มาจากสายฝน

   
หลายวันต่อมา
แบงค์: มาทำอะไรเหรอลิน
ลิน: มาซื้อของค่ะ
แบงค์:แล้วเรื่องไปทะเลล่ะ
ลิน:แบงค์ว่างเมื่อไรก็ไปกันเลยนะ
แบงค์:ได้งั้นอีก2วันเจอกันที่เดิมเวลาเดี๋ยวบอก
ลิน: ค่ะ
สองวันต่อมา
“ตื้ดๆๆๆๆ”
ลิน:ฮัลโหล เดี๋ยวขอจัดของก่อนนะ
แบงค์: โอเค อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ
…….
ลิน: แบงค์รินมาแล้ว รอนานมั๊ย
แบงค์: ไม่หรอก ป่ะไปทะเลกัน
ลิน: let’s to sea เย้
………
ลิน: ว้าวทะเลสวยจัง
แบงค์ : ใช่ๆ หาดทรายก็ขาว ลมเย็น น้ำสีก็สวย
ลิน : วางสัมภาระแล้วไปเฮฮาดีกว่า
แบงค์:ลินรอแบงค์ด้วย
ลิน: โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล
แบงค์ : รำ ระบำชาวเกาะ เพลงเพราะเสนาะจับใจ สายน้ำหลั่งไหล สายน้ำหลั่งไหล วู้วู้
ลิน: แบงค์ ไปว่ายน้ำกัน
แบงค์ : โอเค
ลิน: มาเร็วๆสิแบงค์
แบงค์: รอหน่อยสิคลื่นมันแรง
แบงค์: เฮ้ย!
หมับ!!
ลิน:ว้าย!แบงค์อย่าบีบมันเจ็บ
แบงค์: ขอโทษ ขอโทษ คลื่นมันแรงขามันไม่ถึงพิ้นน่ะ
ลิน: ว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ
แบงค์: เป็น เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
ลิน: หิวแล้วล่ะไปกินข้าวกันดีกว่า
แบงค์: ดีๆ หิวเหมือนกัน
ลิน:หาดนี้สงบดีนะ ไม่ค่อยมีคนเลย
แบงค์: ใช่ เงียบดี
แบงค์: ว่าแต่จะกลับเมื่อไรล่ะ
ลิน:สี่ทุ่ม
แบงค์: ตามสบาย
หลายชั่วโมงผ่านไป
ลิน: แบงค์มาดูพระอาทิตย์ตกสิสวยนะ
แบงค์: ใช่ สวยมากๆเลย
ลิน: เนอะ
พูดเสร็จลินก็กอดแบงค์ แบงค์นั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูกจึงปล่อยให้รินกอดไป
ลิน: มืดแล้วก่อกองไฟกัน
แบงค์: เดี๋ยวหากิ่งไม้ก่อนนะ
ลิน: จ้า เร็วๆนะ
แบงค์: โอเค เรียบร้อย กินข้าวดีกว่า
ลิน: เห็นด้วย
แบงค์: อิ่มจัง เป็นวันพักผ่อนที่ดีจริงๆ
ลิน: นั่นสิ แบงค์ลองนี่หน่อยมั๊ย
แบงค์: เฮ่ย เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพกเหล้ามา
ลิน: ผ่อนคลาย ผ่อนคลาย เอาล่ะ คัมไปน์
ลิน: แบงค์ดูบนท้องฟ้าสิ ดาวสวยจังเลยนะ
แบงค์: ใช่สวยมาก
แบงค์: ลินเข้ามาใกล้ๆเราหน่อยสิ
ลิน: มีอะไรเหรอ
พูดจบแบงค์ก็เอาปากประจบปากลินทั้งคู่นั่งจูบกันริมกองไฟ ที่บนฟ้ามีดวงดาวส่องประกายระยิบระยับ
ลิน: แบงค์พอเถอะกลับบ้านกัน
แบงค์: นี่ก็ใกล้สี่ทุ่มแล้ว ป่ะ กลับ
พอขึ้นรถลินก็หลับมาตลอดทาง
ณ ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง
แบงค์ : แวะหากาแฟหน่อยดีกว่า ลินจะเอาอะไรมั๊ย
ลิน: อืออออ ไม่เอาอะ แบงค์ไปซื้อของเถอะ
หลังจากกลับมาแบงค์เห็นลินหายใจ ถี่และแรงเหงื่อออกจึงจับหน้าผากดู
แบงค์: ตายล่ะตัวร้อนขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ไม่ได้การต้องรีบแล้ว
แบงค์จึงพารินมาที่บ้านแบงค์และพารินนอนบนที่นอนแล้วไปต้มน้ำ หาข้าว กับยามาให้ริน
แบงค์:เดี๋ยวเช็ดตัวเสร็จ ลุกขึ้นมากินข้าวต้มกับยาก่อนนะ
ลิน: แค่กๆ ขอบใจนะแบงค์ ขอโทษนะที่ทำให้เดือดร้อน แค่กๆ
แบงค์: ไม่เป็นไรมาสิเดี๋ยวป้อนให้
ลิน:ขอบใจนะ
แบงค์: เอาล่ะนอนหลับฝันดีนะ
ลิน:แบงค์ล่ะ
แบงค์: เดี๋ยวนั่งตรวจงาน อาบน้ำ ก่อน
ลิน: แล้วจะนอนบนเตียงนี้มั๊ย
แบงค์ไม่ตอบพร้อมดินไปทำธุระ
เช้าวันต่อา
ลิน: ฮึ้ย!!หลับสบายจัง ไข้ดูเหมือนจะลดแล้วด้วย
ลิน: แบงค์ทำไมถึงนอนข้างล่างไม่นอนข้างบนนี้ล่ะ
ลิน : นี่เธอเสียสละขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมแฟนเก่าเธอถึงทิ้งเธอได้ลงนะ
แบงค์: หาวววว อ้าวอรุณสวัสดิ์ลิน อาการเป็นไงบ้าง
ลิน:ค่อยยังชั่วแล้ว ก็เพราะได้แบงค์ดูแลนี่แหละ
แบงค์ : แหม ก็มัน
ลิน:จำได้มั๊ยเมื่อคืนทำอะไรไว้ที่หาด
แบงค์:ได้สิก็…เช้าแล้วหาไรกินดีกว่า
ลิน: โห่ แบงค์อะ ไม่ยอมตอบลินเลยนะ
แบงค์: หิวแล้วรีบกินดีกว่าเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ
…….
แบงค์: อาบน้ำเสร็จแล้วใช้มั๊ย
ลิน : จ้ะ
แบงค์:เดี๋ยวไปส่งบ้านให้นะ
ลิน:ขอบใจนะจ๊ะ
……..
หน้าบ้านริน
แบงค์:เอาล่ะ ถึงแล้ว แล้วเจอกันนะ
ลิน: จ้ะแล้วเจอกันนะจ๊ะที่รัก
คำพูดประโยคนั้นทำเอาแบงค์ทำอะไรไม่ถูกเลย