นายสาดกับนางรวย

  "นายฮ้อยทมิฬคือเจ้าแห่งควาย" เพลงนี้คือท่อนสุดท้ายของเพลงประกอบละครนายฮ้อยทมิฬ เสนอทางช่อง7 ละครสนุกเหลือเกิน แต่นั่นคือละครชีวิตของนายฮ้อยเคน คงไม่ใช่ชีวิตจริงของนายฮ้อยสาด ยุคRC 100 "นายฮ้อยทมิฬ คือเจ้าแห่งวัว"

นายสาด คนที่จะไม่ยอมรับจ้างใครกิน เขาจึงยึดอาชีพนายฮ้อยทำมาหากิน เขามีมอเตอร์ไซค์Rc100 ในการตระเวนหาซื้อขาย แต่Rc100 มันก็บรรทุกวัว กลับด้วยไม่ได้นี่หนา กรรมเวรตกที่ใครล่ะบาดนิ ถ้าไม่ใช่บักหล่าที่อยู่กับพ่อแม่นานกว่าพี่น้องคนอื่น

เด็ก 7ขวบต้องถูกฝึกให้ทำงานตั้งแต่เล็ก ชะตากรรมช่างยากเย็นเหลือเกิน

บ่ายโมงกว่าๆนายสาดเริ่มบอกนางรวยว่าจะเอาลูก2คนไปใล่วัวที่ซื้อไว้จากบ้านบุไท ใล่กลับมาบ้าน นางรวยคงขัดนายสาดไม่ได้ แต่ยืนข้อเสนอวันนี้ขอฉันไปด้วย เพราะนางรวยสงสารบักหล่าน้อย เพราะรู้สึกจะรู้ซึ้งถึงชะตากรรม นายสาดและนางรวยไม่ได้บอกเลูกทั้ง2จะพาไปไหน รถRC100 อึดคน4คนซ้อนกันไปถึงยังจุดหมาย แล้วนางรวยจึงบอกลูกทั้ง2 ว่าจะเอามาใล่วัว กลับบ้าน เด็กน้อย2คน น้ำตาร่วง หวาดกลัวเหลือเกิน นายสาดใจเด็ดมาก ทิ้งลูกแล้วพานางรวยขึ้นรถไป เด็ก2คนจูงวัว2ตัวแม่ลูก เมื่อเห็นเสียงรถกำลังออกไป สายตานางรวยหันมาส่งกำลังใจให้ลูก ช่างดูน่าเห็นใจเหลือเกิน เด็ก2คน รีบตีวัวให้วิ่งเร็วๆ เพื่อตามให้ทันพ่อแม่ ยังดีที่พี่สาวคนที่2โตพอใจเข้าใจวิธีจูงวัว นางบอกให้บักหล่าตีวัวให้แรงๆ และวิ่งให้เร็วๆ ยังดีที่วัว2แม่ลูก ใล่ง่ายหน่อย แต่แล้วยิ่งใล่ตามนาดสาดยิ่งบิดรถหนี และแล้วรถก็หายไป บักหล่าร้องให้น้ำมูกโป่ง เพราะคิดว่าพ่อแม่ทิ้งเราไป แต่พี่สาวโตแล้วนางก้อด่าน้องกลับบอกไม่ต้องกลัวนางรู้จักทางกลับบ้าน และแล้วไม่นานเด็ก2คนก็ไล่วัวมาถึงบ้านฝาผนัง อีกหมู่บ้านหนึ่งก่อนถึง บ้านหมู่บ้านตน เด็ก2คนดีใจมากที่เห็นนางรวยยืนอยู่ที่ร้านค้าทางออกหมู่บ้าน บักหล่าดีใจมากๆ เหมือนแม่หายจากเขาไปเป็น10ปีแล้วมาพบเจอเลย นางรวยซื้อน้ำส้มขวดละ5บาท 2ขวดให้บักหล่ากับพี่สาวคนล่ะขวดแล้วบอกว่า"อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านแล้วนะ ส่วนแม่จะรีบกลับไปทำกับข้าวรอลูกทั้ง2นะ" (แท้จริงแล้วนางรวยแอบหนีนายสาดกลับมาจากบ้านเพราะความเป็นห่วงลูก แล้วต้องรีบกลับไปกลัวนายสาดจะรู้) น้ำส้มขวดนั้นบักหล่าเหมือนได้รับน้ำวิเศษจากนางฟ้าผู้แสนจะใจดี น้ำตาเลือนหายไป มีกำลังใจใล่วัวต่อ แม้ตะวันจะลับขอบฟ้า น้ำตาบักหล่าก็ไม่ไหลจากความกลัวอีก ใล่วัวมาถึงบ้านจน2ทุ่ม (ระยะทางในปัจจุบันอาจดูไม่ไกลเพราะมีถนนตัดผ่านแต่สมัย20ปีที่แล้วโอ้มันช่างไกลเหลือเกิน)ในมือบักหล่ายังคงถือน้ำส้มที่เหลือครึ่งขวด เพราะจะเก็บไว้กินวันหลังอีก เพราะมันคือน้ำวิเศษที่ได้รับจากนางฟ้า ผู้ลงมาโปรดเขาจากนายฮ้อยทมิฬผู้ใจร้าย

...ปัจจุบันนี้ต่อให้บักหล่าจะลองกินน้ำอะไรมามากมายก็คงอร่อยสู้น้ำส้มขวดนั่นไม่ได้เลย...