เราคือแชมป์เปี้ยน!!!!!

             เสียงเชียร์จากกองเชียร์ดังกระหึ่มจากในสนาม วันนี้เป็นการพบกันระหว่างเพื่อนเก่ากับฉัน กองเชียร์ฝั่งของโรงเรียนเรานั้นไม่มีคนจากโรงเรียนเรามาเลย แต่นั่นก็คิดไว้แล้วล่ะ

           ครูอรตั้งหน้าตั้งตาแนะนำพวกเราอย่างจริงจัง เหมือนเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าศึกวันนี้จะเข้มข้นกว่าการแข่งขันนัดที่แล้วมากมาย

       "ดา เล่นตำแหน่งโยนลูก พอโดนตีโต้ให้ตั้งรับลูกพลิกแพลงโดยเลื่อนต่ำลงมา ด้านหน้านั้นให้เหมยดวลตัวต่อตัวกับมือตบของอีกฝั่ง ส่วนกุหลาบถ้าลูกมาหาเธอให้ชงลูกให้เหมย นะ"

       "มันฟังดูแปลกนะโค้ช รูปแบบนี้น่ะ" กุหลาบถามด้วยความสงสัย

       

       "ไม่  รูปแบบจริงๆของมันจะปรากฎให้พวกเธอเห็นเอง ไปกันได้แล้ว"

 

  พวกเราลงมาที่สนามเสียงเฮกระหึ่มแต่นั่นไม่ใช่ของเราแต่เป็นของอีกโรงเรียนที่ลงสนามมาพร้อมกันนั่นเอง  นักข่าวถ่ายภาพกดชัตเตอร์กันสนั่น

 

        "นี่นางฟ้า มีคำแนะนำอะไรให้เขาใหม"

   ดาทำหน้าอ้อนมาที่ฉัน ฉันยิ้มเพราะไม่รู้จะแนะนำอะไรนอกจาก

 

        "ดา ทำให้เบลสนุกทีนะ"

 

  ....................................................................................................

 

     "นักกีฬาทั้งสองโรงเรียน พร้อม    เริ่มได้"

 

 ปรี้ด เสียงนกหวีดจากกรรมการตัดสินดัง เหมย ดา และกุหลาบกอดคอกันกล่าวปลุกใจ

     "บดิน  สู้" แล้วพวกเขาก็ไปประจำตำแหน่ง โดยโรงเรียนเวชวิทย์เป็นฝ่ายเสริฟก่อน

 

     "เบล อริสาไม่เห็นลง เขาจะต่อให้เราก่อนรึยังไง"

 

     "ไม่เห็นต้องสน น้ำท่วมรูไฟท่วมป่าเดี๋ยวก็โผล่หัวออกมาเองนั่นแหละ"

 

    เปรี้ยง เสียงเสริฟดังมาแต่ไกล ข้ามตาข่ายกุหลาบรับได้ไม่ยากเย็น

      "ธรรมดานี่นา"

      "ดีมากรุ่นพี่ ส่งมาที่ฉัน"

    เปรี้ยง เหมยตบลูกกลับอย่างแรง แต่เกินจะคาดคิด เมื่อลูกตะกร้อเหมือนถูกยิงกลับมาอย่างเร็ว

      "ได้แต้ม เวชิทย์ 1-0 เสริฟต่อ"

      "ได้ไง เมื่อกี๊เกิดอะไรขึ้น"

     เหมยถามแต่ ดากับกุหลาบยืนหน้าซีดอยู่

       "เหมยไม่เห็นสินะ เมื่อกี้ เบลโต้ลูกตบของเธอกลับมาในจังหวะเดียว"

 

     เฮ เสียงเฮดังสนั่น ท่ามกลางความตกตะลึงของทีมโรงเรียนบดิน

      "เร็วไปๆ อริสา นั่นแค่เริ่มต้น เธอจะต้องมาทำให้ฉันสนุก เธอพูดกับฉันแล้ว"

 

     สองแต้มหลังผ่านไปเหมือนเดิมโดยที่ทีมบดินไม่เชื่อสายตาตัวเอง

       "3-0 เปลี่ยนเสิร์ฟ บดิน"

 

      "พวกเราจะสวนกลับกัน ทวงแต้มคืนมา"

