สงครามต่างดินแดน

     บทที่ 3 ช่วยเหลือพลทหารเอก

     เสียงกองดังกระหึ่ม ธงรบโปกสะบัดไปมา มันบ่งบอกว่าสงครามได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว...!!

     หลังจากที่ผู้นำดินแดนนักรบมีรับสั่งให้เจ้าชาย ราดีน บุตรชายคนโตของเขามาช่วยทำการรบกับผู้นำทหารทิศใต้นามว่ามิน่าล่ะ ที่ดินแดนนักรบทางตอนใต้อยู่นั้น..ตอนนี้...!!

     ณ เขตดินแดนนักรบ..(สนามรบ)...ทางตอนใต้ของประเทศ

     “พวกเราต้านมันเอาไว้ อย่าให้มันเข้ามาจิ้มตูดเราได้”  เสียงของหัวหน้าทหารอย่างท่าน มิน่าล่ะ ประกาศกร้าว เหล่าทหารก็พากันสวมเกราะเหล็กไล่แทงปีศาจอย่างสนุกสนาน 555+ 

     “ท่านหัวหน้า.มิน่าล่ะ  ตอนนี้เมืองหน้าด่านของเราพังไม่เป็นท่าแล้วขอรับท่าน”  ทหารผู้หนึ่งพูดด้วยความสนุกสนานกับการเล่นฟังดาบกับกองทัพปีศาจ...  (อืม..สนุกสนานต่อไป) 555+

     “เมืองหน้าด่านเราพังก็ถอยกลับมาที่เมืองหลังด่านดิ”  มิน่าล่ะพูดเสียงแข็ง

     “เมืองหลังด่าน..!!?”  ทหารพึ่มพำในใจ..แล้วคิดไปว่า เมืองหลังด่านนี้มันอยู่ไหนว่ะ ดินแดนนักรบเรามีหรา?  (อ้าว ว 55+)  

     “ยังไงก็ช่าง! อย่าให้พวกปีศาจมันบุกเข้ามาฐานที่ตั้งได้เป็นอันขาด.ไม่งั้นพวกเราโดนพวกมันเสียบตูดแน่ ๆ”  ท่านหัวหน้าทหาร มิน่าล่ะ พูดจบพร้อมจับดาบแล้วลุกขึ้นไล่ฟันกองทัพปีศาจ...

     อีกทางด้านหนึ่ง..!!

     เจ้าชายแห่งดินแดนนักรบ ราดีน ก็กำลังเดินทางมาพร้อมกับแฟนสาวและทหารจำนวนไม่น้อย..รวม ๆ แล้วประมาณ 5 คน..!!  (ไม่น้อยเลยเนอะ.มาตั้ง 5 คนน)  

     “ตอนนี้พวกเราเดินมามากแล้วนะพี่ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน พวกเราพักที่นี้ก่อนเถอะ”  แฟนสาวนามว่า ไมเด้น พูดกับ ราดีน ที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน...และด้วยความเมื่อยล้า ไมเด้น.จึงขอหยุดพักกลางทางสักครู่หนึ่ง... 

     “น้องอย่าพูดเหมือนเราเดินด้วยเท้าสิ!..นี้เรานั่งรถม้านะ”

     “แล้วพวกเราใกล้ถึงฐานที่ตั้งของท่านหัวหน้า มิน่าล่ะ ยังล่ะท่านพี่?!”  ไมเด้น ถามอีกครั้ง.เพื่อความแน่ใจ  (จริง ๆ ก็เดินด้วยเท้านะ..แต่เป็นเท้าของม้า!!)

     “อีกนิดเดียวก็ใกล้จึงถึงแล้วล่ะ”  ราดีน กล่าวอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้..และแล้วพวกเขาทั้งหลายก็ตั้งหน้าเล่นไพ่นกกระจอกในรถม้าอย่างหนุกหนานต่อไป 555+  (ยังมีอารมณ์มาเล่นไพ่) 

     ย้อนกลับที่พระราชวังดินแดนนักรบ..!!

     “กินไก่ย่างกันมั้ย? ท่านอำมาตย์ ร้านนี้อร่อยนะขอบอก”  ผู้นำดินแดนนักรบพูด...

