทำร้ายตน แต่ยิ่งเอ่ยปากพูดเท่าไรเลือดก็ยิ่งไหลออกมากเท่านั้น
 
และแล้วความตายก็มาเยือนแก่ผู้ที่ไม่เห็นค่าชีวิตของผู้อื่น เขาตายในขณะที่ความโลภของตนยังคงล้นปรี่  
 
และสีดำ สีของความตาย
 
ยามรอบสนามก็กรูเข้ามาจับหญิงสาวกดลงกับพื้น หญิงสาวดิ้นรนเพียงเพื่อที่จะหันไปมองราชสีห์.. ชีวิตที่ถูกตนพรากไป
 
ขอโทษนะ... ฉันกำลังจะตามไป