ความลับของความรัก

วันนี้ผมก็ต้องตื่นเช้ามาเรียนเหมือนเดิม ขณะที่ผมกำลังเดินไปโต๊ะประจำของกลุ่มเพื่อนๆผม ผมกับต้องสะดุดตากับคนตัวเล็กที่วิ่งชนผมเมื่อวาน... คำถามในหัวผมตอนนี้คือ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ผมรีบเดินเข้าไปที่โต๊ะทันที
 
"เฮ้ย ไอ้เตอร์มาสายอีกแล้วนะมึง มานั่งๆ" พอผมเดินไปถึงไอ้มิณท์ก็เป็นคนแรกที่เอ่ยปากทักผม แต่ผมไม่ได้ตอบกลับไปเพียงแต่มองหน้ามันแล้วแลตาไปมองคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆมันเป็นเชิงถามว่าเธอเป็นใคร? มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แต่ดูเหมือนไอ้มิณท์จะไม่เข้าใจผม มันเพียงแค่ส่งยิ้มบางๆกลับมาเท่านั้น ไอ้โง่เอ้ยยยยย!
 
"ใครวะ?" ผมก็เลยต้องจำใจไปกระซิบถามไอ้เบียร์มัน แต่มันกลับไม่สนใจผมมัวแต่พพูดกับเด็กมัน -*- ไอ้นี่อีกคนม่อเด็กอยู่ได้ แล้วผมจะได้รู้ไหมวะ! 
 
"มิณท์ มิวส์ไปก่อนนะเพื่อนโทรตามแล้ว" ในขณะที่ผมทำหน้าบึ้งตึง เสียงใสๆที่ทำให้ผมหยุดหายใจก็เปล่งขึ้น พอผมหันไปมองเธอเธอกลับเดินออกจากโต๊ะไปแล้ว......
 
"เฮ้ยๆๆ อะไรวะไอ้เตอร์มองตามน้องเค้าไม่่ละสายตาเลย" ไอ้โอมครับมันก็เป็นเพื่อนพวกผมนี่ล่ะแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมาก
 
"อะไร ใครมองๆ กูป่าว" ผมพูดพร้องกับหันหน้าไปทางอื่น
 
"มึงไม่สนใจจริงๆหรอวะไอ้เตอร์ น่ารักนะเว้ย ถ้ามึงไม่สนกูจะจีบ" ไอ้โอมพูดพร้องยิ้มหื่นๆ ผมเห็นแล้วก็สยองครับ -*-
 
"เฮ้ยยย ไม่ได้ๆ น้องกูใครห้ามแตะ" ไอ้มิณท์รีบพูดหลังจากไอ้โอมพูดจบ ว่าแต่.... น้อง? นั่นน้องไอ้มิณท์หรอ!! ทำไมผมไม่รู้ล่ะ?
 
"มึงมีน้องด้วยหรอวะไอ้มิณท์" ผมหันไปถามมันทันที
 
"เออ กูเคยบอกมึงแล้วนี่หว่า"
 
"มึง-ไม่-เคย-บอก!!" ผมตะโกนใส่หน้ามันเน้นๆเลยครับ มันไม่เคยบอกผมผมแน่ใจล้านเปอร์เซ็นต์!!
 
"อ้าว... งั้นกูบอกใครวะ ช่างมันๆ เอาเป็นว่านั่นมิวส์น้องกูเอง"  ไอ้มิณท์พูดแล้วหันไปทะเลาะกับไอ้โอมต่อ
 
น้องไอ้มิณท์งั้นหรอ... หึหึ ที่นี้ก็หวานหมูแล้วสิ
 
 
 
- จบแล้วจ้ากับตอนที่ 2 วิจารณ์กันด้วยนะคะ ^^ -