เพราะรักถูกซ่อนเร้น

                เช้าวันนี้ ดวงอาทิตย์ขึ้นส่องสว่างตั้งแต่เช้ามืด สายส่องแสงแดดอันร้อนแรง ทั่วทุกมุมในโรงพยาบาล  แอนเดินทางมาโรงพยาบาลตามปกติ ด้วยรถเก๋ง ขนาดกระทันรัด สีเทา คันเดิม  แต่ความรู้สึกภายใน ช่างไม่สดใสเหมือนแสงส่องในยามเช้า เธอยังคงขมักเขม่นในการทำงาน จนกระทั่งช่วงบ่ายของวันนี้ แอน ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งอายุน้อยกว่าเธอเกือบ 5 ปี หน้าตาสดใส สูง 175 เซนติเมตร ชื่อของเขาคือ "ชาย"  ชายเป้นหนุ่มน้อยสดใสร่าเริง  ช่างซักถาม  ช่างเจรจา  แต่เจรจาตรงไปตรงมา กล้าพูดกล้าทำ  แต่สถานะกลับตรงกันข้ามเพราะเขาผู้นี้ ยังไม่มีแฟน  แอนได้พบกับชายไม่กี่ครั้ง ตลอดเวลาที่ชายมาฝึกงานที่โรงพยาบาล  แต่กลับรู้สึกคุ้นเคย และเป็นกันเอง  แอนไม่คิดอะไรกับชายมากเกินกว่าน้องชายคนหนึ่ง  ด้วยความใกล้ชิดระหว่างแอน และชายที่เจอกันมากกว่าแฟนหนุ่มแดน  ชายได้ของเบอร์ติดต่อกับแอน แต่แอนให้ไปเพียงอีเมลเพื่อไว้สอบถามปัญหา  และทุกครั้งที่ทำงาน  แอนเริ่มสังเกตว่า ชายมักจะมองแอนบ่อยขึ้น  เข้าหาแอนมากขึ้น ซักถามต่างๆนานา  และนำกล้องมาถ่ายรูปเธอ  แต่ก็ถ่ายรูปคนอื่นไปด้วยเช่นกันแอนจึงไม่ได้เอะใจเท่าใดนัก

               เช้าวันสุดท้ายของการฝึกงานของหนุ่มที่ชื่อว่า "ชาย"ก้อมาถึง แต่แอนยังทำงานตามปรกติ จนกระทั่งลงเวร ชายได้แอดเฟซบุคมาหาแอน  แอนรับแอดไป เพราะในใจลึกๆชายเป็นหนุ่มในสเปกที่แอนเคยใฝ่ฝัน  ทั้งสองสนทนากันผ่านเฟซบุค  จนสนิทกันมากขึ้นๆ ช่วงระหว่างนั้นแอนมีปัญหากับแดนบ่อยครั้ง จนแทบไม่ได้คุยกัน  และทะเลาะกันเรื่องเดิมๆเกี่ยวกับการงาน  การศึกษา ความแตกต่างต่อกันที่ทางครอบครัวของแอน ยังยอมรับในตัวของแดนไม่ได้  แอนและแดนบอกเลิกกันอีกครั้ง หลังจากนั้น 2 เดือน  ทั้งแอน และแดนเสียใจร้องไห้ทุกวัน  สุดท้ายแดนไม่ง้อแอน  แอนจึงส่งข้อความไปสนทนากัน แต่ความรู้สึกของแอนตอนนั้นกลับเปลี่ยนไป  แต่แอนเคยปฏิญาณต่อตนเองไว้ว่า จะไม่ทำให้แดนเสียใจ หรือบอกเลิกแดนก่อน  ยอมเป็นคนที่ให้แดนบอกเลิกทั้ง 2 จึงกลับมาคบกันอีกครั้ง

               ฝ่ายหนุ่มน้อย ชาย กลับรู้สึกหลงรักแอนมากยิ่งขึ้น โทรศัพท์มาหาแอนไม่เว้นแต่ละวัน  จนเกิดความผูกพัน ท่ามกลางความไม่ถูกต้องง ทั้งๆที่เขาก็ทราบดีว่า แอนมีแฟนแล้ว  ทำให้แอนยิ่งรู้สึกหวั่นไหวมากขึ้น และได้แบ่งความรักกับหนุ่มที่ชื่อว่า "ชาย"  เข้าให้แล้ว   แต่แอนไม่เคยบอกความรู้สึกของตนเองให้กับชายได้รู้  แอนเก็บความรู้สึกนั้นไว้มาตลอด เมื่อถึงวันที่ ชาย  ต้องฝึกหนัก ไม่สามารถโทรศัพท์มาหาแอนได้เป็นเวลา  3 วัน ช่วง  3  วันนั้นเอง  มารดาของแอนได้ตัดสินใจขอให้ ฝ่านแดนมาสู่ขอแอน และผูกแขนตามประเพณี ภายใน 2 วัน       แอนทำสิ่งใดไม่ถูก  รู้สึกระส่ำระส่าย  สิ่งที่แอนรอคอยมานานในการสร้างครอบครัว  แต่วันนี้เธอทำไมกลับไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย เธอติดต่อ ชาย ไม่ได้เลย ส่วนฝ่ายแดน ทราบได้เตรียมการทันที และจัดพิธีแต่งงาน ภายในกำหนด 2 วันนั้น  แล้วแอนละเธอมีความรู็สึกอย่างไร...........