Psychopomp เรื่องเล่าสยองขวัญ

                "เฮ้ย อีทอมมานี่หน่อยซิ"

    พวกมันเรียกฉันเข้าไปหาหลังห้องน้ำชาย แม้จะแค้นพวกมันมากแต่ก็ต้องจำยอมเดินไปหาพวกมัน สามวันแล้วแต่พวกมันยังลอยชายสบายใจ เลวมาก พวกสันดาน

               "เรียกมาทำใม ต้องการอะไรพวกเลว"

               "โห เรียกผัวๆแบบนี้ได้ไงว้า"  "สัตว์"ฉันพุ่งเข้าไปหาแต่พวกมันช่วยกันฉุดไว้ 

               "เฮ้ยๆ ดีๆหน่อย  พวกเราอยากถามว่า นิดา ไปใหนทำใมไม่มาเรียน เป็นอะไรมากหรือเปล่า"

               "อ๋อ นี่พวกแกเป็นห่วงเหรอ  เหี้ย นิดาไม่มาเรียนแล้ว เพราะพวกแกนั่นแหละ หมดธุระแล้วฉันไปล่ะ"

               "เดี๋ยว" พวกมันพากันล้อมฉันไว้ เหมือนหมารุมเหยื่อ พวกนรกนี่มันต้องการอะไร

               "นิดาไม่มา งั้นเอ็งก็รับไปคนเดียว หลังเลิกเรียนนี้ไอ้เออยากเจอมึง  มาที่หลังวัดไอ้เอจะรอรับ  นี่ไม่ใช่คำขอแต่เป็นคำสั่ง บอกตรงๆพวกเราชักติดใจแกแล้วว่ะ แล้ววันต่อไปก็มาหาข้าและคนอื่นๆ"

               ฉันยืนหน้าชาพวกสัตว์นรกนี่ ชาติที่แล้วมันเป็นเปรตจากขุมนรกใหน มันถึงได้ชั่วช้าขนาดนี้ ฉันได้แต่ยืนกัดฟันกรอด

                "ไปนะโว้ย ไม่ไปเจอดีแน่ จำไว้"

               พวกมันเดินจากไปทิ้งให้ฉันยืนกัดฟันด้วยความโกรธแค้น  ฉันวิ่งไปที่เรือนเพราะชำเต็มความเร็วด้วยน้ำตานองหน้า

                "พวกเหี้ยยยย" ฉันเอากระเป๋าปิดปากตะโกนสุดเสียงแล้วทรุดตัวลงร้องให้ใต้ต้นลั่นทมที่ยังส่งกลิ่นหอมของดอกไม้

                 "เลิกร้องให้ได้แล้วจันทร พวกมันต้องได้รับบทเรียน"

         นิดาที่นั่งอยู่อีกฟากของต้นลั่นทมพูดกับฉัน เธอไม่เข้าไปเรียนแต่เลือกที่จะมาที่นี่สามวันแล้วเธอบอกว่าไม่อยากเจอหน้าพวกมัน

                 "ไอ้เหี้ยเอมันเรียกเจอฉันหลังเลิกเรียน ถ้าไม่ไปมันขู่ว่าจะโดนดี ทำไงดีนิดา มัน มันจะทำกับฉันอีก"

                 "ก็ไม่ต้องไป"

           นิดาตอนนี้น้ำเสียงแข็งกร้าว หลังจากวันนั้นเธอเหมือนเปิดประตูออกมาจากด้านหนึ่ง เหมือนเป็นคนละคน              "ยังไงล่ะ"

                 "ตอนนี้บ่ายสามยังทัน  ไอ้เอมันชอบซิ่งรถ  ตัดสายเบรกมอเตอร์ไซค์มันซะ"

                 "มันจะไม่เป็นไรเหรอ"

                  "ห่วงมันทำใม   อย่าลืมสิพวกมันทำอะไรกับเรา"  นิดาเดินปรี่เข้ามาบีบจิกที่หัวไหล่ฉันอย่างแรง สายตาเธอดูน่ากลัวและเจ็บแค้น ใช่ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก ห่วงมันทำใม

                  "มันไม่ตายหรอกจันทร พวกเลวๆมันตายยาก คงจะเจ็บหนักบ้างแต่เธอจะปลอดภัย"

                  วันนั้น ไอ้เอขับรถชนกับรถปิคอัพ คอหักตายสยอง ตำรวจลงความเห็นว่าขับรถโดยประมาท

                 ข่าวไอ้เอตายดังทั่วโรงเรียนอย่างรวดเร็ว พวกมันอีกสี่คนที่เหลือมันเริ่มวิตกเห็นได้ชัด พวกมันกระชากแขนฉันไปหลังห้องน้ำอีก

                  "กูไม่รู้เรื่อง  แม่งตายเอง กรรมสนองแล้ว  พวกมึงก็เหมือนกันระวังตัวไว้เถอะจะตามไอ้เอไปอยู่กับมัน"

                  "อีนี่" มันเงื้อจะต่อย แต่ฉันควักคัทเตอร์อันใหญ่ออกมาพวกมันถอยห่าง

                  "เข้ามาสิ  อยากเอาไม่ใช่เหรอ  อย่ามายุ่งกับกูและนิดาด้วย"

                  "นี่มึงยังไม่เข้าใจใช่ใหม หา ว่าอยู่ในฐานะใหน  กูไอ้แชมป์พ่อกูเป็นตำรวจกูทำอะไรพ่อกูช่วยเว้ย  เห็นอะไรในมือกูใหม"

