บ้านหัวโขน

     ทำไมถนนเส้นนี้ถึงได้ดูเปรี่ยวกว่าทุกครั้ง...
     ภายในซอยเมืองหลวงดูเปรี่ยวกว่าทุกครั้งที่เคยเป็นมา แต่ก่อนที่ถนนเส้นนี้จะมีแต่รถขับผ่านไปมาทุกครั้งแต่ทำไมวันนี้ถึงไม่เป็นอย่างนั้น มันเงียบจนดูผิดปกติ แถมบ้านเรือนข้างๆถนนต่างก็ปิดไฟนอนกันไปหมด เหมือนกับว่าคนในหมู่บ้านกำลังกลัวอะไรบางอย่าง...บางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
     ว่าแต่...กลัวอะไรกัน?
     "เฮ้ยพวกเรา รีบๆเดินกลับบ้านกันเร็วๆหน่อย เห็นคนในหมู่บ้านตรงนี้เขาบอกกันว่าที่นี่มีบ้านร้างแถมยังเฮี้ยนนักเฮี้ยนหนาอีกด้วย"
     "แล้วมันน่ากลัวยังไงวะไอ้กิจ?"
     บี ถาม วีกิจ ในขณะที่ตัวเองนั้นกำลังเดินอยู่บนถนนอันเวิ้งว้างและมีบ้านร้างที่เฮี้ยนนักเฮี้ยนหนาอย่างที่เพื่อนของตัวเองพูด ทั้งๆที่ตัวเองนั้นยังไม่เคยได้พบได้เจอกับสิ่งที่คนอื่นๆชอบพูดกันว่า 'ผี' แต่จะกลัวกันไปทำไมทั้งๆที่ตอนนี้ก็ยังไม่เห็นจะออกมาเดินแวบไปแวบมาด้วยซ้ำ แถมไอ้เรื่องแบบนี้ ชายหนุ่มเจอมาเยอะแล้ว ไอ้วีกิจเล่าให้ฟังบ้างล่ะ เพื่อนคนอื่นๆมาหลอกกันบ้างล่ะ วันๆไม่มีอะไรทำกันหรือไงพูดแต่เรื่องผีๆ
     ประสาทแดกชัดๆ!!!...
     "อย่างนายน่ะไม่รู้หรอก หลังจากที่คนเจ้าของบ้านตายไป มักจะเกิดเรื่องราวแปลกๆอยู่เสมอ..."
     ยังไม่ทันที่วีกิจจะได้พูดอะไรต่อ บีเพื่อนรักก็พูดแทรกขึ้นมาทันที
     "อ๋อหรอ คุณวีกิจผู้ชอบเรื่องผีๆ...ไหนลองเล่ามาซิว่ามันเป็นยังไง จะน่ากลัวอย่างที่แกเล่าหรือเปล่า นี่ถ้าไม่น่ากลัวนะมึงโดนกูรุมเตะแน่ ใช่มั้ย...ไอ้เก้า?"
     บีกล่าวก่อนจะหันไปทาง เก้า เพื่อนรักอีกคนหนึ่งที่กำลังเดินอยู่ข้างหลังบีและวีกิจ เขายิ้มแล้วเอ่ยกล่าวออกมา
     "เออใช่ ถ้าไม่น่ากลัวมึงโดนพวกกูแน่!"
     "อุ๊ยตายว้ายกรี๊ดดดด... ตกใจคร่ากิจตกใจมว๊ากกกก!!!"
     คำพูดกระแดะของวีกิจทำเอาเพื่อนอีกสองคนหัวเราะได้ทันทีและเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยความสุขด้วยมากกว่า ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อนเลย...รู้สึกดีจริงๆ
     "อ่ะ...ไหนมึงลองเล่ามาซิไอ้กิจว่ามันเป็นยังไง ไอ้บ้านผีห่าซาตานมึงเนี่ย"
     "เฮ้ย ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะเว้ยไอ้บี ระวังเถอะมึงเดี๋ยวได้โดนผีแหกปาก"
     วีกิจกล่าวอย่างหวังดีแต่ดูเหมือนว่าบีจะไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่แถมยังแลบลิ้นปริ้นตาให้อีก
     เฮ้อ...ไอ้เพื่อนคนนี้ ถ้าโดนผีแหกปากขึ้นมากูไม่ช่วยแน่!
     "แหม...ทีนี้ทำมาเป็นอยากรู้เลยหรือคับ พ่อคนเก่ง หึหึ"
     "ก็เออสิวะ บอกมาเร็วๆ" 
     บีเร่งในขณะที่วีกิจหันซ้ายหันขวาเหมือนกลัวอะไรบางอย่าง บางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
     ใช่...ในไม่ช้านี้หรอก!
