Psychopomp เรื่องเล่าสยองขวัญ

                            "เอ้าพวกเรา หาดนี้นะเว้ยไม่ค่อยมีคนมา หาดขาวสะอาดลุยเลยพวกเรา"

พวกเขาเหน็ดเหนื่อยมาจากการทำงานจึงหาเวลามาเที่ยวตามประสาหนุ่มสาว   แต่ทุกคนก็ช็อคแทบเป็นลม

       "ว้าก   เฮ้ย   เชี่ยแล้ว"

ทุกคนรีบหนีขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็วเพราะสิ่งที่คลื่นซัดมา 

   มันคือศพของคนที่ถูกควักอวัยวะสำคัญไปอย่างหมดสิ้น

................................................................

             รถตู้สีขาววิ่งลัดเลาะตามแถบชลบทเพื่อสอดส่องหาเยื่อที่เยาว์วัย

             ผมไม่ได้ชอบวิธีการแบบนี้แต่ด้วยเงินมหาศาลนั่นบังตาพวกเรา

        เราทำมาหลายครั้งและครั้งนี้หวังว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย   เราได้เหยื่อเป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณสิบสี่  ถึงจะรู้สึกสงสารแต่ครั้งนี้ผมจะทำเป็นใจหินอีกครั้ง

                 "หมอคะเรือพร้อมแล้วค่ะ"

พวกเรานำเหยื่อขึ้นเรือไปยังห้องผ่าตัดกลางทะเลลึก   ที่นั่นผมสามารถทำอะไรกับเหยื่อได้อย่างสบายใจ

           การ์ดอุ้มเหยื่อตามผมมาเราเดินผ่านหัองที่มีโหลบรรจุอวัยวะต่างๆของมนุษย์อยู่เต็มไปหมด ครับผมเป็นหมอแต่ผมไม่ได้อยากทำแต่ถูกบังคับจ้าง ผมมีสองทางให้เลือก คือทำและตาย

              "ครั้งนี้ถ้าหมอสามารถผ่าตัดเพื่อช่วยคุณหนูได้สำเร็จ เราจะปล่อยหมอไป"

การ์ดพวกนั้นไม่พูดเปล่าแต่ส่ายปืนไปมา

พวกเขาเดินออกจากห้องผ่าตัดไปทิ้งให้ผมอยู่กับเหยื่อเพียงลำพัง    ทำใม ทำใมกันจรรยาบรรของผมหายไปใหน  เพียงเพื่อเงินและความกดดันทำให้ผมเป็นปิศาจร้าย  ใช้ชีวิตบริสุทธิ์มากมายเพื่อช่วย ลูกสาวมหาเศรษฐีเพียงคนเดียว

             งานของหมอคือช่วยคน

ผมวางเคื่องมือผ่าตัดไว้ในชามสแตนเลสข้างเตียงที่เหยื่อนอนอยู่   ผมถอดหมวกลายแปลกประหลาดของเธอออก  และถอดเสื้อแขนยาวสีขาวที่ทับเสื้อนักเรียนออก   เธอดูสวยและน่ารักมาก  แต่วันนี้เธอจะตายในวันนี้   ผมต้องการหัวใจของเธอ

              แต่ไฟดับลงกระทันหัน

"อะไรกันทำใมไฟตกในเวลานี้วะ"

ผมเดินไปดูเครื่องปั่นไฟ  สายพานมันติดขัดอะไรบางอย่าง     กระดูกแขนมนุษย์

  คงเพราะคลื่นซัดทำให้ ของในห้องหล่นไปมาช่างเถอะไฟกลับมาแล้ว

       แต่ผมต้องตกใจเมื่อเหยื่อของผมรู้สึกตัว เธอนั่งจ้องผมอย่างน่ากลัว

              "คุณคือปิศาจร้าย"

เธอพูดแค่นั้นคลื่นก็ตีกระหน่ำจนเรือโคลงไปมา

มีดผ่าตัดกระเด็นมาปักแขนผมด้วยความคมของมันทำให้มันฝังลึกลงเนื้อ

          เหยื่อของผมไม่อยู่แล้ว   ช่างมันก่อนกลางทะเลเธอหนีไม่ได้หรอกตอนนี้ผมต้องการความช่วยเหลือ

      ผมออกมานอกเรือเพื่อมองหาพวกการ์ดแต่พวกมันตกทะเลหายไปแล้ว    คลื่นลูกใหญ่ซัดมาอีกคราวนี้มันหอบผมลงทะเลไปด้วยและข้าวของในเรือทะลักตกลงทะเลด้วย

      ปอด  ตับ   และอวัยวะจากเหยื่อที่ผมผ่าออกมาลอยเกลื่อนทะเล  และด้วยกลิ่นคราวเลือดนำพาสิ่งนั้นมา

        สัตว์ร้ายที่มีใบมีดเต็มปาก   ผมว่ายหนีแต่ด้วยความเจ็บปวดมันทำให้ผมว่ายไม่ไหว

    มันกัดกินอวัยวะที่ลอยเกลื่อน  ไม่นานมันก็คงถึงคิวผม   ผมลอยมาติดเรือแต่ไม่มีแรงจะปีนขึ้นแล้ว   ผมมองเห็นเหยื่อคนนั้นมองผมจากบนกาบเรือ  

              "ไม่ต้องห่วงฉันจะรอคุณ   ปิดศาล"

สัตว์ร้ายกัดเข้าที่ลำตัวของผม  ด้วยฟันที่คมเหมือนมีดผ่าตัดมันทำให้ใส้ผมทะลักออก   ผมรู้สึกสุดท้ายแค่นั้น

                ไม่นานผมคงถูกซัดเข้าฝั่ง

...........................................................