นายสาดกับนางรวย

ท่ามกลางป่าเขา เสียงสะอื้นของเด็กหญิงผู้น่าสงสาร ทำให้เด็กชายอีกคนต้องกลั้นน้ำตาแล้วบอกว่า "ฉันต้องเข้มแข็งเพื่อพาเธอกลับไปให้ถึงบ้าน"

สาวน้อย คือลูกคนที่4 ของนายสาดและนางรวย สาวน้อยผู้แสนดีและอ่อนแอ่ ชะตานางต้องถูกพ่อแม่เอาไปให้ย่าเลี้ยงตั่งแต่เด็กๆ นางได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่ก็ตอน10ขวบอีกครั้ง

นายสาด นายฮ้อยเริ่มปฏิบัติการฝึกลูกอีกครั้ง ในการไล่วัว แต่ครั้งนี้ไม่ใช่วัว 2ตัวแม่ลูก กับเป็นวัวทั้งฝูง

เช้าๆ ของวันหนึ่งเมื่อนางรวยไม่ได้อยู่บ้าน นายสาดบอกลูกสาวคนที่4 และบักหล่าว่าจะพาไปบ้านลุงที่บ้านดอนมัน โดยไม่บอกว่าจะพาไปไล่วัวอีกตามเคย ในใจบักหล่าเริ่มรู้ชะตากรรมที่จะเกิดเพราะเริ่มชินกับการโดนแบบนี้ แต่สาวน้อยผู้พี่ เธอยังไม่เคยเจอชะตาแบบนี้ เมื่อพาลูกทั้ง2 ขึ้นรถ Rc100 นายสาดก็บอกให้จำทางให้ดีนะ นี่คือทางกลับบ้าน เมื่อถึงยังเป้าหมาย นายสาดก็ให้ลูกทั้ง2 กินข้าวที่บ้านลุงให้อิ่มๆ เด็กน้อยผู้ไม่เคยมาบ้านลาว(ต้องขออภัยที่เรียกแบบนี้ผู้เขียนชินกับการเรียกแบบนี้นะ) ฟังภาษาไม่รู้เรื่องว่านายสาดคุยอะไรกับเขา บอกให้ลูก2คนกินข้าวให้เยอะๆ เมื่อเด็กเริ่มกลัวใครจะกินได้เยอะ ซักพักนายสาดก็เอายามที่มีขวดน้ำ 1 ขวดให้บักหล่าสะพาย ในมือบักหล่ายังกำปั้นข้าวเหนียวอยู่เลย พาลูกไปหลังบ้านที่มีวัวเต็มคอก นายสาดให้สาวน้อยจูงวัวตัวหนึ่งแล้วบอก"จูงตัวนี้ออกหน้า แล้วตัวอื่นๆจะเดินตาม ให้บักหล่าเป็นคนคอยไล่ตามหลัง" (ถ้าใครเคยเลี้ยงวัวทั้งฝูงจะเข้าใจวิธีการพาวัวทั้งฝูงเดินตามวัวที่ป็นผู้นำดี) แล้วนายสาดก็ให้เงิน20 บาทบอกว่าระหว่างทางที่พามาจำหมู่บ้านโคกกอกได้มั้ย ถ้าหิวก็แวะซื้ออะไรกินเอา(ในใจบักหล่าคิดว่าวัวทั้ฝูงกูจะเอาเวลาที่ไหนหนีไปซื้อขนมว่ะ) สาวน้อยผู้แสนบอบบางจูงวัวเริ่มเดินทั้งนางกลัวว่าวัวข้างหลังจะชนเอา นางก็จูงเชือกยาวๆ จูงยาวๆ วัวมันก็ไม่เดินอีก นางต้องจำใจเดินห่าง3เมตรทั่งกลัวทั่งกล้า ผ่านออกมาจากหมู่บ้านดอนมันซักพัก นายสาดก็ขับรถหนีบอกว่าจะไปซื้อวัวต่อ ระหว่างที่นายสาดหายไปช่วงเวลาหนึ่ง เด็ก 2คนต้องเจอกับชะตากรรมที่เลวร้ายมาก(ภาพวันนั้นติดตาบักหล่าไม่ลืมเลย) เด็กน้อยผู้ชายซัก5-6คนขับจักรยานผ่านมาข้างๆฝูงวัว แล้วก็ตะโกนใส่เด็ก2คนพร้อมอาการหัวเราะชอบใจ..."