สงครามต่างดินแดน

9.3

เขียนโดย บัทเตอร์

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.

  30 Ss
  37 วิจารณ์
  41.89K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 00.11 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

26) บทที่ 25 เจ้าชายนำทัพปีศาจ 98%

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     .

     บทที่ 25  เจ้าชายนำทัพปีศาจ

     ...มือไม่พายอย่าเอาหัวราน้ำให้ปลาฉลามกิน 55+ มือไม่เอาเท้าราน้ำ หมายถึง คนที่ไม่ช่วยเหลืองานส่วนรวม ไม่ให้ความร่วมมือ แล้วยังทำตัวเกะกะ เหมือนกองขยะที่ขว้างทางเดิน (เอิ้มมันใช่เวลามาเรียนสุภาษิตไหมเนี้ย 555+)

     “ว่าแต่ทำไมพวกเราต้องมาพายเรือแจวกลางทะเลด้วยเนี้ย”  กัปตันเรือโกโก้บ่น

     “เอาน่าอย่างน้อยพวกเราก็ใกล้ถึงดินแดนจอมเวทย์แล้วล่ะ”  ท่านหลอดดูดหมีกล่าวทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้เลยว่าไอ้ดินแดนจอมเวทย์มันอยู่ ณ ส่วนไหนของโลกแห่งจินตนาการ

     “ใกล้ถึงกับผีสิ๊...” เหมือนท่านกัปตันโกโก้จะคลั่งอ่ะ 555+

     “ใจเย็นก่อนสหาย”  ท่านมหาหมีบอก พร้อม ๆ กันกับที่กัปตันแหงนมองบนฟากฟ้าสีหน้าแปลก ๆ และความรู้สึกแปลก ๆ ในชั้นบรรยากาศบนท้องนภา

     “เมฆเป็นสีดำ ท้องฟ้าเป็นสีเทา นี้มันอะไรกัน”  กัปตันโกโก้พูดออกมาตามภาพที่เขาเห็น

     “นั้น...ห๊ะ ดินแดนนักรบสัตว์ของข้า ม่ายยย” ดินแดนนักรบสัตว์บ้านเกิด...ถิ่นฐานสถานที่ของท่านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าถูกเผาจนหมอดไหม้แล้วตอนนี้

     “ใครกันมันเป็นฝีเท้าใคร”  ท่านโกโก้กัปตันเรือรบพูดขึ้น...แล้วเขาก็หยุดคิดสักพัก แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า...มันต้องเป็นฝีมือของปีศาจอย่างแน่นอน นี้พวกปีศาจบุกมายังดินแดนนักรบสัตว์แล้วหรือนี้...ท่านกัปตันโกโก้คิด

     “โอ้ย ไม่นะ ไม่นั้น...นั้นบ้านของข้า สหายของข้า ม่าย ยย”  อีส่วนทางด้านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าได้แต่ร้องไห โฮ... เขาทำอะไรไม่ถูกแล้วต้องนี้

     “ผ่านไปแล้ว ผ่านไปแล้ว มันจบแล้ว”  กัปตันรำพัน...

     “ข้าต้องการแก้ผ้า” เฮ้ย...เอิ้มโทษที 555+ กำลังจะบอกว่าท่านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าตอนนี้เขาต้องการแก้แค้นกับใครก็ตามที่เขารู้ว่าเป็นคนทำลายดินแดนอันเป็นที่รักของเขาพังทลายหายไป ถ้าเขารู้เขาจะสังหารคน ๆ นั้นและทำให้มันหายไปด้วยเช่นกัน

     ตอนนี้ท่านหลอดดูดหมีและกัปตัน...ทั้งคู่หันหลังกลับไม่ได้แล้ว...สงครามอันยิ่งใหญ่มันกำลังมาอยู่ตรงเบื้องหน้าของพวกเขาเหล่าขุนพลทั้งหลาย...จนเตรียมพร้อมทุกเมื่อเถิด...!

     .

     ย้อนรอยก่อนจะเป็นเหตุให้เมฆเป็นสีเทา...

     “ถึงแล้วคับท่าน ราดีน”  ทหารปีศาจตนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เดินทางโดยเรือรบอเมริกา...มาจนถึงดินแดนของนักรบสัตว์ ที่เหล่าปีศาจคาดหมายว่าจะทลายให้ซากสิ้นและสิ้นซาก (แล้วจะสลับคำทำตูดห่านไรว่ะเนี้ย 555+)

     “ดีเลย พวกเรามาสนุกกันเตอะ”  ราดีนที่ยังคงโดนดาบแห่งความมืดครอบงำ...เขาได้นำพาสมุนปีศาจน้อยใหญ่เข้าจู่โจมดินแดนนักรบสัตว์ทันทีที่มาถึง

     “เผามันให้เป็นถ่าน โกววว”  ราดีนสั่งทหารปีศาจที่มาจากดินแดนปีศาจพร้อมธนูไฟครบกำลังพลยิงเข้าใส่ทั่วทุกเกาะทั่วทุกที่ในดินแดนนักรบสัตว์...ไม่เว้นแม้แต่ชนเผ่าชาวบ้าหมีที่อยู่ในป่าลึกก็ถูกทำลายหายแว๊บไปในไม่ช้า เหล่านักรบและสัตว์ตายเรียบ...เป็นการยากมากที่จะมีผู้รอดชีวิต

     .

     “ชัยชนะครั้งนี้เป็นของข้าแล้ว ข้าพิชิตดินแดนนักรบแดนข้าเกิดและดินแดนนักรบสัตว์ที่อยู่ติดกันได้แล้ว ฮ่า ๆ ๆ”  เจ้าชายราดีนผู้หลงใหลไปในทางที่ผิดพูดขึ้นท่ามกลางเปลวไฟร้อนระอุ...อันเกิดจากคำสั่งการของตนอย่างภาคภูมิใจ (เลวจริงๆ)

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา