เด็กเนี่ย!...ของผม [Yaoi]

          "ไปรอที่โต๊ะก่อนไปเจ้าตัวเล็ก เดี๋ยวป้าจะสั่งให้เด็กจัดโต๊ะให้ ปะ ไป ก่อน อย่าพึ่งมาอ้อนกันน่ะ"คุณป้าผู้แสนน่ารักสำหรับผม บอกกับผมเพราะว่าตอนนี้ผมก็อ้อนคุณป้าจริงน่ะและ ก็อยากได้ลูกชายของเค้า ก็ต้องทำตัวเป็นเด็กดีน่ะสิ

          "คร้าบคุณป้า ผมไปรอที่โต๊ะน่ะ รีบๆทำเร็วๆน่ะครับ ผมหิวแล้ว"เมื่อคุณป้าตามใจผมแบบนี้ ผมก็ต้องเอาแต่ใจเป็นธรรมดาน่ะสิฮะ หุหุ

          "จร้า พ่อตัวเล็ก"อยากจะเถียงน่ะว่าผมอ่ะไม่เล็กแล้ว ผมโตเป็นหนุ่มแล้วด้วย แต่ผมก็เถียงออกไปไม่ได้หรอกก็ตัวผมมันยังเล็กจริงไน่ะสิ ยังหนักใจอยู่เลยว่าจะกดน้าพีชสำเร็จป่าวเนี่ย เฮ้อ!!!! หนักใจว่ะ

          ผมเดินไปรอที่โซฟาทั้งที่น่าจะไปที่โต๊ะอาหารมากกว่า ก็ผมอยากดูโคนันนี่น่า มันเล่นแค่ตอนเช้าเท่านั้นด้วย(นี่นะน่ะ ที่โตแล้ว) ผมหันเหลือบไปเห็นน้าพีชเดินลงมาจากชั้นสอง แต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ ผมอยากเล่นตัวนี่หว่า ใครจะทำไม

          "น้องนพครับ น้าพีชบอกให้ทานข้าวก่อนน้าไม่ใช่หรอ ทำไมยังมานั่งดูการ์ตูนอยู่ตรงนี้ล่ะครับ"ผมก็อุตส่าห์ทำเป็นไม่สนใจแล้ว แต่ก็ยังเสือกเห็นผมอีก และไม่ได้แค่ถามเฉยๆน่ะ เสือกมานั่งเบียดผมด้วย ที่มีตั้งเยอะแยะก็มีไม่ไปนั่ง

          "คุณป้ายังทำอาหารไม่เสร็จ ก็เลยให้ผมมานั่งรอ"ผมตอบแบบห้วนๆ ก็น่ะจะเล่นตัวสักนิด เผื่อน้าพีชจะตามใจแล้วให้ของที่ผมอยากจะได้

          "โกรธน้าอยู่หรอ"

          "เปล่านี่ ผมมีสิทธิ์โกรธด้วยหรอ สิทธิ์ที่จะตามใจผมก็ไม่ได้ แล้วผมจะไปมีสิทธิ์อะไร"ผมตอบน้าพีชในขณะที่สายตายังมองดูโคนันข้างหน้าอยู่

          "น้าขอโทษน่ะ น่ะๆๆๆ น้าจะตามใจนพทุกอย่างเลย ขอแค่ให้นพเลิกโกรธน้าน่ะครับ"เจ๋ง! ตรงล็อคที่วางเอาไว้เลย ผมยิ้มที่มุมปากแวบเดียวแล้วก็กลบมาทำหน้านิ่งต่อ

          "พูดแล้วห้ามคืนคำน่ะ ไม่่าผมจะบอกอะไร น้าต้องทำให้ผมทุดอย่างน่ะ"ผมมองตาน้าพีชขณะพูด เพื่อจะมองดวงตาน้าว่ามีความจริงใจแค่ไหนกันเชียว

          "ไม่คืนคำอยู่แล้วน่า เชื่อน้าได้เลย หายโกรธน้าแล้วใช่ไหมครับ"

          "อืม"ผมพยักหน้าตอบ น้าพีชก็ทำหน้ายิ้มไม่หุบเลย อะไรจะดีใจป่านนั้น

          "ถ้างั้นอยากให้น้าตามใจอะไรหรอ บอกน้าได้ไหม"น้าพีชแกทำหน้าอินโนเซนต์ใส่ผมอีก จะน่ารักไปไหนเนี่ย เดี๋ยวผมอดใจไม่ไหวจับกดตอนนี้เลยดีไหมเนี่ย

          "เดี๋ยวคืนนี้ผมจะบอก"ผมหันหน้าไปตอบน้าพีช คืนนี้แหละ น้าพีชเสร็จผมแน่ หึหึ

          "อืม คืนนี้ก็คืนนี้ ไปทานข้าวกันเถอะน่ะ ป่านนี้คุณป้าของน้องนพคงทำอาหารเสร็จแล้วล่ะ"น้าพีชเดินจูงมือผมไปที่โต๊ะอาหาร หลังจากนั้นก็ไปส่งผมที่โรงเรียน แล้วน้าพีชก็แยกตัวไปทำงาน

          วันทั้งวันผมนั่งคิดมาโดยตลอดว่า ผมจะพูดยังไงกับน้าพีชดีน่ะ 'น้าพีชเป็นของผมเถอะน่ะครับ' ไม่ดีกว่าฟังจากลักษณะแล้ว จากที่จะกดน้าพีชเดี๋ยวกลับเป็นน้าพีชกดเราซะงั้น 'น้าพีช นพขอเอาน้าพีชน่ะ' ไม่ๆๆๆ อันนี้แรงไป ไม่เหมาะๆ

#เราปล่อยให้นพคิดไปดีกว่าน่ะ ว่าจะใช้ประโยคไหนพูดดี ใครมีอะไรแนะนำเม้นบอกได้น่ะค่ะ ป.ล. ว่างเดี๋ยวมาต่อให้น่ะค่ะ ช่วงนี้แก้ 0 แก้ ร ค่ะ เลยยุ่งนิสนึง