ทานตะวัน

ทานตะวัน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

เด็กหญิงคนนึงอยากปลูกต้นทานตะวัน เธอจึงออกเดินทางตามหาเมล็ดดอกทานตะวัน

แต่ว่าหาเท่าไหร่ก็ไม่พบละแวกนั้นไม่มีคนปลูกหรืออย่างไร

เด็กหญิงยังคงคอยหาต้นทานตะวันต่อไป อยากได้เมล็ดทานตะวันจัง เธอคิด

และแล้วเช้าวันนึงเธอก็พบกับก้านดอกทานตะวันขึ้นตรงริมรั้ว

เธอยิ้มดีใจ กระโดดโลดเต้น วิ่งไปบอกครอบครัว

เธอตั้งใจว่าจะเฝ้าคอยดอกทานตะวันเติบโต

พี่ชายกลับมาพบเข้า หลงรักทานตะวันเช่นกัน ดูแลทุกวัน และยังพรวนดิน

ทั้งบ้านอบอุ่นเพราะต้นทานตะวัน

ทุกเช้าเด็กหญิงจะลงมารดน้ำครั้งนึง

พี่ชายลงมารดน้ำครั้งนึง

น้องชายลงมารดน้ำครั้งนึง

ทุกเย็นคุณแม่และคุณพ่อจะกลับมาทักทายทานตะวันเหมือนสมาชิกในบ้าน

ต้นทานตะวันบานแล้ว ผลิบานอยู่ริมรั้ว หันหน้าเข้าหาดวงอาทิตย์ สดใสเหมือนมีชีวิต

จนวันที่เริ่มร่วงโรย ดอกทานตะวันเริ่มงอตัว

เด็กหญิงซึมเศร้า ทำอย่างไรดีหนอ ให้ทานตะวันยังเติบโต

พี่ชายเปิดหนังสือ และได้แต่ลูบหัวน้องสาว เพราะรู้ว่าชีวิตของต้นทานตะวันนั้นสั้นมาก

พอดอกทานตะวันร่วงโรยและเริ่มเหี่ยวเฉา

เด็กหญิงเริ่มร้องไห้ คนในบ้านเริ่มเศร้าซึม

ทำอย่างไรดีหนอให้เด็กหญิงเลิกร้องไห้ และทานตะวันผลิบานเหมือนเดิม

ในคืนที่กลีบสุดท้ายร่วงโรย พี่ชายยิ้มและยื่นเมล็ดดอกทานตะวันใส่มือน้องสาว

“ลูกหลานของแม่ดอกทานตะวัน”

เด็กหญิงเลิกร้องไห้ กระโดดกอดพี่ชาย และเริ่มปลูกดอกทานตะวันใหม่อีกครั้ง

พี่ชายได้แต่คิดในใจ

ดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาไป ไม่ได้ตายไปไหน แต่อยู่ในใจของเด็กหญิงต่างหาก เพราะความรักยังคงอยู่

-

ขออุทิศนิทานเรื่องนี้ให้กับตุ๊บตั๊บ

สุนัขพันธุ์บางแก้วที่เป็นเหมือนดอกทานตะวันของบ้านเสมอมา

ตอนนี้ร่างของตุ๊บตั๊บได้อุทิศให้กับ รพ.สัตว์เกษตร เพื่อใช้ในการศึกษาต่อไป

ปล.ขอโทษนะคะ อาจจะไม่ได้กินใจหรือสนุกอะไร แต่ว่าอยากบันทึกไว้เป็นความทรงจำคะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :)