ทานตะวัน

 
ทานตะวัน
 
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
เด็กหญิงคนนึงอยากปลูกต้นทานตะวัน เธอจึงออกเดินทางตามหาเมล็ดดอกทานตะวัน
แต่ว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่พบละแวกนั้นไม่มีคนปลูกหรืออย่างไร
เด็กหญิงยังคงคอยหาต้นทานตะวันต่อไป อยากได้เมล็ดทานตะวันจัง เธอคิด
 
และแล้วเช้าวันนึงเธอก็พบกับก้านดอกทานตะวันขึ้นตรงริมรั้ว
เธอยิ้มดีใจ กระโดดโลดเต้น วิ่งไปบอกครอบครัว
เธอตั้งใจว่าจะเฝ้าคอยดอกทานตะวันเติบโต
พี่ชายกลับมาพบเข้า หลงรักทานตะวันเช่นกัน ดูแลทุกวัน และยังพรวนดิน
ทั้งบ้านอบอุ่นเพราะต้นทานตะวัน
 
 
ทุกเช้าเด็กหญิงจะลงมารดน้ำครั้งนึง
พี่ชายลงมารดน้ำครั้งนึง
น้องชายลงมารดน้ำครั้งนึง
ทุกเย็นคุณแม่และคุณพ่อจะกลับมาทักทายทานตะวันเหมือนสมาชิกในบ้าน
ต้นทานตะวันบานแล้ว ผลิบานอยู่ริมรั้ว หันหน้าเข้าหาดวงอาทิตย์ สดใสเหมือนมีชีวิต
จนวันที่เริ่มร่วงโรย ดอกทานตะวันเริ่มงอตัว
เด็กหญิงซึมเศร้า ทำอย่างไรดีหนอ ให้ทานตะวันยังเติบโต
พี่ชายเปิดหนังสือ และได้แต่ลูบหัวน้องสาว เพราะรู้ว่าชีวิตของต้นทานตะวันนั้นสั้นมาก
พอดอกทานตะวันร่วงโรยและเริ่มเหี่ยวเฉา
 
 
เด็กหญิงเริ่มร้องไห้ คนในบ้านเริ่มเศร้าซึม
ทำอย่างไรดีหนอให้เด็กหญิงเลิกร้องไห้ และทานตะวันผลิบานเหมือนเดิม
 
 
ในคืนที่กลีบสุดท้ายร่วงโรย พี่ชายยิ้มและยื่นเมล็ดดอกทานตะวันใส่มือน้องสาว
“ลูกหลานของแม่ดอกทานตะวัน”
 
เด็กหญิงเลิกร้องไห้ กระโดดกอดพี่ชาย และเริ่มปลูกดอกทานตะวันใหม่อีกครั้ง
พี่ชายได้แต่คิดในใจ
ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาไป ไม่ได้ตายไปไหน แต่อยู่ในใจของเด็กหญิงต่างหาก เพราะความรักยังคงอยู่
 
 
-
ขออุทิศนิทานเรื่องนี้ให้กับตุ๊บตั๊บ
สุนัขพันธุ์บางแก้วที่เป็นเหมือนดอกทานตะวันของบ้านเสมอมา
ตอนนี้ร่างของตุ๊บตั๊บได้อุทิศให้กับ รพ.สัตว์เกษตร เพื่อใช้ในการศึกษาต่อไป
ปล.ขอโทษนะคะ อาจจะไม่ได้กินใจหรือสนุกอะไร แต่ว่าอยากบันทึกไว้เป็นความทรงจำคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :)