รักสดใสของยัยเวิ่นเว้อ
เขียนโดย 
nomore
วันที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 20.40 น.
แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 09.38 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น
3) นี่เหรอเรียกว่า รัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ7.30 น.
ตือดึ้ง... ตือดึ้ง... ตือดึ้ง... เสียงโทรศัพท์อันโกะดังขึ้น
"ใครโทรมาแต่เช้าเนี๊ยะ ฮัลโหล"
"ตื่นยังยัยขี้เซา"
"นายอีกแร้ว"
"ใช่"
"มีอารัยอีกล่ะ"
"เธอไม่มาโรงเรียนหราฮะ"
"ว้ายยยยยย ตายแล้ว"
"ยังไม่ตาย"
"สายแล้ว ฮือๆๆไม่ทันแน่เรย"
"ทันซิ"
"อย่ามาล้อเล่นน๊า"
"เธอลองเงยหน้ามาที่หน้าต่างซิ"
"แม่เจ้า......ถึงขั้นมารับเลยเหรอ"
"จะได้เนียนๆไง เป็นแฟนกันต้องมารับมาส่งใช่ไหม"
"อย่ามาพูดมากฉันไปอาบน้ำก่อน"
"อืม" ตู๊ด ๆ ๆ ๆ
7.50 น.
"นายอย่าซิ่งซิ"
"ไม่ซิ่งก้อไม่ทันนะซิ"
"ว้ายยยย แม่เจ้า ระวังหน่อยซิ"
"ทำไม กลัวเหรอ"
"เปล่า!!! คนอย่างฉันต้องกลัวด้วยเหรอ"
8.30 น.
"เธอเป็นรัยกับซิกเกอร์อ่ะ"
"เปล่า ก้อเค้าเป็นพี่รหัสนิ"
"ฉันไม่เชื่อ"
"จริงๆ"
"ฉันว่าเธอกับเค้าต้องมีอารัยที่ปิดบังฉันแน่เลย"
"เปล้า"
"ทำไมต้องทำเสียงสูงอ่ะ"
"พอเหอะ แล้วเธอกับอันเทอร์อ่ะ"
"ฉันล่ะเบื่อ..."
"ทำไมอ่ะ"
"นายนั้นอ่ะ โคตร งี่เง้า.."
"ฉันว่าคงไม่เท่านาย...ซิกเกอร์หรอก"
"ทำไมอ่า"
"โทรปลุกฉันทุกเช้า"
"แล้ว....."
"ไปรับ ไปส่งฉัน"
"ฉันว่าเค้าชอบเธอแน่เรย"
"เวิ่นเว้อ...."
"อ้าว..."
"แล้วถ้ามันจริงอ่า"
"ก้อดีนะซิ ฉันชอบเค้าไปแล้ว"
"ฉันว่าแล้ว รักแท้แพ้ไกล้ชิด.."
"ฉันไม่ชอบเค้าตรงที่เค้าชอบสั่งให้ฉันทำโน้น ทำนี่"
"แล้วแกก้อทำ"
"ถ้าฉันไม่ทำเค้าจะแบนฉัน"
"แต่ก้อเอาเหอะ ไปทานข้าวกัน"
"ฉันจะบอกว่า...ฉันคงไม่ได้ไปกับแกหรอก"
"ทำไม...?"
"เค้ามาโน้นแร้ว"
"ว้าย....ตายน่าอิจฉาจัง"
ซิกเกอร์เดินเข้าพร้อมเอ่ยปาก...
"ไปทานข้าวกัน ยัยเบือก"
"ไม่...ฉันจะไปกับซิลเลอร์"
"ไม่เป็นไร... เด๊่ยวฉันพายัยนั่นไปเอง"อันเทอร์โผล่ออกมาจากห้องข้างๆ
"OK.... โชคดีนะซิลเลอร์"
คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
