Psychopomp เรื่องเล่าสยองขวัญ

                            "เอ้าพวกเรา หาดนี้นะเว้ยไม่ค่อยมีคนมา หาดขาวสะอาดลุยเลยพวกเรา"
 
พวกเขาเหน็ดเหนื่อยมาจากการทำงานจึงหาเวลามาเที่ยวตามประสาหนุ่มสาว   แต่ทุกคนก็ช็อคแทบเป็นลม
 
       "ว้าก   เฮ้ย   เชี่ยแล้ว"
 
ทุกคนรีบหนีขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็วเพราะสิ่งที่คลื่นซัดมา 
 
   มันคือศพของคนที่ถูกควักอวัยวะสำคัญไปอย่างหมดสิ้น
................................................................
 
             รถตู้สีขาววิ่งลัดเลาะตามแถบชลบทเพื่อสอดส่องหาเยื่อที่เยาว์วัย
             ผมไม่ได้ชอบวิธีการแบบนี้แต่ด้วยเงินมหาศาลนั่นบังตาพวกเรา
 
        เราทำมาหลายครั้งและครั้งนี้หวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย   เราได้เหยื่อเป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณสิบสี่  ถึงจะรู้สึกสงสารแต่ครั้งนี้ผมจะทำเป็นใจหินอีกครั้ง
 
                 "หมอคะเรือพร้อมแล้วค่ะ"
พวกเรานำเหยื่อขึ้นเรือไปยังห้องผ่าตัดกลางทะเลลึก   ที่นั่นผมสามารถทำอะไรกับเหยื่อได้อย่างสบายใจ
 
           การ์ดอุ้มเหยื่อตามผมมาเราเดินผ่านหัองที่มีโหลบรรจุอวัยวะต่างๆของมนุษย์อยู่เต็มไปหมด ครับผมเป็นหมอแต่ผมไม่ได้อยากทำแต่ถูกบังคับจ้าง ผมมีสองทางให้เลือก คือทำและตาย
 
              "ครั้งนี้ถ้าหมอสามารถผ่าตัดเพื่อช่วยคุณหนูได้สำเร็จ เราจะปล่อยหมอไป"
 
การ์ดพวกนั้นไม่พูดเปล่าแต่ส่ายปืนไปมา
 
พวกเขาเดินออกจากห้องผ่าตัดไปทิ้งให้ผมอยู่กับเหยื่อเพียงลำพัง    ทำใม ทำใมกันจรรยาบรรของผมหายไปใหน  เพียงเพื่อเงินและความกดดันทำให้ผมเป็นปิศาจร้าย  ใช้ชีวิตบริสุทธิ์มากมายเพื่อช่วย ลูกสาวมหาเศรษฐีเพียงคนเดียว
 
             งานของหมอคือช่วยคน
 
ผมวางเคื่องมือผ่าตัดไว้ในชามสแตนเลสข้างเตียงที่เหยื่อนอนอยู่   ผมถอดหมวกลายแปลกประหลาดของเธอออก  และถอดเสื้อแขนยาวสีขาวที่ทับเสื้อนักเรียนออก   เธอดูสวยและน่ารักมาก  แต่วันนี้เธอจะตายในวันนี้   ผมต้องการหัวใจของเธอ
 
 
              แต่ไฟดับลงกระทันหัน
 
"อะไรกันทำใมไฟตกในเวลานี้วะ"
 
ผมเดินไปดูเครื่องปั่นไฟ  สายพานมันติดขัดอะไรบางอย่าง     กระดูกแขนมนุษย์
 
  คงเพราะคลื่นซัดทำให้ ของในห้องหล่นไปมาช่างเถอะไฟกลับมาแล้ว
 
       แต่ผมต้องตกใจเมื่อเหยื่อของผมรู้สึกตัว เธอนั่งจ้องผมอย่างน่ากลัว
 
              "คุณคือปิศาจร้าย"
 
เธอพูดแค่นั้นคลื่นก็ตีกระหน่ำจนเรือโคลงไปมา
 
มีดผ่าตัดกระเด็นมาปักแขนผมด้วยความคมของมันทำให้มันฝังลึกลงเนื้อ
 
          เหยื่อของผมไม่อยู่แล้ว   ช่างมันก่อนกลางทะเลเธอหนีไม่ได้หรอกตอนนี้ผมต้องการความช่วยเหลือ
 
      ผมออกมานอกเรือเพื่อมองหาพวกการ์ดแต่พวกมันตกทะเลหายไปแล้ว    คลื่นลูกใหญ่ซัดมาอีกคราวนี้มันหอบผมลงทะเลไปด้วยและข้าวของในเรือทะลักตกลงทะเลด้วย
 
      ปอด  ตับ   และอวัยวะจากเหยื่อที่ผมผ่าออกมาลอยเกลื่อนทะเล  และด้วยกลิ่นคราวเลือดนำพาสิ่งนั้นมา
 
        สัตว์ร้ายที่มีใบมีดเต็มปาก   ผมว่ายหนีแต่ด้วยความเจ็บปวดมันทำให้ผมว่ายไม่ไหว
 
    มันกัดกินอวัยวะที่ลอยเกลื่อน  ไม่นานมันก็คงถึงคิวผม   ผมลอยมาติดเรือแต่ไม่มีแรงจะปีนขึ้นแล้ว   ผมมองเห็นเหยื่อคนนั้นมองผมจากบนกาบเรือ  
 
              "ไม่ต้องห่วงฉันจะรอคุณ   ปิดศาล"
 
 
สัตว์ร้ายกัดเข้าที่ลำตัวของผม  ด้วยฟันที่คมเหมือนมีดผ่าตัดมันทำให้ใส้ผมทะลักออก   ผมรู้สึกสุดท้ายแค่นั้น
 
                ไม่นานผมคงถูกซัดเข้าฝั่ง
...........................................................