สงครามต่างดินแดน

     บทที่ 2  เจ้าชายแห่งดินแดนนักรบ

     . 

     หลังจากที่จอมเวทย์ เกเมก้า ได้ทำนายไว้ว่า ดินแดนนักรบจะล่มสลายด้วยน้ำมือของกองทัพปีศาจ และบอกให้ผู้นำดินแดนนักรบนั้นย้ายไปยังดินแดนอื่น แต่ทว่าผู้นำดินแดนนักรบไม่ยอมรับฟังคำพูดของจอมเวทย์เกเมก้า เลยแม้แต่นิดเดียว!  เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไป..ผู้นำดินแดนนักรบจะทำเช่นไร..โปรดติดตามตอนต่อไป.!!

     “จะบ้าเหรอ?..ยังไม่จบ!!”  อ้าวเหรอ?..งั้นก็อ่านต่อสิ

     ในพระราชวังดินแดนนักรบ...!!

     “เอาไงดีขอรับท่าน เราจะย้ายแดนดินของเราไปดินแดนอื่นดีมั้ยท่านผู้นำ?”  อำมาตย์พูดขึ้น 

     “อย่าพึ่ง!..ข้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน กินถั่วต้มเมื่อตะกี้ข้าศึกบุกเลย..เดียวเราค่อยมาปรึกษากันใหม่”  ผู้นำดินแดนนักรบกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าดูท่าไม่ค่อยดีนัก...

     “ข้าน้อยเองก็เช่นกันขอรับท่าน..ข้าศึกมันเข้ามาประชิดหน้าประตูเมืองแล้ววว”  (ซะอ้าว..พังหมดแล้วเรื่องของฉันน...!)

     1 ชั่วโมงต่อมา... 

     “เราจะเอายังไงกันดีขอรับท่าน?”  อำมาตย์ถามผู้นำเป็นรอบที่สอง 

     “อย่าถามมากนักสิท่านอำมาตย์ ข้ากำลังคิดอยู่เนี้ยไง!!”  ท่านผู้นำพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด

     “คิดได้ยังท่าน?..ว่าเราจะเอายังไงกันดี?” 

     “ท่านอำมาตย์..ท่านก็ช่วยข้าคิดหน่อยดิ.!!”

     “อืมม..ข้าน้อยมีความคิดดี ๆ อยู่อย่างพะยะค่ะ!”

      “ไสเจ้าลองเว้ามา.”  (ง่ะ!!..ภาษาอีสานผสมกลางเฉยเลย..)  

     “คืออย่างนี้..ขอรับท่าน” 

     “ที่ท่านอำมาตย์พูดมาก็มีเหตุผล”  (หือ!!?..พวกแกไปฟังกันรู้เรื่องตอนไหนเนี้ยยย.?!) 

     “งั้นท่านอำมาตย์เรียกนินจา คุชิคุชิ..มาให้ข้าที!!”  ผู้นำดินแดนนักรบสั่ง..

     “แล้วทำไมท่านถึงไม่เรียกเองล่ะขอรับ?”

     “ข้าเป็นผู้นำเชียวนะ ก็ต้องใช้ท่านสิ..อ่ะ ๆ ไม่เป็นไรเดียวข้าเรียกเองก็ได้ นินจาคุชิคุชิ ตื่นรึยัง!.มานี้หน่อยท่านอำมาตย์เรียกใช้เจ้า!!”  (ท่านผู้นำ! ท่านอย่าลืมบทสิครับ ท่านนั้นล่ะเรียกใช้นินจา คุชิคุชิ..ผม,เริ่มเบื่อกับการกำกับตัวละครพวกนี้จริง)

     นินจาคุชิคุชิ..เป็นสุดยอดนินจาสื่อสารแห่งดินแดนนินจาและเป็นผู้รับใช้ของทุกๆ ดินแดน..ไม่ว่าดินแดนนั้นจะเป็นดินแดนปีศาจก็ตาม  เขาเป็นนินจาที่ทำได้ทุกอย่างได้ยกเว้นเรื่องฆ่าสังหาร แต่ถ้ามีเงินมากพอมากองอยู่ตรงหน้าของเขา...! มันก็เป็นข้อยกเว้นเช่นกัน

     “ท่านผู้นำแห่งดินแดนนักรบนี้เอง..ท่านเรียกชื่อของข้ามีทะลุ ธุระอันใดรึ?”  นินจาคุชิคุชิ..ปรากฎกายต่อหน้าท่านผู้นำดินแดนนักรบโดยที่ไม่มีใครทราบว่าเขามาได้อย่างไร..และเขาก็พูดขึ้น!!  