     เปรี้ยง ลูกเสริฟของกุหลาบข้ามไปแต่สมาชิกทีมตรงข้ามรับได้อย่างไม่ยากเย็น เปรี้ยง ลูกยิงกลับมาอย่างกับลูกปืน ฝังลงตรงหน้าเหมยบดอยู่กับพื้นแล้วกลิ้งไป 

      ไม่มีใครมองทัน

      "อะไรน่ะ พวกเขาแค่รับลูกเสิร์ฟ ยังไม่เห็นเซ็ทลูกเลยด้วยซ้ำ เป็นไปได้ยังไง"

      "ดาเห็น พอลูกกระดอนออกจากจังหวะรับลูกเสิร์ฟ เบลก็วิ่งมาตบลูกอย่างรวดเร็วไม่เสียจังหวะเลยแม้แต่น้อย  พวกเขาเข้าขากันมาก"

      "เวชวิทย์ได้แต้ม 4-0 เปลี่ยนเสิร์ฟ"

 

     ฉันมองน้าอรที่ยืนมองสนามนิ่งอยู่เหมือนว่าอาจะรู้ว่าฉันกังวลแต่อาก็บอกให้เรารอ

 

      "อริสา นีจะเป็นฝีมือแท้ๆของโรงเรียนบดินของเธอ พวกเขาจะอยู่ในสถานะการณ์ที่พึ่งพาเธอไม่ได้อีก ทุกคนต้องพึ่งพากัน แล้วรูปแบบเกมที่วางไว้จะเกิดขึ้นแน่นอน"

 

      ไม่รู้เหมือนกัน แต่อาหวังกับพวกเขามาก  รูปแบบของเกม  รูปแบบของเกม  ใช่แล้ว

 

       รูปแบบเกมที่อาเคยใช้กับทีมนางฟ้าเมื่อตอนอยู่มอต้น

 

      "พวกเขาสามคนนั้นต่างมีศักยภาพที่จะทำเกมในรูปแบบนั้นได้ เพียงแต่ความรู้สึกสิ้นหวังที่พวกเขาทั้งสามคนเคยได้รับมันกดทับเอาไว้ พวกเขาต้องฝ่ามันไปให้ได้"

       ฉันพยักหน้า แล้วมองดูเพื่อนในสนาม แล้วให้กำลังใจ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้

 

      "ได้แต้มเปลี่ยนเสิร์ฟ10-0 เวชวิทย์"

 

    ตุ้ง ตุ้ง ตะลุงตุงแช่ เวชวิทย์ เสียงเชียร์ซ้ำไปซ้ำมาทำให้เหมยรู้สึกรำคาญเต็มทน

 

       "ฮึ้ยย  หนวกหูไม่มีสมาธิ  ดาเธอดูอ่อนๆไปนะ พี่กุหลาบด้วย แล้วก็...ฉันด้วย"

       "ไม่ต้องอายในความอ่อนหัดของตัวเองหรอกเหมย ฉันเป็นรุ่นพี่ก็จริงแต่ก็ไม่เคยรู้เลยว่าสมาชิกทีมนางฟ้าจะแกร่งขนาดนี้    วันนั้นวันที่ริซ่ามาสู้กับบดินฉันไม่ได้ลงเลยสงสัยว่าทำใมพวกนั้นสู้ไม่ได้  ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ว่าเราสู้เบลไม่ไหวหรอก ถ้าตัวต่อตัว"

       "ดาเหมือนกัน คอยคิดตลอดเลยว่าโค้ชจะเปลี่ยนตัวเอานางฟ้ามาลงช่วย ดาเลิกคิดแล้ว"

       "ตระกร้อไม่มีรูปแบบงั้นเหรอ ดีล่ะ ลืมรูปแบบเกมของโค้ชไปสนิทเลย ได้ฉันจะเป็นตัววิ่งเองก็ได้"

 

         "บดินสู้" เสียงพวกเธอปลุกใจ แล้วไปประจำตำแหน่งที่โค้ชวางไว้ แม้มันจะถูกทำลายไปครั้งหนึ่งแล้ว

 

        ฝั่งเบลเมื่อเห็นรูปแบบก็สายตาเปลี่ยนไป

 

