Psychopomp เรื่องเล่าสยองขวัญ

            คืนพระจันทร์เต็มดวงของวันพระใหญ่วันหนึ่ง คนหาปลาก็ต้องตกใจเมื่อเขาทอดแหได้ศพเด็กชายสองคน
 
             ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
 
            "เฮ้ย อีทอมโทรเรียกตั้งนานทำใมพึ่งออกมาวะ แถมยังให้พวกกูมาเจอที่เขื่อนอีกเรื่องมากนักนะมึง"
           พวกมันสองคนยืนเข้มข้างมอเตอร์ไซค์ของพวกมันโดยไม่รู้ว่าฉันในตอนนี้พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้มันหายไปจากโลก
 
             พวกมันเดินมาไกล้ฉันแล้วถือโอกาสลวนลามทันที
            "ไม่มีที่อยู่มาอยู่บ้านกูได้นะ ยินดีมากเลยที่จะได้เมียเข้ามาอยู่คอยให้..."
 
         ฉึก  ฉันแทงเข็มขีดยาที่มียาสลบที่แอบขโมยมาจากร้านขายยาของคนรู้จัก มันพูดไม่จบประโยคมันก็ปัดฉันกระเด็น มันเดินโซเซแล้วก็สลบล้มกลิ้งลงเขื่อน เสียงมันตกน้ำดังซูม
 
          "เฮ้ย เป็นไรวะ " พวกมันอีกคนรีบวิ่งลงไปช่วย ไอ้คนที่โดนยาสลบลอยออกไปไกลมันจึงว่ายน้ำไปเพื่อดึงกลับมา
 
           เวลานี้เป็นเวลาที่นิดากระโดดลงเขื่อน ฉันจำได้ว่าสิ่งที่ตามมามันจะน่ากลัวขนาดใหน พวกมันโดนน้ำวนกลืนหายไปกับตาของฉัน
            ภาพของนิดาซ้อนทับขึ้นมาทันที  ฉันกระอักกระอ่วนจนอ้วกออกมา  น้ำตามันไหลออกมาพร้อมกับความยินดีและความสะใจ
 
            วันต่อมาฉันมาโรงเรียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้จะมีข่าวว่ามีคนพบศพเด็กสองคนในคลองชลประทาน
 
              ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
 
          ไอ้แจ็คหยุดเรียนไปโดยไม่ทราบสาเหตุ มันคงกลัวมาก ส่วนไอ้ทียังมาเรียนตามปกติ
เราแอบมาพบเจอกันที่ระเบียงหน้าห้องเก็บของที่ไม่มีใครมาบนชั้นห้าของอาคาร ก.
         "ฝีมือเธอใช่ใหม"
 
          ทีถามฉัน แต่เรื่องอะไรโจรจะออกปากหาเรื่องยุ่งยากเข้าตัวเองล่ะ
 
         "กูบอกแล้วว่าถึงกูจะเกลียดพวกแกแต่กูก็ไม่ฆ่าคนหรอก มันตายเองกรรมสนองแท้ๆ"
         
         "จันทร พวกมันสองคนจุดไฟเผาบ้านกับยายของเธอแต่เธอควรให้เป็นหน้าที่ของตำรวจสิ"
        ฉันสะดุดกึ๊ก   มันผิดหูมาก ฉันเดินผลักอกทีจนหมอนั่นถอยไปชิดระเบียง
 
         "อะไรเหรอ  เธอทำฉันกลัวนะ"
 
        ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสายตาของฉันตอนนี้ราวกับสัตว์ป่าที่จ้องแก้แค้นที่โดนทำลายของรัก และคำพูดของฉันต่อจากนี้ยิ่งทำให้มันหน้าถอดสี
 
          "ขนาดตำรวจยังไม่รู้เท่ามึงเลย ที มึงรู้ได้ยังไง"
 
          "ก็  ก็  ฉัน...ฉันเดาเอาน่ะ    ก็จันทรจ้องพวกมันยังจะอยากจะฆ่าให้ตายมันคงคิดจะขู่ให้กลัว    ใช่ๆ มันจะมีใครล่ะที่คิดร้ายกับเธอนอกจากพวกนั้น"
 
          น้ำเสียงของหมอนั่นตะกุกตะกักเห็นได้ชัดว่าตื่นกลัว มันเดาได้ชัดเจนมาก  ชัดเจนซะจนสมเหตุสมผล
 
          "มึงรู้เรื่องมาตลอด  วันนั้นมึงมาดักรอ   ไม่สิ......"
 
 
         "วันนั้นมึงมาถ่วงเวลากูให้พวกนั้นทำได้สำเร็จ"
 
        มันลืมตาโพลง แต่ช้ากว่ามือของฉัน ฉันผลักมันสุดแรง ไอ้ทีก็หงายหลังตกจากระเบียงชั้นห้ามันร่วงลงมาโดนหลังคาเล็กที่ชั้นสี่แล้วกลิ้งลงไป มันคงมีสติเลยคว้าเอาสายรั้งกระถางต้นไม้ไว้ได้แต่  มันเป็นสายลวดเส้นเล็กๆ  
       มันจึงบาดนิ้วจนหลุดออกจากมือของมัน   ไม่ทันที่มันจะได้ร้องมันก็ร่วงลงบ่อปลาช่อนอเมซอนตัวยักษ์ยาวเป็นเมตรที่โรงเรียนเลี้ยงไว้
      ฉันได้ยินเสียงปลากระโดดงับดังซู่ม   พื้นน้ำกลายเป็นสีแดงด้วยเลือด 
 
      ทุกคนลงความเห็นว่ามันเล่นพิเรนแล้วตกจากระเบียง ไม่มีใครสงสัยฉันแม้แต่น้อย  ครูประกาศงดการเรียนการสอนหนึ่งวันให้นักเรียนอยู่แต่ในห้องจนกว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจจะทำงานเสร็จ ทีตายอย่างอเน็จอนาจ หัวของมันผ่าพบในท้องปลา
และวันนั้นเราเลิกเรียนเร็วกว่าปกติ  แต่ฉันเลือกที่จะเดินมายังต้นลั่นทมในโรงเพาะชำ
 
       กลิ่นหอมยังเย้ายวนใจ  นิดาก็อยู่ที่นี่เช่นกัน เธอยิ้มรับฉันที่ใต้ต้นลั่นทม
 
       "ฉันแยกไม่ออกแล้วว่าอันใหนจริง อันใหนฉันหลอนไปเองกันแน่   น้ำวนขนาดนั้นผู้ชายยังไม่รอดเลย นิดาที่ฉันเห็นเป็นใครกันแน่   ฉันไม่เคยเห็นเธอที่ห้องเรียนสักครั้ง"
 
       นิดาเลิกยิ้มแล้วทำท่าจะเดินหนี มันทำให้ฉันใจหาย
 
       "อย่าไป ฉันขอโทษฉันไม่เหลือใครอีกแล้วต่อให้เธอเป็นผีก็ช่าง ช่วยอยู่ไกล้ฉันได้ใหม"
 
       นิดาหยุดเดินเธอหันมามองฉันด้วยสายตาที่เศร้าสร้อยแว่บนึงก่อนจะเดินเข้ามาหาฉันแล้วพูดคำที่น่าสยองกว่าเรื่องที่ฉันทำวันนี้ซะอีก
 
                   "ขอบใจที่ช่วยปิดปากพวกนั้นให้ฉันนะ  อีทอม"
 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
             
 
บทสรุปจะเป็นยังไง ตอนหน้าเป็นตอนอวสาน