ไอศครีมรสวานิลา Yaoi....ByDeathAngel.

เมื่อความรักเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด ทุกอย่างก็คงต้องจบลง....แต่ผมผิดอะไร ทำไมต้องมาเสียใจทั้งๆที่ผมเองไม่ได้ผิดอะไรด้วยซ้ำ ทำไม..ทำไม ผมถามคำนี้กับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมผิดอะไร..ผิดอะไรได้แต่ถามย้ๆอยู่อย่างนี้มาเป็นร้อยๆรอบ 
 
ทั้งที่รัก..จนหมดหัวใจแล้วแท้ๆ แต่สุดท้ายแล้วมันกลับไม่มีอะไรดี ทุกอย่างมันต้องจบใช่มั้ย? จบ...ทั้งที่ใจยังคงรักไม่สร่างซา......................
 
 
 
" เลิกกันดีกว่ามั้ย?!! อะไรๆก็ระแวง...กูรำคาญเข้าใจมั้ยห้ะ!!! "ชายผมทองสวมแจ๊คเก็ตหนังตะคอกใส่หนุ่มหน้าหวาน ที่แต่งตัวจืดชืด...เสื้อยืด..กางเกงยีนส์" ที่ระแวงก็เพราะรักไง..ทำไมเอ้ไม่เข้าใจโจบ้าง!!! "" เออ! กูไม่เข้าใจ...และไม่อยากเข้าใจด้วย!!! "" จะเลิกให้ได้เลยใชมั้ยเอ้...จะไปจากโจให้ได้เลยมั้ย? "" ใช่!!! "เสียงที่ตะคอกกลับมาทำให้ร่างบางสั่นเทิ้มและร้องไห้ออกมา ชายผมทองมองน้ำตานั่นแล้วส่ายหัวเอือมระอา...เขาไม่สนอีกแล้วว่าคนตรงหน้าจะร้องไห้หรือเสียใจแค่ไหน เขาคิดแต่ว่า...วันนี้ทุกอย่างต้องจบ! และเมื่อร่างบางเอาแต่ร้องไห้ไม่พูดอะไรอีก..เขาก็เดินจากไป....ขามันไม่มีแรงที่จะยืนอีกแล้ว ผมทิ้งตัวอยู่ข้างรถตัวเองในลานจอดรถในห้างดังและร้องไห้เพียงลำพังในค่ำคืนที่หนาวเหน็บผมผิดอะไร...คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า แค่รัก...แค่รักมากเท่านั้นเอง แต่ยิ่งรักเอ้มากเท่าไหร่เขาก็ดูจะไม่รักและสนใจผมมากเท่านั้น นั่นสินะ....ผมมันก็แค่เกย์! ใครมันจะรักคนอย่างผมได้จริง " ร้องไห้ในที่แบบนี้คนเดียวมันอันตรายนะครับ "ผมสะดุ้งโหยงพลางเงยหน้ามองผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาถาม เขายิ้มมาให้ผม...พลางนั่งลงตรงหน้า ดวงตาคมถูกกรอบแว่นบดบังแต่ยังคงความหล่อร้าย แค่เสื้อยืดคอกลมกางเกงยีนส์เขากลับดูดีจนไม่น่าเชื่อ" อกหักหรอครับ? "เขายังคงถามต่อแม้ผมเงียบผมพยักหน้าน้อยๆกลับไปให้เขา รู้สึกอายที่ร้องไห้ให้ชายแปลกหน้าเห็น เขายิ้มตาหยีให้แล้วลูบหัวผม ผมต้องหลบตาลงเพราะรู้สึกแปลกๆ" เลิกร้องไห้แล้วไปกินไอศครีมกันดีกว่านะครับ ^^ "ผมเงยหน้ามอง...ชวนกินไอศครีมเนี่ยนะ?" เอ่อ..คือไม่ดีกว่าครับ "" ทำไมหรอครับ...อยากร้องไห้ต่องั้นหรอ? "เขาชักมือกลับ เอียงคอถามคิ้วขมวด" ปะ..เปล่าครับ "" หรือคุณกำลังคิดว่ามันดูเด็กน้อย? "คราวนี้ผมพยักหน้า เขาขำ" ไม่ลองดูจะรู้หรอ..ป่ะครับ ผมเลี้ยง "เขายืนขึ้น ยื่นมือมาฉุดให้ผมลุกขึ้นเมื่อลุกขึ้นได้เขาก็เอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาผม จับแก้มผมฉีกให้เป็นรอยยิ้ม" ยิ้มสิครับ...