ฉันกับเธอหญิงกับหญิง

     "นี่ๆได้ยินมั๊ยเมื่อกี้มีคนทะเลาะกันด้วยแหละ" เสียงจากปากสาวๆลอดผ่านหูของฮาระ

     เฮอะได้ยินบ่อยแล้วไอ้เรื่องทะเลาะกันเนี่ย ฮาระคิดในใจ

     "ได้ยินว่าฮฺมุระซังเป็นคนยกพวกเข้าไปแหละ" ฮาระรีบหันหน้าไปหาคนที่พูด

     "ตอนนี้ซากพวหนั้นอยู่ไหนอ่ะ" ฮาระมองหน้า

     "เห็นว่าอยู่หังโรงเรียนน่ะจะ" 

     ฮาระรีบวิ่งไปที่หลังโรงเรียนด้วยความเร็วแสง(เร็วไปป้าวเนี่ย)

     "ไฮ!!ฮาระฉันอยู่นี่ตามหาแันอยุ่หรอ" ฮิมุระเรียกหน้าตาเฉย "เป็นอะไรหรือป่าวทำหน้าตาเหมือนจะมีคนตายแน่ะ" ฮิมุระถามหน้าตาเฉย

     "หน้าาเฉยเกินไปแล้วจะบ้ารึไงนายและพรรคพวกนายอ่ะเจ็บปางตายกันทุกคนเลยนะ" ฮาระมองไปที่พวกลูกน้องของฮิมุระ "ไปที่ห้องพยาบาลด่วนเลยไป๊" ฮาระจัดการกับพวกฮิมุระอย่างรวดเร็ว

     "เจ๋งจังเลยเนอะฮาระเนี่ยสามารถจัดการกับพวกฮิมุระได้ด้วย" พวกคนที่แอบซุ่มมองตามนินทาฮาระ

     ณ ดาดฟ้า

     "ฉันบอกว่าไม่มาไม่มาแกก็ยังจะพาฉันมาใช่มะเนี่ยนิสัยนะ" ฮาระอมแก้มป่อง "ฉันจะต้องไปเรียน"

     "อะไรน่ะเธอจะบอกว่าไม่อยากอยู่กับฉันหรอทำไมกัน" ฮิมุระทำหน้าอ้อนๆ

     "ลูกพี่พาฮาระจังมาแล้วหรอ"

     นั่นไงว่าแล้วเชียวว่าเจ้าพวกนี้ต้องมา อุตส่าแยกตึกเรียนกันนะเนี่ยยังอุตส่ามาได้ ฮาระทำหน้าตาไม่พอใจ

     "พวกนายมาได้ยังไงเนี่ย" ฮาระตะโกน

     "ก็เราอยากเจอฮาระจังนี่นา" พวกลูกน้องของฮิมุระกรูเข้ามาหาฮาระ

     ฮิมุระทำหน้าโกรธๆแต่ไม่ให้ฮาระเห็นพร้อมกับหันหน้าไปที่ระเบียง

     "ฮิมุระอย่าสูบให้มากเลยเดี่ยวจะเป็นโรคถุงลมโป่งอะไรซักอย่างนั่นนะ" ฮาระพูด

     ฮิมุระยิ้มแล้วลูบหัวพร้อมกับปล่อยมุกให้พวกลูกน้องได้ขำกัน

     เพราะอย่างนี้แหละฉันถึงได้ชอบที่จะอยุ๋กับฮิมุระถึงแม้จะทำหน้าไม่พอใจก็เถอะ มือใหญ่ๆรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ของเขาทำให้ฉันหลงรักตั้งแต่วันนั้นถึงแม้เราจะผู้หญิงเหมือนกันแต่ฉันก็กลับหวั่นไหวกับเขาอย่างรวดเร็วเหลือเกิน แต่ฉันบอกเขาไปไม่ได้หรอกเพราะเขาอาจจะไม่ได้ชอบฉันถึงฉันจะเข้าข้างตัวเองว่าฉันมีค่าในชีวิตเขา

     "เฮ้!!ฮาระๆ" ฮิมุระปลุกฉัน "นี่เธอหลับอยุ่หรอหมดคาบแล้ว"

     ฮิมุระค่อยๆที่จะประทับปากของตัวเองลงบนปากของฮาระโดยที่จะไม่ให้เธอรู้ว่าเขาเองก็ชอบเธอ

     ปล่อยให้หลับไปอย่างนี้แหละ เธอน่ารักมากถึงแม้ว่าจะไม่รู้ก็เถอะแต่ฮาระก็คงคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงเหมือนกันเธอก็เลยไม่ได้ชอบฉันสินะ ฮิมุระแอบคิดไป