สงครามต่างดินแดน
เขียนโดย บัทเตอร์
วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.
แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 00.11 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
26) บทที่ 25 เจ้าชายนำทัพปีศาจ 98%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ.
บทที่ 25 เจ้าชายนำทัพปีศาจ
...มือไม่พายอย่าเอาหัวราน้ำให้ปลาฉลามกิน 55+ มือไม่เอาเท้าราน้ำ หมายถึง คนที่ไม่ช่วยเหลืองานส่วนรวม ไม่ให้ความร่วมมือ แล้วยังทำตัวเกะกะ เหมือนกองขยะที่ขว้างทางเดิน (เอิ้มมันใช่เวลามาเรียนสุภาษิตไหมเนี้ย 555+)
“ว่าแต่ทำไมพวกเราต้องมาพายเรือแจวกลางทะเลด้วยเนี้ย” กัปตันเรือโกโก้บ่น
“เอาน่าอย่างน้อยพวกเราก็ใกล้ถึงดินแดนจอมเวทย์แล้วล่ะ” ท่านหลอดดูดหมีกล่าวทั้ง ๆ ที่เขาไม่รู้เลยว่าไอ้ดินแดนจอมเวทย์มันอยู่ ณ ส่วนไหนของโลกแห่งจินตนาการ
“ใกล้ถึงกับผีสิ๊...” เหมือนท่านกัปตันโกโก้จะคลั่งอ่ะ 555+
“ใจเย็นก่อนสหาย” ท่านมหาหมีบอก พร้อม ๆ กันกับที่กัปตันแหงนมองบนฟากฟ้าสีหน้าแปลก ๆ และความรู้สึกแปลก ๆ ในชั้นบรรยากาศบนท้องนภา
“เมฆเป็นสีดำ ท้องฟ้าเป็นสีเทา นี้มันอะไรกัน” กัปตันโกโก้พูดออกมาตามภาพที่เขาเห็น
“นั้น...ห๊ะ ดินแดนนักรบสัตว์ของข้า ม่ายยย” ดินแดนนักรบสัตว์บ้านเกิด...ถิ่นฐานสถานที่ของท่านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าถูกเผาจนหมอดไหม้แล้วตอนนี้
“ใครกันมันเป็นฝีเท้าใคร” ท่านโกโก้กัปตันเรือรบพูดขึ้น...แล้วเขาก็หยุดคิดสักพัก แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า...มันต้องเป็นฝีมือของปีศาจอย่างแน่นอน นี้พวกปีศาจบุกมายังดินแดนนักรบสัตว์แล้วหรือนี้...ท่านกัปตันโกโก้คิด
“โอ้ย ไม่นะ ไม่นั้น...นั้นบ้านของข้า สหายของข้า ม่าย ยย” อีส่วนทางด้านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าได้แต่ร้องไห โฮ... เขาทำอะไรไม่ถูกแล้วต้องนี้
“ผ่านไปแล้ว ผ่านไปแล้ว มันจบแล้ว” กัปตันรำพัน...
“ข้าต้องการแก้ผ้า” เฮ้ย...เอิ้มโทษที 555+ กำลังจะบอกว่าท่านมหาหลอดดูดหมีแพนด้าตอนนี้เขาต้องการแก้แค้นกับใครก็ตามที่เขารู้ว่าเป็นคนทำลายดินแดนอันเป็นที่รักของเขาพังทลายหายไป ถ้าเขารู้เขาจะสังหารคน ๆ นั้นและทำให้มันหายไปด้วยเช่นกัน
ตอนนี้ท่านหลอดดูดหมีและกัปตัน...ทั้งคู่หันหลังกลับไม่ได้แล้ว...สงครามอันยิ่งใหญ่มันกำลังมาอยู่ตรงเบื้องหน้าของพวกเขาเหล่าขุนพลทั้งหลาย...จนเตรียมพร้อมทุกเมื่อเถิด...!
.
ย้อนรอยก่อนจะเป็นเหตุให้เมฆเป็นสีเทา...
“ถึงแล้วคับท่าน ราดีน” ทหารปีศาจตนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เดินทางโดยเรือรบอเมริกา...มาจนถึงดินแดนของนักรบสัตว์ ที่เหล่าปีศาจคาดหมายว่าจะทลายให้ซากสิ้นและสิ้นซาก (แล้วจะสลับคำทำตูดห่านไรว่ะเนี้ย 555+)
“ดีเลย พวกเรามาสนุกกันเตอะ” ราดีนที่ยังคงโดนดาบแห่งความมืดครอบงำ...เขาได้นำพาสมุนปีศาจน้อยใหญ่เข้าจู่โจมดินแดนนักรบสัตว์ทันทีที่มาถึง
“เผามันให้เป็นถ่าน โกววว” ราดีนสั่งทหารปีศาจที่มาจากดินแดนปีศาจพร้อมธนูไฟครบกำลังพลยิงเข้าใส่ทั่วทุกเกาะทั่วทุกที่ในดินแดนนักรบสัตว์...ไม่เว้นแม้แต่ชนเผ่าชาวบ้าหมีที่อยู่ในป่าลึกก็ถูกทำลายหายแว๊บไปในไม่ช้า เหล่านักรบและสัตว์ตายเรียบ...เป็นการยากมากที่จะมีผู้รอดชีวิต
.
“ชัยชนะครั้งนี้เป็นของข้าแล้ว ข้าพิชิตดินแดนนักรบแดนข้าเกิดและดินแดนนักรบสัตว์ที่อยู่ติดกันได้แล้ว ฮ่า ๆ ๆ” เจ้าชายราดีนผู้หลงใหลไปในทางที่ผิดพูดขึ้นท่ามกลางเปลวไฟร้อนระอุ...อันเกิดจากคำสั่งการของตนอย่างภาคภูมิใจ (เลวจริงๆ)
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