โลกจะสดใสถ้าเรายิ้มนะครับ "เขายิ้มหวาน" คนอกหักจะยิ้มได้ที่ไหนกันล่ะครับ "ผมตอบเสียงอ่อน" ผมไง... "เขายิ้มอีก แล้วจูงมือผมเดินออกมาทางหลังห้างอาจเพราะผมเสียใจจึงไม่ได้สนใจมือที่เขาจูง แต่กลับนึกถึงแต่ใบหน้าของอดีตคนรักที่เคยมีเวลาเหล่านี้ด้วยกัน น้ำตาพาลจะไหลอีกระลอกเมื่อความทรงจำไหลหวน เขาหยุดแล้วมองผมที่น้ำตาคลอ..." ยิ้มนะครับ..... "เขายิ้ม ทำไมเขาถึงเอาแต่ยิ้ม?" ผมไม่ได้เหมือนคุณ...ที่ยิ้มราวกับโลกนี้มันสดใส "" งั้นก็ทำตัวให้เหมือนผมสิ "" ถ้ามันง่าย...คงไม่มีคนตัวตายเพราะความรักหรอก "ผมเปรย..." ใช่ครับ..มันไม่ง่าย "เขายิ้มแล้วฉุดให้ผมเดินตามต่อไม่นานเราก็เขามาที่ร้านไอศครีมเล็กๆร้านหนึ่ง ไม่คิดว่าดึกขนาดนี้จะมีร้านไอศครีมเปิดอยู่ด้านหลังห้างด้วย เขาพาผมเข้ามาในร้านที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนบ้าน เขาเลือกมุมหนึ่งที่เงียบสงบแล้วนั่งลง" ชอบมั้ยครับ? "ผมพยักหน้า เขายิ้มหวานตาหยี" เอาไอศครีมวานิลาสองถ้วย "เขาสั่งพนักงาน แล้วหันมาเท้าคางมองผม" ทำไมถึงมาปลอบผมล่ะ? "สิ่งคาใจถูกเอ่ยถาม" ผมไม่ชอบน้ำตา "เขาตอบยิ้มๆ" งั้นปล่อยผมเอาไว้ก็ได้หนิ! "" ผมไม่อาจปล่อยคนที่กำลังเสียใจเอาไว้ได้หรอกครับ "เขาก็ยังยิ้มหวาน รอยยิ้มนั้นดูมีมนต์เสน่ห์อย่างประหลาด ความรู้สึกที่เศร้าหม่นหมองราวกับกำลังจะจางหายไปเพราะรอยยิ้มหวานของคนตรงหน้า ไอศครีมวานิลาสองถ้วยถูกยกเสิร์ฟตรงหน้า เป็นแค่ไอศครีมเรียบๆไม่มีอะไรเลน ท๊อปปิ้งซักอย่างก็ไม่มี?" มันดูจืดชืด...แต่ผมรับรองว่ามันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น "ผมพยักหน้าแล้วตักคำแรกเข้าปากแค่คำแรก...ผมถึงกับเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว รสชาตินุ่มละมุนหอมหวานของวานิลาทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ เขายิ้มให้ผมแล้วกินของตัวเอง ผมเองมองถ้วยไอศครีมตรงหน้า ความเศร้า..เสียใจกำลังถูกรสชาติหวานล้ำของวานิลากลืนหาย ทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นมันกลายเป็นเรื่องธรรมาดา มีรักก็มีจาก...เมื่อเค้าไม่เราก็จบ มันก็แค่นั้น....เสียใจไปเราต่างหากที่จะแย่...แค่คนที่ไม่รักเราจากไป...เท่านั้นเอง" ขอบคุณมากครับ...คุณ? "ผมมองเขาที่มาส่งผมที่รถ" ผมชื่อวนิลา...เรียกวาสั้นดี "เขายิ้ม ผมยิ้มตอบ" ผมชื่อโจ ขอบคุณมากๆครับวา "" ไม่เป็นไรครับ...ผมยินดี แค่เห็นรอยยิ้มของคุณ ผมก็พอใจแล้ว "คำพูดของเขาทำเอาผมอดรู้สึกเก้อเขินไม่ได้" ผมจะเจอคุณอีกมั้ย? "" ได้เจออยู่แล้วครับ "เขายิ้มแล้วเดินจากไปไม่ยอมอยู่ให้ถามถึงการติดต่อบ้างเลย อย่างเบอร์โทรเฟสไลน์อะไรงี้ ผมส่ายหัวเบาๆแล้วขับรถกลับบ้าน ตลอดทางเอาแต่คิดเรื่องของวา จนผมลืมไปเลยว่า..ผมเพิ่งอกหัก ผมยิ้มขำให้ตัวเองแล้วเข้าบ้านอย่างสบายใจ