เพราะรักถูกซ่อนเร้น
เขียนโดย annnajaoo
วันที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 03.08 น.
แก้ไขเมื่อ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2557 05.10 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
1) รากของความไว้ใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความท้องฟ้าคืนนี้ยังมีดาวระยิบระยับ ดวงจันทร์เต็มดวงที่ส่องสว่างท่ามกลางความมืด แต่กระนั้นแอนยังสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆ ภายในห้องของเธอได้แม้ไม่ถนัดตานัก จากแสงไฟที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือของเธอ ทุกๆคืนเป็นเวลาเกือบ 2 ชั่วโมงแอนจะนอนคุยโทรศัพท์กับชายหนุ่มที่เธอคบหากันมานานนับ 7 ปี สนทนากันทั้งในเรื่องมีสาระและไม่มีสาระ ชายคนนั้นมีชื่อว่า "แดน"
แอนรู้จักกับแดนมาตั้งแต่สมัยเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 2 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคอีสาน จากการแนะนำของเพื่อร่วมคณะคนหนึ่งซึ่งสนิทกันมาก คุยกันทางโทรศัพท์มาตลอดจนกระทั่งมาพบเจอกันและคบหากันหลังจากนั้น 3 เดือน แดนเป็นคนสู้ชีวิต จบเพียงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 แล้วเดินทางไปทำงานหาเลี้ยงชีพตนเองและเลี้ยงดูบิดา มารดา ตลอดจนส่งเสียค่าเล่าเรียนให้กับน้องสาว แดนเป็นบุตรคนโต ในจำนวนพี่น้อง 3 คน ร่วมตัวแดน มีน้องชาย 1 คน น้องสาวหนึ่งคน บิดา และมารดารับจ้างและปลูกไร่อ้อย ส่วนแอนเป็นบุตรคนกลางของครอบครัว มีพี่น้อง 3 คนเช่นกัน มีพี่สาว 1 คน และน้องสาว 1 คน ครอบครัวของแอนรับราชการทั้งสิ้น แอนเป็นคนรักสบายมาตั้งแต่เด็ก เอาแต่ใจตนเองพอควร ชอบใฝ่ฝัน ด้านการเรียน/ทำงานเธอจะมีความอดทนต่ำ แต่เรื่องอารมณ์และความรู้สึกเธอเก็บได้อย่างที่ไม่มีใครสามารถดูเธฮออก เธอเป็นคน 2 บุคลิกอีกด้วย ทั้งแอน และแดนตกลงใจร่วมกันว่าจะเก็บเงินสร้างครอบครัว แดนจึงตัดสินใจลาออกจากงานที่กรุงเทพมหานคร มารับตกแต่งภายในรถเองที่ภาคอีสานเพื่อได้อยู่ใกล้แอน ส่วนแอนทำงานที่โรงพยาบาลจังหวัดเดียวกับแดนได้ 2 ปี จึงลาออกมาทำงานที่โรงพยาบาลใกล้บ้าน เพื่อจะได้ดูแลมารดาที่ป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง จึงเป็นสาเหตุให้ความคิดถึงของทั้ง 2 คน ทวีคูณมากยิ่งขึ้น
โรงพยาบาลทหารประจำจังหวัด มีคนพลุกพล่าน มีทั้งที่มียศฐาบรรดาศักดิ์ และผู้คนที่เป็นชาวบ้านมารับบริการ แอนได้ปฏิบัติงานทางด้านอายุรกรรมด้วยความจริงจังที่จะเรียนรู้ เธอสามารถปรับตัวเข้ากับผู้ร่วมงานได้เป็นอย่างดี ตลอดจนผู้รับบริการทุกรายชื่นชมในความเอาใจใส่ของเธอ ด้วยระยะห่างร่วม 117 กิโลเมตร ที่แอนและแดนห่างไกลกันทำให้แดนเดินทางมาหาแอน อย่างน้อยเดือนละ 1 ครั้ง เพื่อพบเจอกัน ออกเดท ดูหนัง รับประทานอาหารมื้อพิเศษ ก็ไม่วายทำให้ทั้งสองรู้สึกห่างเหินกันมากยิ่งขึ้น มีความสงสัยซึ่งกันและกัน หึงหวง ทะเลาะกันจนเกิดความไม่เข้าใจ
อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่แอนกำลังขับรถกลับจากโรงพยาบาลหลังจากออกเวร กริ้ง กริ้ง..... กริ้ง กริ้ง...... เสี่ยงโทรศัพท์มือถือของแอนดังขึ้น แอนรับโทรศัพท์ เสียงที่แอนได้ยิน คือ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งบอกว่าตนเป็นภรรยาของแดน แฟนหนุ่มของแอน แอนถึงกับช็อค ใจหาย ความรู้สึกต่างๆ มากมาย รวมอยู่ในแอนขณะนั้น แอนเสียใจ น้ำตาไหลอย่างพร่างพรูขณะที่เธอขับรถ ไม่มีคำพูดใดใดออกจากปากเธอ เธอเสียใจมากแบบที่ไม่เคยเสียใจมาก่อน แต่เธอยังควบคุมสติและสามารถขับรถจนถึงบ้าน สิ่งที่เธอทำได้ ณ ขณะนั้น คือส่งข้อความเพื่อบอกเลิกแดน และทิ้งศีรษะอันหนักอึ้ง กับร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงลงบนเตียงนอน แต่.........ยังมีเสียงโทรศัพท์ดังตลอดคืน เป็นเสียงโทรศัพท์ของแดนซึ่งกำลังร้อนรน ต้องการจะสนทนาเรื่องราวนี้กับแอนให้กระจ่างชัด แอนนอนฟังอยู่นาน และใช้เวลาในการทบทวนเรื่องราวอยู่เกือบ 2 ชั่วโมง
ตี 3 ของวันต่อมา แอนจึงรับโทรศัพท์จากแฟนหนุ่ม สนทนากันอยู่พักใหญ่ จึงได้ทราบความจริง ว่าเป็นเรื่องจริงที่แฟนหนุ่มของเธอ เคยปลดปล่อยความใคร่ของเขากับผู้หญิ่งคนนั้น แอนเสียใจและผิดหวัง ความไว้ใจที่แอนเคยมีให้กับแอน แทบสลายหายไปในวินาทีนั้น และมีความคิดใหม่ว่า ฉัน...จะไม่ยึดติดกับความรักของแดนอีก แต่แอนได้ยอมรับคำขอคืนดีของแดนไว้ก่อนเพียงเท่านั้นเอง...
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