                  ไอ้สัตว์นรกแชมป์ควักปืนลูกโม่ของพ่อมันออกมาโชว์  สายตามันชั่วช้าที่สุด

                   "จันทร ยอมแม่งเถอะ ไอ้นี่มันเอาจริง มันเชื่อว่าไอ้เอไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุมันเลยคิดจะตามล่าล้างแค้น ถ้าเธอไม่ได้ทำก็บอกมันไปสิ"

                ไอ้ที ปกติมันนิสัยดีคนนึงแต่หลังๆมันคบกับพวกนี้ ก็เริ่มตามพวกมัน และที่สำคัญไอ้ทีมันข่มขืนเราด้วย ห่าเอ๋ยทำเป็นพูดดี

                   "บอกไปแล้ว เชื่อใหมล่ะ กูแค้นพวกมึงแต่กูก็ไม่ฆ่าคนหรอก กูไปได้ยัง"

                 ฉันแหกด่านพวกมันออกมา ใจเต้นตุบตับไม่เป็นจังหวะ เนื่องจากผ่านสถานะการเลวร้ายที่สุดมาได้   พวกบ้านั่นตัวอันตราย  ต้องรีบบอกนิดา

                  แต่เธอกลับหัวเราะพอใจ

                  "หึ ตายเลยเหรอซวยจริงๆ  เธอสะใจเหมือนฉันหรือเปล่าจันทร"

                  "ใช่ แต่ฉันฆ่าคน"

                   "มันตายเอง เราแค่ต้องการให้รถมันล้มแต่มันเสือกชน"

                   นิดาพูดด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว แม้แต่ฉันก็ยังหวาดหวั่น

                   "แต่ไอ้แชมป์ มันตามล่าคนทำ มันสงสัยว่าฉันเป็นคนทำ   เธอก็ระวังตัวด้วย"

                    ฉันเดินกลับบ้านด้วยความรีบเร่งแต่ระหว่างทางเจอไอ้ทีรออยู่ ฉันรักษาระยะห่างด้วยความระแวง

                    "มีอะไร   ถ้าจะให้ไปนอนด้วยกูไม่ไป"

                     "เปล่าจันทร คือฉันอยากจะคุยด้วย เรื่องนั้น"

                      "เรื่องนั้น  ทำใมจะมอบตัวรึไง พวกแกน่ะไม่ตายดีแน่ดูไอ้เอเป็นตัวอย่างเถอะ"

                    วันนี้มันมาแปลกๆทำตัวปกติ ทุกครั้งมันจะมาแนวข่มขู่มันวางแผนอะไรไว้

                       "เออ กุอยากจะรับผิดชอบ   จันทรฉันแอบมองเธอมานานแล้ว ให้เรารับผิดชอบเธอเถอะ"

                    ฉันอ้าปากค้าง มาคิดดู พื้นฐานของหมอนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายแต่เพราะไอ้แชมป์มันเลยต้องเชื่อฟัง แต่ยิ่งมันพูดถึงเรื่องนั้นยิ่งแค้น 

                        "เหี้ย มึงคิดได้  เลวเอ้ย กูเจ็บรู้ใหม พวกเราขอซักคำใหมต้องการใหม  รู้เปล่าทุกวันนี้ฉันเป็นยังไง กลัวคนรู้เรื่องกลัวยายเสียใจ กูอยู่กับยายแค่สองคนนะเว้ย  ท้องรึเปล่ายังไม่รู้เลย  บอกตรงๆตายมันยังดีกว่าเลยเฮ้ย"

                  เป็นครั้งแรกที่แสดงความอ่อนแอออกมาต่อหน้าพวกมัน ฉันทรุดลงร้องให้มันเข้ามาปลอบแม้จะผลักมันออกแต่ก็ยังไม่ไป

                        "กูก็ไม่ชอบวิธีการของไอ้แชมป์มันหรอก แต่มันมีปืนไม่เห็นเหรอ   กูรักมึงนะ ที่ทำวันนั้นทำด้วยความรักนะเว้ยความเป็นทอมของมึงปิดบังความเป็นผู้หญิงไม่ได้หรอก กูจะปกป้องมึงเอง"

                    ฉันยอมอ่อนร้องให้ในอ้อมกอดของมัน ในใจเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่ถ้าทีมันรับผิดชอบก็คงจะดี  เย็นวันนั้นจึงยอมอยู่ด้วยกัน

                   หลังจากออกมาจากบ้านทีแล้วฉันก็ต้องตกตะลึงแล้วรีบวิ่งเต็มกำลัง

                   "บ้าน.....ไฟใหม้!!!!!  ยาย"

          ไม่ทันแล้วไฟแรงมาก พนักงานดับเพลิงต่างฉีดน้ำกันวุ่น หลังจากควบคุมเพลิงเสร็งหัวใจฉันก็แตกสลาย    

                      เจ้าหน้าที่ห่อร่างที่ใหม้เกรียมของยายฉันเอาไว้

          หลังงานศพผ่านไป ตำรวจเรียกฉันรับทราบรายงานการสืบสวนว่ามีการวางเพลิงและในใจมีแค่คำตอบเดียวเท่านั้น ฉันขบฟันแน่น

                              "ไอพวกสัตว์นรก ชิงหมาเกิด"

///////////////////////////////////////////////////////////