Girl form another.ปิ้งรักสาวต่างมิติ

               อะแฮ่ม ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวก่อน   ฉันชื่อ เบลล่า เมคคอนอล เกิดที่เอทอล อายุ24(ปัจจุบัน) ยังโสด หลังจากที่ฉันโดนลืมพูดถึงจนเรื่องจบไปแล้ว ฉันเลยจัดการสังหารคนเขียนเรื่องนี้ไปแล้วเรียบร้อย ไม่ตายหรอก พูดให้โหดๆแค่นั้นแหละ
              ที่นี่ มิตินี้ เริ่มสงบสุขขึ้น นักรบอย่างฉันก็รู้สึกเริ่มตกงาน ไม่รู้สิ ความจริงก็ไม่ได้ชอบการรบทัพจับศึกอะไรนัก เพียงแต่มันว่างเกิน จนมีเวลาว่างคิดถึงคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยเปื่อย
 
                               ใช่...ฉันคิดถึงเขา
 
              ฉันเขกหัวตัวเองหลังจากที่ข้ามมิติมายังโลกแห่งนี้อีกครั้ง คนมองอย่างกับคนบ้าแน่ะ
              "นี่แน่ะ เบลล่ายัยบ๊อง มาทำไม"
 
              "เฮ้อ......"
             ฉันถอนหายใจยาวเหม่อมองท้องฟ้าที่สดใสของที่นี่ ที่ที่ไม่มียานรบบินไปมาเลยแม้แต่ลำเดียว
              "สี่ปีแล้วเหรอ คงไม่เป็นไรหรอกนะถ้าจะเดินเที่ยวที่นี่สักวันสองวัน"
 
             ฉันใช้เวลาหมดไปกับการทำเรื่องเรื่อยเปื่อย ทั้งที่ฉันลาจากมหาวิทยาลัยทหารแค่สองวัน ฉันยังไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปในร้านนั้นเลย ใช่ร้านที่เขาทำงานอยู่  ถ้ามีใครสักคนที่รู้จักฉันมาเจอเข้าคงนึกขำ เบลล่าผู้เชี่ยวการรบกลับไม่กล้าเดินเข้าไปในร้านอาหาร และฉันคงอายเขาตาย
 
               "อุ๊ยตาย คุณเบลล่า"
 
              พรวด  ฉันแทบสำรักนำ้ลาย  ฉันหันไปช้าๆก็เจอกับเด็กเสิร์ฟในร้านสองคนและฉันรู้จัก
 
              "เบล ยุ  พวกเธอเองเหรอ คือว่า..."
 
              สองคนนั้นหัวเราะคิกคิก ทำเอาหน้าแดงฉันจึงต้องเล่นบทโหดซะหน่อย
 
              "โอ๊ยย  คุณเบลล่า  เจ็บนะลากเรามาสนามเด็กเล่นทำไม"
 
               "เบล กับยุ  ฉันมีเรื่องอยากถามพวกเธอหน่อย  คือว่า..."
 
               "คุณยุ้ยแต่งงานไปนานแล้วค่ะ"
 
               อึก  จุกและแน่นหน้าอก ยัยสองคนนั้นยิ้มแบบรู้ทัน ยุ้ยแต่งงานแล้วแสดงว่าฉันมาที่นี่เสียเปล่าแล้ว  อยากกลับบ้าน ฉันละมือจากคอเสื้อของสองสาวนั่นแล้วหันหลังกลับอย่างผิดหวัง
 
                "คุณเบลล่าคะ นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการรู้เหรอคะ"
 
             เสียงไล่หลังตามมาแต่มันไม่จำเป็นแล้ว ตอนนี้ฉันต้องการหนีไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
            ฉันเดินกึ่งวิ่งมาเช็ดน้ำตาที่สวนสาธารณะอีกที่หนึ่ง แต่ฉันรู้สึกได้ถึงมือน้อยๆยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ฉัน
 
              "พี่สาวใช้ผ้าของหนูสิคะ"
 
              "ไม่เป็นไรจ้ะฉันสร้าง....เอ่อ ขอบใจมากจ้ะ"
            ฉันรับมาเช็ดน้ำตาพลางคิดถึงคำพูดของเขาเมื่อวันวาน
             ("อะไรที่ได้มาง่ายๆก็ไม่มีค่าน่ะสิ")
 
              "เอ้านี่จ้ะ พี่สาวคืนให้"
 
             เด็กคนนั้นทำหน้าทะเล้นชวนโมโหและยังปลิ้นตาอีกต่างหาก
 
 
                  "ไม่เป็นไรคับ หนูสร้างเอาใหม่ก็ได้"
 
             กรี้ดดดด  หน้ากวนอวัยวะเบื้องล่างขนาดนี้ทำไมฉันไม่เอะใจ บ่งบอกยี้ห้อเลยว่าลูกใคร และฉันก็ได้ยินเสียงคนเรียกหาเด็กคนนี้  เป็นเสียงของเขานั่นเอง
 
                  "เบลล่า อยู่ใหนลูก"
 
            ชิ  บังอาจเอาชื่อเราไปตั้งให้ลูกเรอะ  แต่อย่างน้อยเขาคงจะคิดถึงฉันบ้างล่ะนะ
 
                 "พี่สาวยิ้มด้วยล่ะ"
 
            ห๊ะ งั้นเหรอ จริงเหรอ ตายแล้ว เรื่องแค่นี้เราก็ยิ้มแล้วเหรอ ไม่ได้การแล้วกลับดีกว่า
 
 แต่ก็มีเสียงเล็กไล่ตามหลังมา
 
                "พี่สาวเป็นใครเหรอคะ"
 
 
               ไม่รู้สิ จะตอบยังไงดีนะ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ฉันยิ้มให้เด็กน้อยพร้อมกับคำพูดที่อ่อนโยนว่า
 
 
                   "พี่สาวจากต่างมิติจ้ะ"
 
 
 :::::::::::::::::::::จบจริงๆแล้ว::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::