สูๆ เอาไม่ มาทอหีงัว" พูดพรางปั่นจักรยานเข้าใกล้ตะโกนหัวเราะชอบใจ ฝูงวัวแตกตื่นวิ่งกระเจิง วัวผู้นำชุดร่างสาวน้อยไป เธอซึ้งไม่ได้ปล่อยเชือกที่มือ เพราะพ่อบอกให้จูงอีกทั้งกลัววัวจะหาย สาวน้อยเธอทั้งตกใจ ที่วัวข้างหลังทั้งฝูงวิ่งมาหาเธอ เธอตัดสินใจปล่อยเชือก แล้ววัวทั้งฝูงก็วิ่งแตกตื่น ไอ้เด็กพวกนั้นหัวเราะชอบใจแล้วปั่นจักรยานหนีไป สาวน้อยผู้น่าสงสารน้ำตาร่วงรน ทั้งอาการตกใจและหวาดกลัว วว่าวัวจะหาย บักหล่าก็จะร้องแต่เห็นน้ำตาผู้เป็นพี่ บักหล่าต้องไม่ร้องออกมา แล้วรีบวิ่งตามวัวไปดึงเชือกตัวผู้นำไว้ วัวที่แตกตื่นทั้งวิ่งและดึงร่างบักหล่าไป บักหล่าว่องไวทั้งดึงทั้งวิ่งซักพักวัวก็หยุด เมื่อตัวผู้นำหยุด ตัวอื่นๆก็หยุดตาม บักหล่าดีใจมาก หันไปมองข้างหลังเห็นสาวน้อยที่น้ำตาท่วมหน้าวิ่งตามมาในระยะห่างสายตามาก ซักพักบักหล่าก็บอกพี่สาว เราจะไม่จูงวัวผ่านหมู่บ้านโคกกอกเพราะกลัวจะเจอกับไอ้เด็กเปรตนรกอีก เด็ก2คนใล่วัวอ้อมหมู่บ้านโคกกอกไป อาการหิวก็เริ่มขึ้นเพราะมันเริ่มเที่ยง ทั้งตอนเช้าก็กินข้าวเล็กน้อย ข้าวเหนียวในมือบักหล่าก็หายไปตอนวิ่งจูงวัวผู้นำ ไอ้เงิน20บาทก็จะไปซื้อขนมที่ไหนกิน ในเมื่อไม่ได้เข้าหมู่บ้านโคกกอก ต้องอดต้องทนเพราะมองเห็นหมู่บ้านของต้นที่ห่างสายตามากๆ มีสองสามีภรรยาตัดฝืนกำลังผ่าแตงโมลูกโต เห็นเด็ก2คนไล่วัวทั้งฝูง จึงเรียกมาเอาแตงโมคนละซีก สาวน้อยเธอไม่กล้าไปเอาหรอก บักหล่าหน้าด้านไม่เอาไม่ได้ เพราะหิว ได้แตงโม2ซีกแบ่งกัน พร้อมกล่าวขอบคุณสองสามีภรรยาผู้ใจดี แตงโม 2ซีก มีค่ามากจริง รสชาติหวานๆ กับอาการเหนื่อยล้าจากแสงแดด ทำให้มีแรงสู้จนไล่วัวกลับมาถึงบ้านในที่สุด ในยามยังมีเงิน20บาทแบ่งกัน2คน รีบไปซื้อขนมกินอาการเหนื่อยล้าก็หายตามประสาเด็ก

นายสาดเขาทำเช่นนี้เพื่ออะไร เขาจำเป็นขนาดนั้นเลยหรือ หรือเขากำลังฝึกลูกให้มีความอดทน และรู้จักใช้ปัญญาในการเอาตัวรอด เพราะเขาคือ นายสาดผู้มักใช้ปัญญาที่รอเวลาพิสูจน์