     “รอข้าด้วยสิท่าน ฮ่า ๆ”  (มันกำลังกินไก่กัน..เอ่อ..ไม่ห่วงดินแดนตัวเองเลยเนอะพระราชา)

     “มาสิท่านนินจา คุชิคุชิ มากินด้วยกัน.สุราก็มีนะ”  (เอาเข้าไป)  

     ปล่อยพวกนั้นกินไก่ย่างกันตามสบาย..เรามาดูทางด้านหัวหน้าทหารทิศใต้อย่างท่าน มิน่าล่ะ ที่กำลังไล่กระทืบพวกทัพปีศาจอยู่..!!

     “ท่านหัวหน้าช่วยข้าด้วยยยย!!”  (เอ่อ..หรือว่าโดนกองทัพปีศาจไล่กระทืบ..อันนี้ผู้เขียนก็เริ่มไม่แน่ใจแหละ) 555+

     “หน่อยแน่ ไอ้พวกปีศาจพวกนี้ฆ่ามันไม่ตายซะที ฟันมันล้มลงสักกี่ที...มันก็ยังอุตสาห์ลุกขึ้นมาให้เราฆ่าใหม่ตาหน้าเฉย”  ท่านทหารเอก มิน่าล่ะ ออกอาการบ่น...

     “ท่านหัวหน้าระวางงงงง...!!”  ทหารผู้หนึ่งร้องเตือนท่านหัวหน้า มิน่าล่ะ ที่จะโดนลูกธนูยิงเข้าใส่จากปีศาจตนหนึ่ง ร่างกายของปีศาจตนนี้มีแต่กระดูก..และ..ได้ยิงธนูลูกปีศาจอันแหลมคมเข้าใส่หัวหน้าทหารทิศใต้อย่างท่าน มิน่าล่ะ โดยที่ท่านตั้งตัวไม่ทัน..!!

     ลูกธนูนั้นลอยมาด้วนความเร็ว 999 เซนติเมตรต่อวินาที  มันตรงเข้ามาเร็วมากจนกระทั้ง..?

     “เกราะแห่งแสง ท่านผู้แข็งแกร่งจงมอบพลังให้แก่ข้า เมก้าเรนริง”

     แสงสีทองอันมหัศจรรย์ได้บังเกิดรอบตัวท่านหัวหน้าทหารทิศใต้ มิน่าล่ะ แบบไม่น่าเชื่อ แม้ปีศาจที่ได้เห็นต่างก็พากันแตกตื่นกับแสงสีทองอันนั้น...!!

     (นี้มันคือพลังเวทย์มนต์ของท่านองค์ชายใหญ่ ราดีน นี้น่า ท่านคงมาช่วยพวกเราแล้ว)  หัวหน้าทหารทิศใต้ มิน่าล่ะ คิดในใจพร้อมกับมองหาเจ้าชาย ราดีน ที่คาดว่าท่านเจ้าราดีนจะยืนอยู่ที่ไหนสักที่...

     เหล่าทหารปีศาจที่เห็นแสงนั้นก็ต่างหวาดกลัวต่อพลังเวทย์อันแข็งแกร่ง และพากันถอยกลับไปอย่างไม่เป็นทิศเป็นทาง...

     “ไม่ไหวเลยนะตาแก่..มิน่าล่ะ!!”  ราดีน พูดออกแบบขำขัน ท่ามกลางสนามรบอันโหดร้ายที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความหวัง...ต่าง ๆ นา ๆ

     “สันดารไม่เปลี่ยนไปเลยเจ้าชายของเรานี่”  

     ทิ้งท้ายสงครามที่น่าจะดูไม่เป็นสงครามแห่งโลกใบนี้จะเป็นเช่นไรต่อไปและจะจบลงแบบไหน..ยังไม่เป็นใครทราบ  (แม้แต่ผู้เขียนเองตอนนี้ก็ยังมึนๆ)  

          ในอักษรที่ยังไม่ได้บรรจงเขียนขึ้นไม่มีอะไรแน่นอนสำหรับเรื่องนี้ เพราะมันสามารถหักมุมได้ทุกตอนและทุกครั้งที่ท่านผู้อ่านได้อ่านมัน