สงครามต่างดินแดน

9.3

เขียนโดย บัทเตอร์

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.

  30 Ss
  37 วิจารณ์
  42.13K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 00.11 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

2) บทที่ 1 สาส์นเตือนจากจอมเวทย์ 100%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          บทที่ 1 สาส์นเตือนจากจอมเวทย์

          . 

     ผู้นำคนใหม่แห่งดินแดนปีศาจนามว่า ริคกะ ด้วยความอยากเป็นใหญ่เหนือใครทั้งปวง  ทำให้เขามีความคิดที่จะครอบครองดินแดนทั้งหมดในโลกใบนี้ 

     ริคกะ มีทหารปีศาจยอดฝีมือตนหนึ่งนามว่า จอมมารปีศาจ...เวทิน  ผู้ใช้เวทย์มนต์เกี่ยวกับพิษ เวทินได้ใช้เวทย์มนต์ของเขากระจายพิษร้ายไปยังดินแดนต่าง ๆ  และผู้ใดที่ถูกพลังเวทย์มนต์พิษนี้เข้าจะทำให้ร่างกายอ่อนแอและไร้ซึ่งกำลัง  เหตุผลก็เพื่อทำให้กองทัพปีศาจของตนเองนั้นเข้าไปยึดดินแดนต่างๆ ได้ง่ายขึ้น...!

     ณ ดินแดนแห่งจอมเวทย์!!

     “โอมม..กระจกวิเศษเอ่ย จงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี?”  (ไม่ช่ายยย..นั้นมันคนล่ะเรื่องแล้ว ว!)

     ในดินแดนจอมเวทย์นั้น..มีจอมเวทย์วัยชราผู้หนึ่งนามว่า เกเมก้า ท่านเป็นผู้เชียวชาญเรื่องการทำนายและมีวิชาเวทย์มนต์ที่เก่งอาจสุดยอดคนหนึ่งเลยขอบอก...!!

     วันนี้หรือวันไหนๆ ท่าน..เกเมก้า ก็ไม่มีงานจะทำเช่นเคย เวลาที่ว่าง ๆ ของท่านส่วนมากจะนั่งดูชะตากรรมดินแดนต่าง ๆ ว่ามีความเป็นอยู่อย่างไร? อนาคตแต่ล่ะดินแดนจะออกมาแนวไหน?  จะดีหรือไม่ดี! จะออกหัวหรือก้อย หรือว่าจะออกสิบเอ็ดไฮโล (เอิ้ม...) เอาเป็นว่าท่านรู้หมดด้วยเวทย์มนต์ของท่าน ว่าดินแดนนั้นๆ เป็นไปด้วยประการไฉน

     วันนี้ก็เช่นเดียวกัน...ท่านก็นั่งดูชะตากรรมของดินแดนต่าง ๆ เหมือนทุกวัน จน...!!

     “หือ!!?..เป็นเรื่องจริงรึเนี้ย?”  ท่านพูดออกมาดั่งมาก ด้วยความตกใจ...แล้วพูดอยู่คนเดียวต่อไปอีกว่า

      “ดินแดนนักรบที่อยู่ติดกับดินแดนปีศาจกำลังจะเละเป็นโจ๊กใส่ไข่แล้วตักใส่ถ้วยรึเนี้ย!!?  (อิอิ ยังคิดจะเล่นมุขอีกนะตู!!.. 555+)  ขืนปล่อยไว้มีหวังดินแดนนักรบต้องล่มสลายจากน้ำมือของกองทัพปีศาจเป็นแน่แท้ ...ไม่ได้การณ์!!.. เราจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วสินะ”  ท่านคิดแบบนั้น แล้วจึงร่ายเวทย์แปลงร่างเป็น..!!

     “โอม..หมาแมวม้าหมูมันหมก..กระเทียมพริกไทยมาม่าไวไวอร่อยจุงเบย”  (สาบานได้มั้ย?..ว่านี้มันคือเวทย์มนต์)  

     จอมเวทย์วัยชรา เกเมก้า ท่านก็ได้ร่ายเวทย์มนต์แปลงกายเป็นนกกระจอกสีดำแล้วบินไปยังดินแดนนักรบ เพื่อไปแจ้งข่าวที่ตนเองพอจะรู้จากการทำนายให้ผู้นำดินแดนนักรบได้ทราบ.....!

     .

     ณ ราชวังดินแดนแห่งนักรบ!!

     “ข้าละเบื่อจริง ๆ ที่วัน ๆ อยู่แต่ในพระราชวัง”  ชายผู้ที่ผู้เขียนเองก็รู้สึกว่าจะเป็นผู้นำดินแดนแห่งนักรบนี้..ได้พูดขึ้น...!

