รักสดใสของยัยเวิ่นเว้อ

"ร้านนี้อาหารอร่อยมากรู้ไหม"
"นายขี้โม้หรือเปล่าซิกเกอร์"
"ไม่เชื่อลองทานดู"
"โฮ้ อร่อยอ่ะ"
"เห็นไหมฉันบอกแร้ว"
"แสดงว่านายมาทานบ่อย"
"อืม"
"อ้าวซิกเกอร์ไม่เจอกันซะนานเรย"
"เป็นไงบ้างเธอสบายดีนะซิน "
 "อืม ฉันสบายดี"
"แล้วนายล่ะซิกเกอร์"
"ผมก้อสบายดี"
"ที่นั่งข้างๆ แฟนเหรอ"
"อืม"
"น่ารักดีนะ'
"ขอบคุณค่ะ"
"ชื่อไรค่ะ"
"อันโกะค่ะ"
"เรียนที่เดียวกันเหรอ"
"ค่ะ"
"ไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวค่ะ ชื่อรัยค่ะ"
"ซินจร๊"
"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"กินเสร็จยัง"
"กำลังทาน"
"รีบๆกินสิ"
"นายจะรีบไปใหนอ่ะ"
"เปล่า"
"ไปก่อนเหอะ เดี๋ยวฉันกลับเอง"
"แล้วแต่ล่ะกัน"
พอแล้วพอ พอแล้วพอ พอแล้วใจเอ่ยใจเรา...(เสียงโทรศัพท์ซิลเลอร์ดัง)
"ฮัลโหล ว่าไงแก"
"แกออกมาหาฉันหน่อย"
"ทำไมอีกอ่ะ อันโกะ"
"ฉันมีเรื่องเกี่ยวกับซิกเกอร์จะถาม"
"เธอเห็นฉันเป็นGoogleเหรอ"
"เปล่าก้อแค่อยากรู้"
"อืมๆ"ตู๊ด ๆ ๆ ๆ
ที่ร้านอาหาร
"ว่าไงล่ะแก"
"ฉันเคยได้ยินเธอบอกว่าเธอเคยสืบเรื่องซิกเกอร์ใช่ไหม"
"ใช่ ทำไมล่่ะ"
"ฉันสงสัย เมื่อกี้!! ฉันเห็นมีผู้หญิงมาทักเค้าพอผู้หญิงคนนั้นไป ดูเค้าหงุดหงิดยังไงไม่รู้"
"ว่าแต่ นางชื่อไรอ่ะ"
"ซิน"
":o แม่เจ้า...นั่นแฟนเก่าเค้า"
"จริงเหรอ...'
'จริงซิ ฉันจะโกหก โกเจ็ดทำไม'
'แล้วฉันจะทำไงดี แก ทำไงดีอ่า ฉัน.......'
'เดี๋ยวแก ใจเย็นๆ เป็นเอามาก เว่อร์ไปนะ'
'แต่ฉัน....ฉัน....ฮือๆๆๆๆ'
'แก... อย่าได้แคร์ เค้าเลือกแกนะ'
'แต่โบราณเค้าบอก..ถ่านไฟเก่ามักติดง่ายนะ'
'เอาน๊า ถ้าเค้าไม่ใช่ควาย น่าจะตาสว่างนะ'
'โอเค ฉันเชื่อแก'
'ไปๆ กลับบ้านไปพักผ่อน'
'ขอโทษนะที่ทำให้ต้องหนีเรียนบ่าย'
'ไม่เป็นรัย มันเป็นปกติแระ'