       "รูปแบบ ฟอเมชั่นA ยังงี้นี่เอง ก็ได้ฉันจะเล่นด้วย ดูซิพวกเธอจะใช้งานมันได้ใหม

 

      เปรี้ยง เวชวิทย์ยิงลูกเสิร์ฟมาอย่างแรงกุหลาบรับมันตั้งลูกขึ้นฟ้า  ดาหยอดลงหน้าเน็ต แต่เบลมารอก่อนแล้ว

       "หยอดลูที่แท้จริงทำแบบนี้"

      เบลหยอดลูกกลับ มันแฝงด้วยการสปินลูกทำให้ลูกตะกร้อหมุนมาด้วยความเร็ว

       "ดาก็รอลูกพลิกแพลงอยู่นะ"

      ดาแก้ลูกพลิงแพลงพอลูกระดอนขึ้นพ้นเน็ตเหมยก็ตบลูกข้ามหัวเบลไปยังแดนหลังทันทีแต่ทีมเวชวิทย์ไม่ใช่อ่อนๆเข้าไปตรงตำแหน่งตกได้ทันเวลา

       "เวชวิทย์ไม่ใช่ทีมที่มีแต่เบลนะนะพวกเธอ"

   แป๊ก พอเท้าของเธอโดนลูกมันก็แฉลบออกไปนอกสนาม

       "ได้แต้ม 1-10 เปลี่ยนเสิร์ฟ"

 

     พวกดาเฮลั่น ทีมโรงเรียนเวชวิทย์กลับมาประจำตำแหน่งรับ

       "ทำใมกัน ลูกตบไม่น่าจะมีสปินเยอะขนาดนี้นี่"

       "นั่นไม่ใช่ลูกตบหรอกค่ะรุ่นพี่ เบลคิดว่านั่นแค่การส่งลูกพลิกแพลงของเด็กแว่นนั่นมายังแดนหลังแค่นั้นเอง มันเป็นส่วนหนึ่งของ ฟอเมชั่นA แต่ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะเพราะ ใจความสำคัญของรูปแบบนี้คือมือเสิร์ฟ"

        ปรี้ด เสียงกรรมการเป่านกหวีดทำให้เบลเปลี่ยนสีหน้า

 

       "โรงเรียนบดินเปลี่ยนผู้เล่น จากนางสาวกุหลาบ เป็นเบอร์หนึ่ง นางสาวอริสา"

 

        "หึ มือเสิร์ฟงั้นเหรอ ลงมาแล้วล่ะเบล"

        "ใช่ผู้เชี่ยวชาญฟอเมชั่นAตัวจริงลงมาแล้วล่ะค่ะ"

 

      นี่ถึงคิวฉันแล้ว พี่กุหลาบเดินออกจากสนามมาแท็กทีมฉัน เหงื่อของเธอออกมากผิดปกติทีเดียว

        "ฝากเธอจัดการที ฉันไม่ไหวแล้ว"

       "ได้ค่ะรุ่นพี่ เบลรับมือยากแต่ฉันจะพยายาม"

 

      ฝั่งโรงเรียนเวชวิทย์ก็จัดทีมรับเต็มที่เช่นเดียวกัน

 

      "เบลพวกเราฝากเธอด้วย"

      "ได้ค่ะรุ่นพี่ อริสารับมือยากแต่ฉันจะพยายาม"

 

             เปรี๊ยงงงงง

 

        ลูกเสิร์ฟอันหนักหน่วงยิงไปกระทบสนามฝ่ายตรงข้ามท่ามกลางความตะลึงของเวชวิทย์ทุกคน 

          " ฮึลงมาก็เคี๊ยวยากทันทีเลยนะ คุณเพื่อน"

         "ขอโทษทีนะ ลิเบอโร่มือหนึ่ง(ลิเบอโร่ = คนที่เล่นเป็นตัวตัดเกม)"

         "บดินได้แต้ม 2- 10"

 

          โค้ชอรยิ้มอย่างพอใจ

 

       "ขอโทษทีนะ พอดีมันรู้สึกพอใจอย่างแรงน่ะ  ฉันอยากเห็นพวกเขาสู้กันมาตั้งนานแล้ว

 

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::