     "เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นครูโขนเขากำลังซ้อมรำอยู่ ทีนี้ก็มีขโมยขึ้นบ้านครูโขนเขาพยายามจะสู้แต่อีกฝ่ายมีปืนสุดท้ายก็ถูกยิงตาย และไอ้ที่เฮี้ยนเนี่ยก็คงจะอยากรู้ว่าใครเป็นคนร้าย เพราะตำรวจตรวจในกล้องวงจรปิดแล้วพบว่าคนร้ายเอาหน้ากากปิดหน้าอยู่ สุดท้ายก็หาคนร้ายไม่เจอ คดีนี้ก็เลยถูกปิดไปโดยไม่มีข่าวคืบหน้า สุดท้ายก็กลายเป็นบ้านร้างไปแต่เหมือนว่าเขาอยากไม่อยากจากบ้านหลังนี้ไปมั้งก็เลยไม่ยอมไปเกิด แถมตอนนี้ก็ยังอยู่นะ...เรื่องก็มีประมาณนี้แหละ"
     หลังจากที่วีกิจเล่าเรื่องจบ บีก็แอบยิ้มกริ่ม ถ้ามันเฮี้ยนนักเฮี้ยนหนาอยากจะขอไปท้าสักหน่อยมันจะเป็นไรไป อีกอย่างถ้าเจอผีกะจะเอารองเท้านักเรียนที่ใส่อยู่ฟาดหัวแล้วก็ยัดเข้าปากสักหน่อย ดูซิทีนี้มันยังจะกล้าไปผุดไปเกิดหรือเปล่า หรือไม่แน่ก็ขอหวยแม่งเลยเอาสักสามตัวท้าย เห็นแม่ชอบเล่นหวยแทงหวยถ้าถูกจะได้โทรศัพท์ไอฟงไอโฟนอะไรนั่นมาใช้ หึ...แค่คิดก็สนุกซะแล้วสิ
     "หึ ถ้ามันน่ากลัวอย่างที่ชาวบ้านเขาว่ากันมึงก็พาไปเลยดิวะ จะได้ไปบอกให้ไอ้ชาวบ้านหน้าโง่มันรู้ว่าผีน่ะไม่มีจริงในโลก!"
     "นี่มึงจะบ้าหรือเปล่าเนี่ยไอ้บี ไม่ได้ยินที่กูเล่าหรือไงวะว่ามันเฮี้ยน ไอ้นี่ชอบท้าทายนัก กูไม่เอาด้วยหรอกขอผ่าน ถ้าจะไปก็ไปกันเอง ถึงจ้างแสนนึงก็ไม่เอา!"     
     วีกิจรีบปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น แต่ดูเหมือนว่าบีจะฉลาดเป็นกรด ชายหนุ่มเอ่ยกล่าวทันที
     "น่าเสียดายจัง บ้านผีสิงนั่นมันอยู้ตรงไหนนะ มึงรู้ไหมวะไอ้เก้า?"
     เก้าส่ายหน้าทันทีอย่างเห็นผิดเป็นถูก ที่จริงแล้วชายหนุ่มเองก็อยากไปท้าทายผีห่าซาตานอะไรนั่นเหมือนกันนั่นแหละ
     "ไม่รู้สิ แล้วมึงว่าใครรู้ทางวะไอ้บี?"
     ชายหนุ่มส่ายหน้าตอบ ก่อนที่ทั้งสองจะหันไปทางวีกิจที่ยืนเอ๋ออยู่ 
     ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไอ้เพื่อนสองตัวนี้มันกำลังสื่อสารอะไร
     "ไอ้ห่า...ก็ได้ เดี๋ยวกูพาไป แต่แปปเดียวนะ"
     "เออ ก็ได้"
     หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เดินไปตามถนนอันกว้างใหญ่ โดยที่วีกิจนั้นไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเก้ากับบีกำลังวางแผนบางอย่างอยู่ทางด้านหลังเจ้าตัวด้วยการกระพริบตาครั้งนึงก่อนจะทำทีเป็นคุยเรื่องอื่นๆตามประสาวัยรุ่นทั่วไป
     การเดินทางสู่ความตายกำลังเริ่มขึ้นแล้ว...
     และอีกไม่นานพวกมึงจะได้รู้สำนึก...ไอ้พวกเด็กนรก ไอ้พวกเด็กลองของ หึๆ ฮ่า-ๆๆๆๆๆๆๆๆ...!!!