     “ท่านยังมีพวกข้า ท่านยังพูดว่าเบื่ออีกเหรอ?”  อำมาตย์ผู้หนึ่งกล่าว...แล้วทั้งคู่ก็เล่นไพ่

     “ข้า 8 แต้ม"  หือ!!?

     “ของข้าน้อย 9 แต้ม..ท่านโดนกินอีกแล้วท่านผู้นำ!!”  (อะไร?..นี้อย่าบอกนะว่ากำลังเล่นไพ่กันจริงๆ  หยุดเลยนะ! ตูเล่นพูดเล่งเฉยๆ  -O-“)

      “แหม้ ๆ กษัตริย์อย่างเราก็ต้องหาอะไรทำคลายเครียดบ้างสิท่านผู้เขียน!”  (โอ้อยยยย..บทฉันที่เตรียมมาเละหมดแล้ว..นี้พวกแกเริ่มใหม่เลย เริ่มใหม่ ๆ)

     เริ่มใหม่จากพระราชวังแห่งดินแดนนักรบ!!

     "ข้าแด่ท่านผู้นำกรุงนักรบของเรา เหล่าทหารทางทิศใต้มีรายงานมาว่า ตอนนี้ทหารของดินแดนปีศาจเข้ามาโจมตีดินแดนของพวกเรา และตอนนี้ผู้นำกำลังทหารทิศใต้อย่างท่าน มิน่าล่ะ ก็เห็นท่าจะรับมือกองทัพปีศาจไม่ไหวแล้วขอรับท่าน”  อำมาตย์ชั้นผู้ใหญ่คนที่เล่นไพ่กับผู้นำดินแดนได้พูดขึ้น...

     “เป็นความจริงงั้นรึ?”

     “ถั่วต้มขอรับ”

     “งั้นเอามา 2 จาน”  (เฮ้ยย!!..เข้าเรื่องสิเฮ้ย  อย่าพูดนอกเรื่องสิ..ไอ้พระราชา!!)

     “โทษที ๆ ข้าลืมบทพูด นี่!..ท่านอำมาตย์ที่ท่านพูดมานั้นเป็นความจริงงั้นรึ?..ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเราควรทำอย่างไรกันดี?”

     อีกทางด้านหนึ่ง..ทางด้านท่านจอมเวทย์เกเมก้า...ที่แปลงกายเป็นนกกระจอกสีดำ ก็บินตามลมมาเรื่อย ๆ จนมาถึงหน้าพระราชวังดินแดนนักรบจนได้

     ด้วยความที่กลัวผู้รักษาการณ์ที่ยืนเฝ้าหน้าประตูพระราชวังจับได้  ท่านจอมเวทย์จึงคิดหาวิธีที่จะลอบเข้าไปอย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่จะทำได้

     แต่เดิมท่านแปลงร่างเป็นนกกระจอกสีดำอยู่แล้ว..!

     “โอมม..เวทย์มนต์สารพัดนึกของข้า ขอให้ข้าเป็นสัตว์ปีกที่เล็กกว่านี้”  ความมหัศจรรย์บังเกิด เมื่อร่ายเวทย์มนต์ด้วยร่างนกกระจอกสีดำ ทำให้ท่านจอมเวทย์ เกเมก้า ถึงกับอ้าปากค้าง..ก่อนพูดขึ้นว่า!!

     “นี้กูเป็นตัวอะไรฟระเนี้ย!?”  จากร่างนกกระจอกสีดำ..ตอนนี้ท่านจอมเวทย์ได้อัพเลเวลขึ้นมาอีกขั้นเป็นนกกระจอกเทศ..(จากร่างนกกระจอกแปลงร่างเป็นนกกระจอกเทศ. เจริญล่ะพ่อคุณ?..!)  ตัวใหญ่และเป็นจุดเด่นกว่าเดิมอีก 555+

      “เอาว่ะ เข้าไปด้วยร่างนกกระจอกเทศนี้แหละ..เป็นไงเป็นกัน”  ครั้นคิดเสร็จนกจอกเทศนามว่า เกเมก้า ก็เดินเข้าไปในพระราชวังดินแดนนักรบอย่างเด่นสง่า.. ไม่สิๆ ต้องพูดว่าอย่างแนบเนียน.มันถึงจะถูก! อิ ๆ

     ย้อนกลับไปในพระราชวังงง!!

     หลังจากที่ผู้นำดินแดนนักรบและเหล่าอำมาตย์ชั้นผู้ใหญ่ต่างก็พากันกินถั่วต้ม 2 จานจนหมดกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว..

