น้ำ

   
หลายวันผ่านไป
ในเมือง
“ตอนนี้น้ำมัน และ ถ่านหิน ทุกอย่างเหลือน้อยเต็มที อีกไม่นานการคมนาคมต่างๆ การอุปโภคบริโภคต้องเกิดปัญหาแน่นอนพวกเราต้องลดการใช้ลง”
“ไอ้เรื่องนั้นฉันไม่ค่อยสนหรอกฉันสนแต่เพียงน้ำมากกว่า”
เสียงชาวบ้านคุยกันตามทางระหว่างที่จิมเดินผ่าน
“ทหารเดินคุมเต็มไปหมดเลย ยังไงก็ต้องไป”
จิมเดินหลบหลีกเข้ามาที่ห้องโถงแห่งหนึ่ง”
กริ๊ก!!!
“อย่าขยับ ไม่งั้นเละ”
“เดี๋ยวก่อนไมค์ ฉันจิมไง”
“อ้อ โทษทีสหาย ตอนนี้โลกมันอยู่ยากน่ะ”
“ไม่ลั่นไกใส่สมองฉันก็ขอบคุณแล้ว”
คนที่จิมมาพบคือ ไมค์เอเดอสัน นักโบราณคดี เขาเชี่ยวชาญเรื่องโบราณต่างๆอย่างมากโดยเฉพาะเขารู้ภาษาโบราณมากกว่า100ภาษา คงเป็นที่พึ่งสุดท้ายแล้ว
“อืม นี่มันคำพูดของคัมภีร์โบราณที่ถูกเขียนโดยชนเผ่าทางใต้นี่ พวกนี่มีความเชี่ยวชาญเรื่องไสยเวทย์มากไม่แน่ นี่อาจเป็นรับสั่งจากเบื้องบนก็เป็นได้”
“แล้วพอจะแก้ได้มั๊ย”
“นายดูนี่”
“อะไรน่ะ”
“นี่คือรุปคัมภีร์ที่นายพูดถึงดูข้างๆสิ”
“อะไรน่ะอ่านไม่ออก”
“นี่คือข้อบังคับว่าต้องเป็นแค่ผู้กอบกู้เท่านั้นที่จะไขปริศนา”
“เคยมีเพื่อนฉันเป็นนักโบราณคดีพยามจะแก้ปริศนานี้ แต่วันต่อมาเขาได้ตายคาคัมภีร์นั้น ฉะนั้นจึงเป็นคัมภีร์ต้องห้าม”
“เดี๋ยวก่อนมีลุงคนนึงมาบอกเรื่องนี้กับฉันนะ”
“ไม่แน่นายอาจเป็นผู้กอบกู้ก็เป็นได้ โดยทั่วไปหากมีผู้คนพยายามแก้ไขปัญหาอย่างจรองจรังเป็นอันตายทุกรายแต่รายกลับไม่เป็นอะไรเลย อ้อหากเป็นผู้กอบกู้จริงๆ จะได้ยินคำนี้อย่างลางๆว่า our HERO ประมาณนี้”
จิมย้อนคิดถึงลุงคนนั้น
“ขอบใจนะพ่อหนุ่ม”
“ครับ”
“our HERO”
“เฮ้ยจิมเป็นไรรึเปล่า”
“ป่าวๆ ขอบใจนะวันนี้ฉันเอาน้ำมาให้2ลิตร”
“ขอบใจมากพวกหวังว่าเราคงได้ร่วมงานกันอีก”
“ไปล่ะ เจอกันเมื่อชาติต้องการ”
“ต้องเป็นนายแน่ๆจิม นายต้องช่วยมนุษย์และสิ่งมีชีวิตทุกชีวิตบนโลกนะ ชะตาโลกอยู่ในมือนายแล้ว”
“เฮ้อปวดหัวเป็นบ้าเลย นั่งคิดยังไงก็คิดไม่ออก เราถูกกำหนดเป็นผู้กอบกู้จริงน่ะเหรอ”