     “ข้ามีเรื่องขอให้เจ้าช่วยหน่อยอ่ะ..หวังว่าเจ้าจะทำได้.ชิมิชิมิ!!?”  ท่านผู้นำกล่าวตอบ (มี..ชิมิชิมิ ด้วย 555+)  

     “ว่ามาเลยขอรับท่านผู้นำ..ไม่ต้องมาลีล่ามากมายให้เสียเวลา”  นินจาคุชิคุชิ พูดขึ้นอย่างใจร้อน...

     “คือแบบนี้..ข้าอยากให้เจ้าไปบอกลูกคนโตของข้านามว่า ราดีน ที่อยู่ในดินแดนเทพหน่อย!!”

     “ขอรับข้าจะกระทำตามที่ท่านพูด”  นินจาคุชิคุชิ ตอบตกลง...

     “ดีมาก ๆ งั้นเจ้าไปได้แล้ว”  ผู้นำดินแดนนักรบพูดขึ้น..แต่นินจาคุชิคุชิ ได้แต่ยืนนิ่ง..ในใจของเขากำลังคิดถึงอะไรบ้างอย่างอยู่..?  (แล้วมันคิดถึงอะไรล่ะ?)

     “ไปสิ ไปได้แล้ว”  ท่านผู้นำพูดพูดขึ้นมาอีกครั้ง เพราะเห็นว่านินจาคุชิคุชิ ไม่ไปชักที ทันใดนั้นนินจาคุชิคุชิ จึงได้เอ่ยขึ้นมาว่า...

     “ท่านผู้นำแล้วเงินล่ะขอรับ?”

     “แล้วเจ้าจะเอาเท่าไร?”

     “สองหมื่นห้าพันบาทขอรับ”

      “ห๊า..สองหมื่นห้าเชียวรึ?..มันจะไม่มากไปหน่อยหรือท่านนินจา?”  ท่านอำมาตย์กล่าวด้วยความตกใจ แล้วจะตกใจเพื่อ...?

     “เอางั้นก็ได้.สองหมื่นห้าพันใช่ไหม..แต่เจ้าต้องนำข่าวเรื่องนั้นไปบอกลูกชายข้าก่อน!”  ท่านผู้นำดินแดนนักรบพูดขึ้น

     “ได้..งั้นข้าน้อยขอตัวลา”

     “ช้าก่อน..ขากลับเจ้าซื้อไก่ย่างมาให้ข้าด้วย!!”  ท่านผู้นำดินแดนนักรบและนินจาคุชิคุชิ ในที่สุดก็ได้ตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...

     ในดินแดนเทพอันห่างไกล..!

     “จริงรึ!!?..ท่านพ่อของข้าและดินแดนของข้าตกอยู่ในอันตรายจากการรุกรานของกองทัพปีศาจหรือนี้?”

     “เป็นความจริงขอรับ..ท่านเจ้าชายดินแดนนักรบ ราดีน”  นินจาคุชิคุชิพูด 

     “แล้วท่านพ่อของข้า..ให้ข้าไปร่วมสู้รบกับท่านผู้นำทหารทางทิศใต้อย่างท่าน มิน่าล่ะ ด้วยงั้นหรือ?”

     “ขอรับ..เป็นเช่นนั้น”

     “ถ้างั้น.เจ้าไปได้แล้ว ถ้าเจ้ามีธุระอื่นอีก”

     “ดีเลยท่าน ข้าจะได้รีบ ๆ ไปซื้อไก่ย่างให้พ่อของท่าน”  (วกเข้าเรื่องของกินเหมือนคุณ ขนุน? ว่ามาไม่มีผิด...แฮะ ๆ ..)

     หลังจากนั้นเจ้าชายบุตรคนโตแห่งดินแดนนักรบนามว่า ราดีน ก็ได้ออกเดินทางไปยังดินแดนของตน เพื่อกำจัดเหล่ากองทัพปีศาจให้สิ้นซาก  (เหมือน ๆ นิทานกล่อมเด็กนอนยังไงไม่รู้สิ..เรื่องนี้!!  555+)