     จู่ ๆ ?

     “ใครกล้าบังอาจปล่อยนกกระจอกเทศตัวนี้เข้ามาในนี้ได้ฟะ?”  อำมาตย์ผู้ฉลาดคนนึ่งกล่าวขึ้น. เมื่อสายหันไปเห็นเจ้านกกระจอกเทศตัวประหลาดแปลงตัวนั้น. และแล้วทุกคนที่อยู่ในพระราชวังต่างก็มองมายังนกกระจอกเทศตัวนั้นที่ยืนอยู่หน้าประตูด้านในของวังหลวง.!

     “ทหารหรือใครก็ได้ มาเอาไอ้นกกระจอกเทศตัวนี้ออกไปที”  อำมาตย์พูดขึ้นอีกครั้ง!  พร้อมกันกับที่ท่านจอมเวทย์ เกเมก้า ที่อยู่ในร่างนกกระจอกเทศแปลงตัวนั้นก็กลับสภาพคือสู่ร่างมนุษย์ดังเดิม...

     “ไม่มีใครมาพาตัวข้าออกไปไหนได้หรอก!..เพราะข้าใช้เวทย์มนต์ของข้าทำให้เหล่าทหารของท่านนอนสลบไปหมดแล้ว!!”  ผู้ใช้เวทย์ เกเมก้า พูดขึ้น...

     “จริงรึ?”

     “จริงซิ!!”

     “แน่รึ?”

     “ก็แน่นะสิ.....ถ้างั้นข้าไม่กล้ามาถึงที่นี้หลอกกก”  (มันยังมีอารมณ์ขัน -3-)

     “เจ้าเป็นใคร?..มีธุระอะไรกับที่นี้?”  ผู้นำดินแดนนักรบถามท่านจอมเวทย์ เกเมก้า ด้วยอาการที่ไม่ประสมอารมณ์หมาย...

     “ข้าคือผู้ใช้เวทย์แห่งดินแดนจอมเวทย์นามว่า เกเมก้า ข้ามาที่นี้ก็เพราะว่าข้ามีเรื่องบางอย่างจะมาบอกท่าน”

     “ไหน..เจ้าลองว่ามาดิ”

     “คืออย่างนี้..ดินแดนนักรบของท่านแห่งนี้กำลังจะล่มสลาย”

     “ชิชะ..เจ้าเอาอะไรมาพูดห้ะ!!..ไอ้จอมเวทย์งี่เง่า”

     “กูยังพูดไม่จบบบบบ..!”  ท่านเกเมก้า ตะโกนไปสุดเสียง

     “คะ..ครับ!! //มันเป็นโจรเปล่าวะ?”  ผู้นำดินแดนนักรบถึงกับกลัวสุดขีดเหมือนกัน 555+

     “ท่านคงเคยได้ยินข่าวนี้มาบ้างแล้วว่า ตอนนี้ผู้นำดินแดนปีศาจตนใหม่นาม ริคกะ คิดอยากเป็นใหญ่เหนือใครทั้งปวง พวกมันจึงได้ส่งกองทัพปีศาจเข้าไปรุกรานดินแดนอื่น ๆ ในพื้นที่ใกล้เคียง ข้ามาเตือนท่านด้วยความหวังดี..ถ้าไม่อยากให้ผู้คนในดินแดนของท่านล่มตายไปมากกว่านี้ ท่านก็จงย้ายไปอยู่ที่ดินแดนอื่น”  ท่านจอมเวทย์ เกเมก้า อธิบายไปตามที่ตัวเองพอทราบมาจากการทำนาย

     “ท่านอย่ามาล้อเล่นกับข้าหน่อยเลย ที่นี้เป็นดินแดนของข้า ท่านจะให้ข้าย้ายไปอยู่ที่ดินแดนแห่งไหนเล่า?”

     “ข้าเตือนท่านแล้วนะ!!”

     “ข้าไม่ฟัง!..เหตุใดข้าต้องเชื่อคำพูดท่านด้วยล่ะ?..ที่นี้มันคือทุกสิ่งทุกอย่างของข้า!..ทหารนำตัวท่านจอมเวทย์ผู้นี้ออกไปที ข้าไม่อยากคุยกับเขาอีกแล้ว”

     “ไม่ต้อง ๆ ..ยังไงข้าก็ต้องไปอยู่แล้ว..”  หลังจากที่ท่านจอมเวทย์ เกเมก้า พูดจบ.  ท่านก็ร่ายเวทย์มนต์แปลงร่างเป็นนกกระจอกเทศสีดำตัวเดิมเหมือนตอนเข้ามา แล้วเดินส่ายก้นจากไป...

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา